Het moet ergens in de jaren 90 zijn geweest dat de stuurtas gecanceld werd. Onhandig, onnodig en vooral heel erg lelijk. Inmiddels leven we in 2023 en is ie terug. Nu in ronde vorm en onder een nieuwe naam, het hipper klinkende bar bag. Je ziet ze niet alleen onder bikepackers en gravelrijders. Ook onder wielrenners is het schattige ronde tasje snel terrein aan het winnen. Tijd om het zelf eens te proberen.
Foto: in actie tijdens Mallorca 312.
Om eerlijk te zijn zag ik de use case van een stuurtasje op een alledaags trainingsritje niet echt. Pechspullen gaan bij mij in een klein zadeltasje en dan heb ik nog drie zakken over voor voedsel, telefoon en extra kleding. En ook na mijn testperiode blijf ik daar ook bij: een bar bag is voor mij op 95% van de ritten gewoon niet nodig. Natuurlijk geldt dat niet voor iedereen, sommige mensen willen nu eenmaal zo weinig mogelijk in hun achterzakken hebben. Of nemen heel veel mee onderweg. Of willen gewoon meedoen aan de laatste mode. Dit gezegd hebbende, op hele lange ritten waarbij je ook nog veel kleding mee moet nemen, zou een stuurtasje ook voor mij een uitkomst kunnen zijn.
Bar bags zijn er in vele soorten en maten. De kleinere zijn bedoeld voor trainingsritten of cyclo's, de grotere voor het betere bikepackingavontuur. Ik schafte een simpel en klein model aan van AGU, de Venture. Andere merken zoals Rapha, Apidura en XAND verkopen dergelijke tasjes natuurlijk ook. De AGU komt op 35 euro - erg duur kun je dat niet noemen. Het tasje is rond, beschikt over een waterdichte rits en aan de zijkant zitten nog twee kleine open zakjes voor de snelle toegang.
Het bevestigen gaat met twee langere straps die je om het stuur heen wikkelt en vastzet in een klemmetje. Dit is een zeer stevige connectie die niet snel zal loskomen. De straps zijn behoorlijk lang waardoor montage op een (geïntegreerd) wing- of aerostuur geen probleem is. Het overtollige deel van de straps flappert wel wat, dus is het aan te raden dat af te knippen op de juiste lengte en de uiteindes dicht te branden om rafelen te voorkomen.
Om te voorkomen dat het tasje wiebelt, zet je 'm ook nog vast met een derde klittenbandje. Monteer je 'm (zoals ik) op een fiets met volledig geïntegreerde kabels, ligt het tasje strak tegen je balhoofd aan en bevindt de rits zich aan de voorkant. De derde strap gaat dan om de stuurpen. On beschadiging te voorkomen heb ik een stukje doorzichtig tape op het balhoofd geplakt. Zo ziet het eruit op mijn Scott:
Foto: zonder kabels zit het tasje strak tegen het balhoofd.
Foto: de rits zit ongeveer in het midden van het tasje.
Mijn gravelbike is wat ouder en heeft de kabels nog deels buitenom. Het tasje leunt dan tegen de kabels aan en de rits zit meer aan de bovenkant. De derde strap gaat in dit geval om de kabels. In beide gevallen is het monteren is maximaal twee minuten werk.
Foto: met kabels voorlangs zit het tasje verder van je af. Je raakt het tasje daardoor minder snel met je benen. De lange straps waren op deze foto nog niet afgeknipt.
Foto: de rits zit nu meer aan de bovenzijde.
Tijdens het fietsen wiebelt het tasje op beide fietsen nauwelijks. Wel heb je nét iets minder ruimte voor je handen, maar erg storend is dat niet. Rijden met de handen bovenop is geen enkel probleem. Wel hinderlijk is dat op mijn Scott mijn benen het tasje licht raken tijdens het staand klimmen. Dit probleem speelde niet op mijn gravelbike, daar zit het tasje net wat verder weg. Het is niet enorm heftig, maar wel het vermelden waard. De bar bag heeft verder geen invloed op het stuurgedrag, dus dat is fijn. Je merkt er niks van, ook niet als ie helemaal vol zit.
Met een beetje oefening kun je er ook rijdend iets uithalen, alhoewel dat natuurlijk niet aan te raden is. De rits werkt prima en maakt een stevige indruk.
Mijn model heeft een inhoud van 1,5 liter. Wat past daar zoal in? Vier krentenbollen is bijvoorbeeld geen probleem, en daar kun je dan ook nog wat reepjes en gels bijproppen. Een windstopper, handschoenen, buff en 3-4 reepjes past ook makkelijk. Zelfs een 500 ml bidon is mogelijk, en zelfs dan heb je nog voldoende ruimte voor voedsel. De granfondo Mallorca 312 bleek dé perfecte gelegenheid het tasje eens écht op de proef te stellen. De zes zakjes Beta Fuel paste er met gemak in, plus nog enkele gels.
Overigens zitten aan beide zijkanten nog twee kleine open vakjes. Daarin kun je bijvoorbeeld een kleine tube zonnebrand steken of een een setje oortjes.
Om dit te testen hebben het tasje gevuld met krantenproppen, waarna we de tuinslang er een paar minuten op hebben gezet. De proppen bleven droog, dus een regenbui zal absoluut geen probleem zijn.
Bij langere trainingsritten (of natuurlijk een cyclo) kan een stuurtasje zeker van pas komen. Dat neemt niet weg dat er natuurlijk ook veel alternatieven bestaan, zoals een bovenbuistasje, frametas of een Camelbak. Die oplossingen ogen wellicht minder hip, maar zijn zeker niet minder effectief.
Op het exemplaar van AGU heb ik maar weinig aan te merken. Hij ziet er in mijn ogen veel beter uit dan het nogal lompe model van Rapha (oké, er past ook een halve liter minder in). Montage is doodsimpel en hij kan tegen een bui. Voor wat ik ermee doe past er genoeg in, wil je echt gaan bike- of hotelpacken heb je uiteraard wat groters nodig. De prijs is ook fair. En mocht je zwart te saai vinden, hij is er ook in het grijs en bruin.
|
|
|
|
|
