Belangrijk! Dit artikel is niet bedoeld om onverantwoord fietsgedrag te promoten. Afdalen is gaaf, maar veilig terugkeren is nog veel gaver! Ons advies is: blijf te allen tijde voorzichtig, neem nooit onnodige risico's en rij nooit harder dan je zelf verantwoord vindt. Je gezondheid gaat boven alles.
Vaak zoeken mensen evenementen met mooie beklimmingen, maar afdalen hoort er ook bij. Wij geven je 10 tips voor cyclo's met mooie afdalingen. Plus één gratis.
Foto Sportograf: Sportful Dolomiti Race
Deze cyclo kent diverse afdalingen lange en kortere. Met name die van de Flüelapass is echt de moeite waard. Die zit overigens alleen in de lange afstand. Richting Davos gaat het en bochten van betekenis zijn er nauwelijks. Het kost geen moeite om op de rechter weghelft te blijven en de snelheid te laten oplopen.
Wie de Marmotte gereden heeft weet het, de afdaling van de Glandon (dit jaar de Croix de Fer) is geneutraliseerd. Volkomen terecht! De tweede lange afdaling is vanaf de Galibier. Tot de Lautaret is het bochtig en technisch, maar daarna wacht een lange en makkelijke weg. De laatste jaren is deze bovendien afgesloten voor tegemoetkomend verkeer. Verwacht hier geen extreme snelheden, maar doordat het er breed is en er nauwelijks scherpe bochten zijn, ga je langdurig voluit naar beneden. Een heerlijke zoever.
De Flexenpass is een hele bijzondere afdaling die je eens gedaan moet hebben. Het eerste deel is een kilometerslange aaneenschakeling van galerijen en tunnels. Dit is echt een unieke ervaring. Wel is het is bochtig, je kunt je niet laten gaan. Als je dit gehad hebt sla je rechtsaf en kom je op de afdaling van de Arlbergpass. Na enkele haarspeldbochten kom je op een heerlijk lang recht stuk waar de snelheden goed oplopen.
Foto Herman Nekkers: Flexenpass, Arlbergpass
Wie de lange afstand rijdt heeft het voorrecht de Malojapass af te dalen. Deze is echt supervet. Bovenin is het bochtig en is het zicht op het dal adembenemend. Perfect wegdek zorgt dat je heerlijk kunt draaien en keren. Daarna wordt de weg rechter en is het nog tientallen kilometers afdalen tot het Italiaanse Chiavenna.
De Velomediane in de Belgische Ardennen is een zware cyclo met vele korte klimmen. De laatste klim is berucht. Na de supersteile Côte de Beffe klim je nog kilometers lang door richting Samree; een van de hoogste punten van België. Wie dit bereikt heeft weet: nu alleen nog maar naar beneden. Zeven kilometer lang afdalen tot de finish in La Roche en Ardenne. Niet extreem steil, maar wel eentje waar je de remmen kan loslaten. Soms moet je even bijtrappen of kortstondig in de remmen knijpen, maar voor iedereen is het een genot om hier naar beneden te zoeven.
Zeker niet alle afdalingen lenen zich voor een vlotte afdaling. In het begin is het te druk op het parcours. Laten wordt dat beter, maar de afdaling van de Passo Giau is extreem technisch. Hier komt het vooral aan op stuurmanskunst en tijdig remmen. De laatste grote afdaling van de Passo Valparola is echter een feest voor de liefhebbers. Zeker technisch, maar hij bevat ook enkele supersnelle stukken.
De Tourmalet is niet alleen de col waar de Tour het vaakst overheen geweest is, ook de afdalingen zijn niet te versmaden. Tijdens de Marmotte Granfondo Pyrénées doe je beide kanten. 's Morgens de oostkant. Dit gaat heel hard en je haalt zomaar snelheden van ruim boven de 80. Ondanks enkele galerijen is het niet heel moeilijk. Wel goed oppassen, want er rijden op dat moment nog veel mensen op het parcours. Bovendien is het niet autovrij.
Uren later mag je deze beroemde col nogmaals afdalen, dit keer richting het westen. Minder steil, maar echt heel makkelijk. Slechts af en toe breken enkele bochten het ritme. Voor het overige kun je je fiets lekker laten rollen. Opladen voor die o zo zware slotklim die op je wacht.
De Passo Rolle is de derde klim van de granfondo. De afdaling telt maar liefst 39 kilometer. Het is niet autovrij dus je moet wel rechts blijven. Maar dat is nergens heel moeilijk. Bovenin is het technisch, maar overzichtelijk. Daarna volgt een supersnel stuk waar je de remmen los kunt laten. Dit is werkelijk fabelachtig afdalen. Na Fiera di Primiero volgt nog een kilometer of 17 vals plat omlaag. Wie hier in een groepje zit heeft de tijd van zijn leven. Door het dal met enkele tunnels knal je werkelijk omlaag.
Welke afstand je ook kiest, het Alpenbrevet is een aaneenschakeling van prachtige beklimmingen en gave afdalingen. Alle afstanden gaan over de Nufenenpass. De weg richting Airolo is er een die zijn gelijke niet kent. Het wegdek bestaat uit betonplaten, maar die liggen zo goed dat je daar geen last van hebt. Na wat snelle bochten bovenin kom je uiteindelijk op een recht adrenalinestuk waar snelheden mogelijk zijn tot 90 km/u.
De lange afstand van deze cyclo telt zes rondjes van 25 kilometer over de Nürburgring; een autocircuit met enorme hoogteverschillen. Tijdens een ronde ga je verschillende keren naar beneden, maar de afdaling van de Fuchsröhre spant de kroon. Wie hier de remmen durft los te laten wacht een adrenalinekick van jewelste. Wegens een valpartij duurde mijn eigen deelname slechts anderhalve ronde, maar desondanks gaf Strava aan dat ik hier 112 km/u zou hebben aangetikt. Of het echt klopt weet ik niet, maar het was kicken. En wie de langste afstand rijdt komt hier zes keer langs!
Video Frank Wick: Fuchsröhre
Wie echt snel wil gaan komt maar bij één cyclo uit: de Ötztaler Radmarathon. Deze kent maar liefst twee supersnelle afdalingen. Eerst de Kühtai. Ik durf de bewering wel aan dat er geen snellere afdaling te vinden is. Op de lange rechte weg haal je minutenlang snelheden tussen de 70 en 90 km/u. Het gaat vrijwel alleen maar rechtuit en tijdens de granfondo is de weg vrij van autoverkeer. Vlak voor het dorpje Gries im Sellrain gaat de gashendel echt open. Hier kun je zomaar de 3 cijfertjes aantikken. Het Stravasegment heet niet voor niets Kühtai speed trap.
De Timmelsjoch richting Sölden is de laatste afdaling van de dag. Enkele kilometers na de pas zie je de weg recht voor je liggen. Wie de remmen los durft te laten haalt hier 100 km/uur. Pas wel op, want de koeien trekken zich nergens wat van aan en kunnen zomaar de weg oversteken.
Video Ricciski: Kühtai
|
|
|
|
|
