Als ik naar Mallorca of Gran Canaria ga, kies ik meestal voor het gemak van een huurfiets. Maar lang niet altijd is een fiets huren mogelijk of wenselijk. In die gevallen neem ik mijn eigen fiets mee. Mede door mijn werk voor deze site heb ik al ruim dertig keer gevlogen met een fiets. In dit artikel deel ik mijn beste tips.
De eerste tip is meteen de belangrijkste. Maak je niet druk om het vliegen met een fiets. Het is veel simpeler dan je denkt. De kans op schade is klein – in al die dertig vluchten is mij dat nog nooit overkomen. Je moet uiteraard wel de juiste voorzorgsmaatregelen nemen (waarover straks meer). Met de juiste voorbereiding kost het ook niet veel extra tijd.
Op de luchthaven meld je je als eerste gewoon bij de balie zoals je normaal ook doet. Hier check je je eventuele normale bagage in. Je fietskoffer krijgt een speciaal bagagelabel. Vervolgens drop je die bij de odd-size. Dat kost maximaal vijf minuten extra tijd.
In een fietskoffer, -tas of kartonnen doos kun je ontzettend veel extra spullen kwijt. Zoveel dat een extra tas inchecken vaak overbodig is, dus dat scheelt weer in de ticketprijs. Helm, schoenen, voeding, kleding, pomp, toiletspullen: het past er allemaal makkelijk in. Zorg echter wél dat je altijd je schoenen en minimaal één kledingsetje apart houdt. En eventueel pedalen, mocht daar een powermeter in zitten of wanneer je een afwijkend systeem gebruikt zoals Speedplay of Time. Mocht je koffer niet aankomen, dan kun je in ieder geval nog proberen een fiets te huren voor zolang als het nodig is.
Fietskoffers worden lang niet altijd gewogen op de luchthaven. Vaker niet dan wel is mijn ervaring. Het verschilt sterk wie je treft aan de balie: een nieuwe steward wil vaak wel wegen terwijl een meer ervaren kracht dit alleen maar tijdverspilling vindt en alleen vraagt hoeveel de boel weegt.
Wat je hoe dan ook moet doen is de boel thuis wegen, gewoon op de personenweegschaal. Dat geldt in het bijzonder als je met een luchtvaartmaatschappij vliegt met een krappe limiet. Transavia hanteert 32 kilo en Rynair 30 kilo. Daar kom je niet snel aan. Maar KLM hanteert op bepaalde vluchten slechts 23 kilo. Met een lichte racefiets zal je niet snel aan de limiet komen (een koffer weegt doorgaans zo’n 10 tot 12 kilo), maar als je reist met een mountainbike of gravelbike ligt dat vaak anders.
Neem nooit risico en weeg thuis goed. Als gewicht een probleem is, overweeg dan een kartonnen doos te gebruiken. Die weegt maar een kilo of drie.
In veel fietskoffers en -tassen kun je je achterderailleur laten zitten, zeker als je op een kleinere framemaat rijdt. Ik raad dit echter sterk af! De kans dat het derailleurpat buigt is enorm groot, terwijl het demonteren van de derailleur nauwelijks tijd kost. Zelf demonteer ik ook de ketting, die ik in een ziplockbag doe. Op die manier maak je ook geen vlekken op bijvoorbeeld je kleding.
Bezoek onze vernieuwde shop. Met kortingen op startbewijzen tot 50%, aanbiedingen, tweedehands tickets, kleding en veel meer!
Alhoewel het mij nog nooit is gebeurd, kan het natuurlijk zijn dat je fietskoffer (tijdelijk) zoek raakt. Een AirTag in je koffer gooien kan dan een lifesaver zijn. Zelf vind ik ook het fijn bij het boarden al te weten dat mijn fiets aan boord is. Dat geeft een geruststellend gevoel.
Een van de vragen die altijd gesteld wordt bij het inchecken is of de banden leeg zijn. Zeg netjes ja, en laat ze vooral vol. De luchtdruk in het ruim is gelijk aan die op tweeduizend meter, dus vol laten is geen enkel probleem.
Rijd je met schijfremmen, steek dan iets tussen de remblokken om te voorkomen dat je de zuigers moet terugduwen. Hier zijn speciale plastic blokjes voor in de handel. Heb je die niet dan kun je ook een oud pasje in vier stukken knippen.
Je kan overwegen de schijven van de wielen te halen. Persoonlijk vind ik dat zeker bij een hardcasefietskoffer niet nodig.
Foto: afgelopen week fietste ik zorgeloos op mijn eigen fiets in het mooie Portugal.
Eenmaal ter plaatse moet de fiets natuurlijk weer in elkaar. Zelf neem ik mee: een tool met verschillende maten inbus om de wielen, pedalen en derailleur weer te monteren. Verder een missing link-tangetje (en werkhandschoenen!) voor montage en demontage van de ketting. Tot slot een tool om een remschijf te richten, mocht het nodig zijn. Een mini-momentsleutel is ook het overwegen waard.
In vrijwel iedere hatchback krijg je (met de banken omlaag) makkelijk twee fietskoffers (of dozen) mee. Lastiger wordt het als je met vier personen in een auto reist. Dan heb je op zijn minst een grote MPV nodig, een personenbestelauto of een busje. Vier man, een fietskoffer in een SUV? Vergeet het maar, fietskoffers passen maar zelden in de breedte in de kofferbak.
Met taxi’s heb ik nooit een probleem ondervonden. Dat is vooral een kwestie van een station of MPV aanspreken. De banken zullen even plat moeten, maar dat is het dan ook.
In Nederland reis ik overigens het liefst met het OV naar de luchthaven. Het reizen met een koffer in de trein gaat verrassend makkelijk; vrijwel ieder NS-station beschikt over liften.
Er is veel onduidelijkheid of je nu wel of niet mag vliegen met CO2-patronen. Dat is ook niet zo vreemd, want de regels verschillen per luchtvaartmaatschappij en zijn aan verandering onderhevig. Bij veel airlines mag je er anno 2023 vier meenemen, lees hier bijvoorbeeld de regels bij Transavia.
Vaak moet je ze wél vooraf aanmelden (wat ik overigens nog nooit gedaan heb). Mijn tip is om die vier patronen te verdelen over fietskoffer en overige (hand)bagage. Verder raad ik aan de regels goed na te lezen op de site van je luchtvaartmaatschappij en een printje hiervan mee te nemen. Het luchthavenpersoneel is vaak verrassend slecht geïnformeerd. Zo’n papiertje heeft mij al eens gered toen men op Cyprus vastbesloten was mijn koffer te openen om mijn patronen af te pakken.
Alternatieven zijn er natuurlijk genoeg. Een handpompje meenemen bijvoorbeeld, of ter plaatse patronen kopen. Tegenwoordig bestaan ook kleine elektrische pompjes voor onderweg.
|
|
|
|
|
