Als het coronavirus er niet geweest zou zijn, dan zouden zowel de Silbertour als de Goldtour van het Alpenbrevet dit jaar een nieuwe route krijgen. Helaas is het evenement dit jaar afgelast. Vorige week was ik met 2 fietsmaatjes in de regio en dat bleek een uitstekende mogelijkheid oude en nieuwe route van de Silbertour eens te vergelijken. Overigens heeft deze tocht dit jaar een nieuwe organisator gekregen: Cycling Unlimited, de organisatie achter de Tour de Suisse.

De oude route

Op onze eerste fietsdag besluiten we eerst de oude route te verkennen: Susten – Grimsel – Furka. Omdat wij vanuit Meiringen starten is de volgorde voor ons iets anders: Grimsel – Furka – Susten. De Grimselpas: geen al te lastige klim, maar met 26 km wel erg lang. Onderweg heb je voldoende rustpunten. Mooi? Ja dat zeker, maar het kan wat ons betreft zeker niet tippen aan de cols in de buurt. Veel tunnels ook. ’s Morgens vroeg is het gelukkig nog wel erg rustig met verkeer.

Daarna de Furkapas, vanaf de klassieke “James Bond” kant. Behalve de kilometers net voor hotel Bèlvedere nergens echt lastig. Een prachtige, mooi tegen de bergwand aangelegde weg met veel groen en prachtige uitzichten. Het pittoreske treintje aan je rechterhand. De Rhônegletsjer links. Niet al te lang, een kilometer of 12 slechts. Veel beter wordt het niet.

Nu volgt een wat hobbelige afdaling, gevolgd door een vervelend stuk vals plat vanaf Hospental. Vanaf Andermatt volgt de beloning: een tiental snelle daalkilometers met veel tunnels. Je komt dan uit in het gehucht Wassen en dan is er geen ontkomen meer aan, de Sustenpas. Een pas waar vele wielrenners zich al op verkeken hebben. In het Alpenbrevet is dit tegenwoordig de eerste klim, wij rijden ‘m nu als laatste. Dat maakt een wereld van verschil. De Susten gaat 18 km non-stop omhoog aan 7-8%. Nauwelijks bochten en rustpunten, nergens schaduw. De omgeving is prachtig, maar door het vele afzien heb je daar weinig oog voor. Mentaal is dit een beest, zeker als je ‘m als slotklim doet.

Na een lange afdaling van 30 km en de 1,5 km lange klim naar Aareschlucht (90 hm), komen we moe maar voldaan thuis met 130 km en 3700 hm op de klok. We zijn helemaal gesloopt. Vooral de Susten hakte er aardig in.

De nieuwe route

Omdat de organisatie geen vergunning meer krijgt om grote groepen wielrenners door het dal naar Wassen te laten rijden, heeft men een nieuwe route bedacht: Furka – Nufenen – Gotthard. Wij starten weer vanuit Meiringen en rijden eerst met de auto de Grimsel over en starten aan de andere kant in het gehucht Gletsch. Eerst dalen we een ruime 10 km af en dan mogen we koud de Nufenen op.

De Nufenenpas is niet voor watjes. ‘Slechts’ 14 km, maar op een tussenstukje na steeds 9-11%. Bovendien gaat de hoogte hier een rol spelen. De uitzichten maken echter heel veel goed. Steeds zie je besneeuwde toppen aan je rechter zijde. Het wegdek is perfect. De afdaling is om je vingers bij af te likken. Nergens echt bochtig en veel rechtdoor. Hoge snelheden van 90 zijn een makkie.

In Airolo slaan we linksaf de oude Gotthardpas op, beter bekend als de Tremola. Absoluut bucketlistmateriaal voor iedere fietser. De Gotthardpas is niet erg lastig, heel steil wordt het nergens. Met 12 km is deze klim ook niet erg lang. We stoppen op het kasseiendeel (laatste 6 km) veelvuldig om foto’s en video’s te schieten. Dit is genieten! Bovenop is het een drukte van belang. Na een lunch dalen we af richting Hospental en slaan we linksaf richting Realp.

Vanaf daar begint de klim naar de Furka. Deze kant is eigenlijk nauwelijks minder dan de andere kant. Het begin is wel wat steil, maar de rest valt goed mee. De besneeuwde toppen van het Rhônemassief vormen steeds het decor en als je achterom kijkt, zie je de Oberalp prachtig liggen net boven Andermatt. Op dit uur is het wel spitsuur hier, de motoren en de Ferrari’s vliegen je om de oren. Al zul je daar ’s morgens als je vanuit Andermatt start weinig last van hebben.

Met net geen 100 km en 3000 hm zijn we weer bij de auto. In het Alpenbrevet zal je op iets meer kilometers uitkomen, omdat je nog een op-en-neertje naar Hospental moet maken.

Oud versus nieuw

Ons reisgezelschap (bestaande uit 3 man) was unaniem in het oordeel: de oude route is zonder meer zwaarder. De cijfers liegen niet: meer klimkilometers en fors meer hoogtemeters. Echter, de nieuwe route is wat ons betreft zonder meer mooier. Bovendien maakt de Gotthard de nieuwe route ook zeer bijzonder. Een voordeel van de oude route is echter wel dat je ‘m twee kanten op kan rijden. Bij de nieuwe is dat door de kasseien op de Gotthard geen goed idee. Onder de streep geven wij sterk de voorkeur aan de nieuwe route, alhoewel met de oude ook niet veel mis is. 

Welke route vind jij mooier? En waarom?