Van 23 tot en met 28 maart vond de Giro Sardegna plaats. Het was de 27ste editie van deze zesdaagse etappekoers. CycloWorld was erbij en sprak met de initiatiefnemer.

Dit jaar bestond het parcours uit een afwisseling van drie langere ritten met aardig wat hoogtemeters, twee tijdritten (individueel en ploeg) en een afsluitende korte rit met finish bergop (een soort klimtijdrit). Voor de langere ritten is er de keuze tussen de lange afstand (GranGiro) en de middellange afstand (MedioGiro), dit jaar met etappes van respectievelijk 137 en 113 kilometer, 105 en 79 kilometer, en 115 en 80 kilometer.

Vakantiestemming

De ambiance is gemoedelijk en vriendschappelijk, want iedereen is in een opgewekte vakantiestemming in het zonnige Sardinië. Tijdens de ritten heerst er echter ook een competitieve sfeer, het gaat er hard aan toe vanaf de start. En niemand stopt bij de bevoorradingen; waterflesjes worden aangereikt door de vrijwilligers. Wie niet van competitie houdt, kan ook nog kiezen voor de tourversie, zonder tijdmeting en klassement.

Dit jaar vond de Giro plaats in en rond het strand van Colostrai, in de buurt van het mooie stadje Muravera, op ongeveer een uur van Cagliari. De winnaars waren Luca Raggio en Annalisa Prato in de GranGiro en Luca Cingi en Antigone Payne in de MedioGiro.

Godfather van de granfondo

De Giro wordt als sinds 1997 georganiseerd door de godfather van het Italiaanse granfondo-circuit, Antonio ‘Tonino’ Scarpitti. Hij heeft de granfondo ontdekt in 1995. Dat jaar begon hij zelf cyclo’s te fietsen zoals de Nove Colli, de Maratona dles Dolomites en de Gran Fondo di Lazio. Hij vond het zo mooi dat hij dit ook in Sardinië wilde organiseren. Er vonden in die tijd nog geen cyclo’s plaats op het eiland. Hij realiseerde zich dat mensen wellicht niet voor een cyclo van één dag naar Sardinië zouden komen en vandaar ontstond het idee om een meerdaagse ronde (een giro) te organiseren. De eerste edities waren echte rondes van punt a naar b en dan van punt b naar c en zo verder (zo ging de eerste editie van Cagliari naar Olbia). Dit werd echter logistiek te ingewikkeld en na tien edities werd de Giro telkens in één plaats georganiseerd (start en aankomst in dezelfde plaats).

Het begin was moeilijk: in het eerste jaar waren er slechts zestig deelnemers. Maar Tonino gaf niet op. Het volgende jaar waren er 120 deelnemers en het jaar daarop 240. Ooit waren er zelfs 1600 deelnemers, maar dat was te veel. Volgens Tonino is het ideale aantal deelnemers tussen de vijf- en zeshonderd. Dit jaar waren er rond de 450 deelnemers, alle categorieën inbegrepen. Dat is een lichte terugval en nog steeds het gevolg van de coronacrisis. Desondanks is Tonino dat hij elk jaar een Giro georganiseerd heeft, zelfs in het coronajaar 2020. Tonino is ook voorzitter van de vereniging van Italiaanse granfondo’s, de Assofondo die ongeveer veertig granfondo’s vertegenwoordigt en 85.000 deelnemers (dat was althans het aantal vóór corona). Zij bundelen hun krachten om een gemeenschappelijke verzekering af te sluiten zodat de granfondo’s die lid zijn gedekt zijn voor aansprakelijkheid. Volgens Tonino is dat de enige manier om te overleven als granfondo: samenwerken om sterker te staan.

Vrijwilligers cruciaal

Het model van de Giro Sardegna is nog bijna uitsluitend gebaseerd op de medewerking van talloze vrijwilligers die zich al jaren rond Tonino scharen om dit evenement te organiseren. Hijzelf wil er nog zo lang mogelijk mee doorgaan, misschien tot de vijftigste editie. Maar hij erkent dat de toekomst meer professionalisering zal vragen waarbij de granfondo’s voor allerlei diensten zullen moeten betalen. Dit hebben we wel al vaker gehoord in het granfondomilieu.

Deze editie was in elk geval weer zeer geslaagd, nu op naar de 28ste editie in 2024!