Het materiaal van MTB en race is de laatste jaren steeds dichterbij bij elkaar gekropen. Het fietsen over onverharde wegen met een soort racefiets, het zogenaamde gravelbiken, is hier een logisch gevolg van. Gravellen (al dan niet met bepakking) is een enorme hype. Heb je deze hype gemist dan is er goed nieuws: CycloWorld praat je in een serie artikelen compleet bij. Te beginnen bij het eerste onderwerp: de fiets.

Op het eerste gezicht lijkt een gravelfiets heel erg op een crosser. Met een crosser kun je ook prima over onverharde wegen rijden natuurlijk, maar toch zijn er wel degelijk verschillen tussen beide. De belangrijkste op een rij:

• Het grootste verschil zit in de geometrie. De stuurhoek van een gravelframe is luier en de balhoofdbuis en de achtervork zijn langer. Gravelframes zijn veel meer op comfort en langere ritten gebouwd dan een crosser, die meer op wendbaarheid en snelheid is gemaakt.
• Gravelframes hebben meestal nokjes voor spatborden en bagagedragers. Bij crossers is dit niet altijd het geval.
• Sommige gravelframes zijn alleen geschikt voor een enkel crankstel. Een crosser is meestal geschikt voor zowel een 1x als een 2x setup.
• In de meeste gravelframes passen bredere banden dan in crossers.
• In steeds meer gravelframes kun je ook 27,5” wielen (650C) hangen, terwijl dat in crossers vrijwel nooit mogelijk is.
• Gravelframes zijn altijd voor schijfremmen, terwijl je in het CX’en nog altijd frames voor velgremmen ziet.
• Op gravelfietsen worden doorgaans andere banden gebruikt dan op crossers. Veel CX’ers zweren bij tubes, terwijl tubeless de standaard is op gravelfietsen.
• Sommige gravelfietsen hebben een stuur met uitlopende onderkanten, de zogenaamde ‘flare' sturen. Dit is op crossers niet gangbaar.
• Een gravelframe is wat steviger uitgevoerd, en is daardoor wat zwaarder.