Eén van onze eigen redacteuren riep het laatst op Facebook: cyclo's worden steeds extremer. Is dat wel zo of roept hij maar wat? Kunnen we deze uitspraak staven met feiten of is het regelrechte prietpraat? 

Feit is dat er de laatste jaren steeds meer cyclo's bij komen. Dat kunnen duidelijk zien in op onze website. Stonden er in 2016 nog slechts 399 cyclo's in onze database, in 2017 waren dat er al 549, in 2018 waren het al 661 en in 2019 maar liefst 714.

En bij al die nieuwe cyclo's zitten aardig zware jongens. Drie voorbeelden van 2019 en 2020:

• Cancellara Zürich-Zermatt: 290 km, 7000 hm
• Cancellara Bern-Andermatt: 200 km, 5500 hm
• Kitzbühel Radmarathon 216 km, 4600 hm met finish op Kitzbüheler Horn

Ook niet onvermeld mag blijven de Marmotte Pyrenees. Deze nog jonge cyclo (eerste editie 2016) kent een extreem aantal van 34 hm per km. Geen geen enkele andere bekende cyclo komt daarbij in de buurt. Ter vergelijking: de Marmotte Alpes komt op 28,5 en de Maratona op 31,1. Saillant detail: de organisatie van de Marmotte Pyrenees vroeg recent op Facebook of het parcours wellicht lichter gemaakt moest worden, een oproep die massaal verworpen werd.

Eerder dit decennium ontstonden al nieuwe cyclo's met routes van de buitencategorie zoals:

• GF Stelvio Santini met de Mortirolo. Maar dan via de alternatieve route vanuit Tovo met stukken tot 27%.
• SuperGiroDolomiti, de lange variant van de al bestaande Dolomitenradrundfahrt: 230 km / 5200 hm. Komend jaar zelfs inclusief de Zoncolan.

Bestaande cyclo's worden zwaarder

Het parcours van "de grote drie" is stabiel te noemen, hoewel de Maratona enkele jaren geleden alweer verrijkt is met de Mur dl Giat. Een venijnig hellinkje van 400 meter dat kort voor de finish is toegevoegd. Het verandert echter niet veel aan de route. Dit in tegenstelling tot veel andere cyclo's waar wel gesleuteld is aan het parcours. En in de meeste gevallen werd het niet lichter, in tegendeel. Enkele voorbeelden:

• Tour du Mont Blanc ging naar 338 km en 8450 hm (was 330 km en 8000 hm).
• De langste afstand van de Tour des Stations gaat van een toch al niet kinderachtige 220 km / 7400 naar 240 km / 8200 hm. Deze afstand heet met recht 'ultrafondo'.
• Zelfs de op een na langste afstand (superfondo) is met 210 km / 6700 hm een beestachtige rit.
• La Pyrénéenne is sowieso al een aparte cyclo, met drie verschillende startplaatsen die elkaar jaarlijks afwisselen. Dit jaar is het de beurt aan Saint Lary Soulan. Voor zowel de korte als de lange afstand hebben de deelnemers de keus uit de gewone cyclo of de extreme-variant. Dit betekent dat er een slotklim aan toegevoerd is naar de Col de Portet. De langste afstand komt daarmee op 190 km en 5200 hm.
• De Kaunertaler Gletscherkaiser was lange tijd niet meer dan een kort opwarmertje voor de Dreiländergiro. Sinds 2018 is deze echter omgetoverd tot een serieuze cyclo van 122 km / 4000 hm.
• Ook de Franse L'Ariegeoise heeft gekozen voor XXL. Hoewel de route jaarlijks wisselt krijgen de deelnemers in 2020 maar liefst 178 km voor de kiezen met 4888 hm.

De conclusie moet zijn dat het er inderdaad op lijkt dat het al maar extremer wordt in cycloland. Steeds meer cyclo's maken het parcours zwaarder, het omgekeerde lijkt nooit het geval. Steile puisten van het kaliber Mortirolo, Zoncolan en de Kitzbüheler Horn worden steeds vaker opgenomen. De opmerking van onze redacteur moeten we dus serieus nemen. Hij mag blijven.