Het gebeurt me niet vaak dat ik werkelijk niet weet waar te beginnen. Er is zoveel over Chasing Cancellara te vertellen. De natte sneeuw. Het matig gevulde stadsplein. Mijn vrij letterlijke val van het podium. Kameraadschap. Een Amerikaan die ik wel steeds inhaalde, maar hij mij nooit. Een klappertandende Fabian. De verbazing over het alleen rijden. Of de bizarre kledingkeuzes die coureurs gemaakt hebben. Of toch vooral over mijn eigen koers? Vele verhalen zijn te vertellen over de jacht op Cancellara in Vlaanderen. Dus begin ik maar zoals elke koers begint, bij de start. 

Starten in groepen

Het idee van Chasing Cancellara Flanders is om het grootste deel van de route (128 of 60 kilometer) in de groep waarmee je start te rijden en op zes (of vijf) klimmetjes de tijd te meten en een klassement op te maken. Om 8:30 start de eerste groep onder aanvoering van Alessandro Ballan. Het idee van in een peloton rijden is na de eerste bocht om zeep. Ik kom al snel in een groepje van vijf te rijden, met hierin ook ene Arthur. Niemand leek de natte sneeuw en kou verwacht te hebben waardoor we het eerste deel vooral bezig zijn met warm blijven.

Klappertanden

Bij de eerste post staat er warme koffie! Ik neem er in elke hand een. Een minuutje of 10 later komt ook Fabian met een gevolg van maximaal acht bij de post aan. Al klappertandend en stampend doet hij hard zijn best om sociale opmerkingen te maken en een glimlach te trekken voor een selfie. Heb ik nu geen tijd voor, mijn metgezellen vertrekken weer en ik word niet warmer van stilstaan.

Volgende stop: de Muur! Ik neem me voor daar echt zo hard ik kan op te knallen. De Muur telt mee voor het klassement, maar dan krijg ik het vooral warm hopelijk. Arthur heeft hetzelfde idee en knalt er direct over de kenmerkende brug vandoor. Ik vouw me over mijn stuur en in zijn wiel en hark met hem mee. Tot onze schrik zien we pas waar het echt steil wordt (na de Kapelmuur) het bord met de start van de tijdsmeting. Ik zit dan al op mijn limiet, maar ja, ik wil ook kijken waar ik uit kan komen. 

Kasseien als een warme douche 

Tijdens de langere afdaling van de Muur blijkt het nog steeds koud en beneden klappertand ook ik. Ik ben nog nooit zo langzaam over de kasseien van de Haaghoek gereden, maar het genot was enorm. Het trillen zorgde voor een massage waardoor mijn bloed weer ging stromen. Ik begin eerst mijn onderarmen en later ook mijn handen, vingers en voeten weer voelen. 

Op de segmenten bleek Arthur ook echt voor het klassement te gaan. Het resultaat was - maar dat wist ik toen nog niet - dat Arthur op zowel de Kanarieberg als de Taaienberg de 2e tijd neerzette. Ik blijk naderhand de 10e en 9e. Ik zat echter op zo'n straatlengte van Arthur dat ik daarmee een goed klassement uit mijn hoofd zette. Als hij me er al zo afrijdt, dan zijn dat er verspreid over het parcours vast veel meer. De Koppenberg, dezelfde verhaal. Arthur zoeft weg en wordt 5e, ik op een flink gat 16e.

Rampe

Ook op de Oude Kwaremont herhalen we dit, alleen merk ik dat Arthur me er nu niet afrijdt. Ik neem brutaal de kop. Voor ons uit rijdt een auto van de organisatie met een cameraman uit de achterklep. Ik ga niet afgeven en sta vol in beeld! "Vriendelijk" vraag ik Arthur of die nog van plan is over te nemen. Dat doet hij, maar valt dan stil en rij ook ik nog in beeld. Hopend dat de cameraman wegtrekt, Arthur toch nog hard wegspringt of “iets”. Dat iets kwam! Bij de huizen van Kwaremont gaat het parcours niet rechtdoor, maar linksaf richting Rampe. Oef! Nu was ik 2e, hij 3e.

Op de weg naar Rampe had een Zwitser rampspoed (niet Fabian zelf). Lek gereden op de kasseien en geen pomp bij zich. Ik had een pomp en kon de rust stiekem ook gewoon gebruiken. Daardoor het wiel van Arthur wel kwijt en reed ik in mijn uppie naar de Pater.

Het eindoordeel!

Het eindoordeel is dat het weer een spelbreker was. Dat de organisatie echt heel goed is. Persoonlijk: een 8e plaatst algemeen en 4e in mijn categorie. Vooraf had ik daarvoor getekend, top 10 in een "semi-cyclo"! Cancellara was 13e... die moet volgend jaar dus maar meedoen aan Chasing Wouter... ik ga namelijk zeker weer!

Ga jij liever voor een grotere kans op beter weer? Kijk dan vooral ook naar de andere cyclo's waarbij je op Fabian kan jagen. Er zijn drie Chasing Cancellara's in Zwitserland en een in Liechtenstein!