We kennen allemaal dat moment dat we ons afvragen wat we nu eigenlijk aan het doen zijn. Waarom zitten we niet gewoon lekker met een boek in de zon (of voor de kachel) en moesten we weer zo nodig door weer en wind kilometers wegtrappen? Daarom vijf manieren waarop ik me door die dode momenten, soms wat saaie kilometers of juist hele zware tempo- en threshold-blokken help.

1. Optellen en aftellen

Zorg er allereerst voor dat je altijd vanuit het positieve ‘het glas is halfvol’-perspectief blijft kijken naar je rit. Als je een tocht van 150 kilometer gaat maken, dan heb je na 15 kilometer al 10% gedaan. Dat schiet lekker op! (Dus niet: “Poeh, ik moet nog 90%.”) Ben je over de helft, dan draai je het om, dus op 120 kilometer hoef je nog maar 20%! Easy-peasy! Ik gebruik zelf daarbij altijd de meest aantrekkelijke eenheid om in te denken, soms is dat percentages, maar soms ook de echte kilometers of de tijd die je nog moet volmaken of al hebt gedaan.

2. Reken je rijk!

Ben je al over de helft van je rit dan tellen de meters dubbel, simpel trucje, maar je hersenen trappen erin en ervaren het opeens als een stuk leuker, beter en sneller. Ben je op 75 kilometer van je tocht, dan moet je dus nog precies even ver als je al hebt gedaan. Maar 1 kilometer verder heb je plots al 2 kilometer meer gefietst dan je nog moet (je moet er dan immers nog 74 en hebt er al 76 gedaan). Elke meter telt zo voor twee… Toch lekker en vooral goed voor de moraal!

3. Lucifertjes

Bij echt lange tochten of zware trainingen weet je eigenlijk zeker dat je een paar keer een dipje gaat krijgen. Wat ik soms doe is eenvoudig, ik doe vijf lucifertjes in mijn broekspijp of plak ze losjes op mijn stuur. Zodra ik me realiseer dat ik een dipje heb pak ik een luciferstokje en stop deze weg (nee, ook deze gooi je niet in de natuur!). Ik denk dan vooral “ah fijn! Eerste moeilijke moment achter de rug, dat heb ik mooi maar gehad vast!” … en je kan weer door!

Nota bene: Ik heb zelf nog nooit meer dan vier stokjes nodig gehad, ik weet dus niet wat er met de moraal gebeurt als de stokjes op zijn en je krijgt dan weer een dip.

4. Kleine doelen

Kleine, haalbare doelen stellen helpt bij alles, ook bij het afmaken van lange tochten of trainingen. Tot de volgende bocht, tot het volgende dorp, het uur volmaken, het kan van alles zijn, als het maar haalbaar is. Daarna pak je een nieuw klein doel. Je zult merken dat het halen van het doel nieuwe energie en motivatie geeft, en je vervolgens helemaal geen nieuwe kleine doelen aan het stellen bent, maar weer gewoon lekker aan het fietsen bent.

5. Genieten

Laatste en misschien wel belangrijkste tip is de tijd nemen om te genieten van wat je aan het doen bent. Van de omgeving. Van het feit dat jij nu op de fiets zit en anderen zeer waarschijnlijk in de file staan, in de airco in een kantoorpand of in de supermarkt. Je kan zelfs bewust genieten van het afzien. Je bent gezond, je bent buiten, je bent vrij en je zit op de fiets… Hoe moe je ook bent, dat is genieten!