De Cyprus Gran Fondo en Medio Fondo maken deel uit van de kwalificatiewedstrijden voor de UCI wereldkampioenschappen Granfondo (de GFWS) die dit jaar plaatsvinden in Schotland: in Perth voor de wegwedstrijd, in Dundee voor de tijdrit.
Met de mediofondo in Cyprus kunnen de zestigplussers bij de mannen en de vijftigplussers bij de vrouwen zich kwalificeren voor het WK. Je kon je inschrijven als ‘expert’ of als ‘sportive’. Het verschil bestaat erin dat voor deze driedaagse de ‘experts’ op de eerste dag een tijdrit rijden (die geldt als kwalificatiewedstrijd), terwijl de ‘sportives’ deelnemen aan de wegwedstrijd (die niet geldt als kwalificatiewedstrijd). Op de tweede en derde dag staan gezamenlijke wegwedstrijden op het programma, die wel gelden als kwalificatiewedstrijden op basis van een rangschikking met beide types deelnemers.
De tijdrit vond plaats in Nikoklia, een lieftallig dorp circa 15 kilometer verwijderd van Pafos. Met 28,3 kilometer was de afstand vrij lang, meestal zijn de tijdritten rond de 20 kilometer. De eerste 14 kilometer liepen omhoog, met op het einde een pittige helling van 500 meter aan 7 à 8%. De terugweg via dezelfde weg was een lange afdaling, die door de wind een uitdagende onderneming werd. Na een zware griep wist ik al dat een goed resultaat moeilijk zou zijn, maar toen ik na amper tien minuten door een medestander die één minuut later vertrokken was, werd ingehaald, zakte mij de moed in de schoenen. Gelukkig had ik me eind januari al gekwalificeerd in Jordanië, toen mijn conditie beter was en mijn tegenstanders van minder hoog niveau waren, zodat ik hier zonder kwalificatiedruk kon rijden.
Op 1 april, mijn verjaardag, stond de koninginnenrit op het menu: 89 kilometer met circa 1500 hoogtemeters. Wat is er nu plezanter dan als wielerfanaat je verjaardag te vieren met een koninginnenrit onder een prachtige lentezon? De start vond plaats in het centrum van Pafos, maar de koers was geneutraliseerd tot het begin van de beklimming, een weg met weinig verkeer waar je de bende ongestoord kunt loslaten. Een sterk punt van de organisatie, die dit voor alle wegwedstrijden van deze driedaagse zo had geregeld.
Het feit dat ik de besten weer van me zag wegrijden na enkele kilometers bergop, kon me op mijn 64ste verjaardag niet veel schelen. De rit was één lang verjaardagsfeest: afzien op mijn fiets, mijn oude Eddy Merckx 525 met velgremmen, in mijn gloednieuwe CycloWorld-outfit van Castelli: 20 kilometer neutralisatie; 35 kilometer bergop; 35 kilometer in vliegende vaart naar de meet. De zon was van de partij en ’s avonds aan het buffet heb ik mezelf getrakteerd op een extra stukje cake.
Op de derde dag moet ik vroeg uit de veren. Het vertrek is al om 8.00 voor de GF en 8.10 voor de MF. De meeste deelnemers zijn al wat meer op hun gemak: we know the drill! Er staat een ritje van een kleine 46 kilometer op het programma met daarin maar liefst 1060 hoogtemeters. Ik kan de beteren vandaag wat langer volgen, maar wanneer de steilste stukken van de beklimming eraan komen, moet ik al snel op mijn eigen tempo terugvallen. Deze rit heb ik van tevoren volledig verkend en dat helpt bij de afdaling, totdat mijn ketting er bij het aanzetten op een nieuwe helling afloopt en blokkeert. Enkele kilometers verderop blijkt de verkenning me niet te behoeden voor het missen van een bocht: ik rij rechtdoor steil naar beneden waar ik de bocht naar rechts moest nemen. Gelukkig wijst mijn fietscomputer me terecht: off course!
Ik keer om, schakel snel de ketting naar het kleine blad en weer valt het ding ernaast. Mijn handen zijn nu wel echt vuil. Die 10% terug naar boven om weer op de juiste weg te raken doen natuurlijk pijn. De laatste acht kilometer gaan uitdagend omhoog, dus ik moet nog even flink aan de bak. Dat gebeurt allemaal vele minuten achter de winnaar, maar als trainingskamp was Cyprus voor mij een geslaagd evenement. De Cyprus driedaagse is uitstekend geregeld: vlotte inschrijving, veilige wegen, erg toegankelijke organisatoren, proficiat Mike en Eleni!
Onze ambassadeur Ralph Ornelis was ook ter plaatse. Wat zijn zijn ervaringen?
"Er stonden opvallend veel tijdritfietsen aan de start, op mijn Scott huurfiets bleek de tijdrit een behoorlijke beproeving! De granfondo verliep voor mij heel goed, ondanks het sterke deelnemersveld met onder meer de broertjes Zakarin, onedaywonder Foliforov, Ross Fawcett en andere (ex) toppers. Ook de ‘special kilometer’ (een onverharde strook) heb ik ondanks mijn 25 mm banden goed overleefd.
Ik wil de organisatie bedanken voor het mooie parcours, het lekkere eten en drinken, de gastvrijheid, de mooi afgelijnde wegen en begeleiders die ons op elk gevaarlijk punt waarschuwden. Verder wil ik ook nog de Familie Ward en Meulenberg bedanken voor de leuke ritjes op Cyprus en leuke praatjes. Want nieuwe contacten en fietsvrienden maken, dat is toch hetgeen waar het allemaal om draait uiteindelijk!"
|
|
|
|
|
