CycloWorld zal regelmatig aandacht besteden aan een minder bekende col,
helling of route. Wil je eens wat anders rijden dan de Stelvio, Mont Ventoux of
de Redoute? Dan geven we je hierbij inspiratie voor nieuwe avonturen en
ontdekkingen.
De Alpen kennen twaalf
geasfalteerde wegen boven de 2500 meter die ook voor racefietsen begaanbaar
zijn. Geitenpaden die enkel met een mtb te berijden zijn laten we even buiten
beschouwing. Twaalf dus. Met name in Frankrijk en Italië vinden we enkele
klinkende namen zoals de Stelvio, de Galibier, de Bonette en de Gavia. Maar ook
Oostenrijk is goed vertegenwoordigd in dit lijstje. Wist je bijvoorbeeld dat de
Tiefenbachferner met 2829 meter de hoogst geasfalteerde weg van de Alpen is?
Helemaal onbekend is deze weg inmiddels niet meer, want in 2017 finishte hier
de koninginnenrit van de Ronde van Zwitserland. En wist je ook dat het Kaunertal de op een na hoogste klim is in Oostenrijk? Hoger dan bijvoorbeeld de Galibier, Gavia of Timmelsjoch. Deze relatief onbekende klim is the beauty and the beast ineen.
De volledige lijst van
Alpenklimmen > 2500 meter:
Tiefenbachferner - Oostenrijk - 2829 meter
Cime de la Bonette - Frankrijk - 2802 meter
Col de l'Iseran - Frankrijk - 2770 meter
Passo dello Stelvio - Italië - 2757 meter
Kaunertal - Oostenrijk - 2750 meter
Col Agnel/Colle dell'Agnello - Frankrijk/Italië - 2744 meter
Col du Galibier - Frankrijk - 2642 meter
Passo Gavia - Italië - 2621 meter (diverse hoogtes kom je tegen, wo 2652 m, maar 2621 lijkt het meest geaccepteerd)
Colle Nivolet - Italië - 2612 meter
Edelweisspitze - Oostenrijk - 2571 meter
Timmelsjoch/Passo Rombo - Oostenrijk/Italië - 2509 meter
Pass Umbrail - Zwitserland/Italië - 2503 meter
Het Kaunertal is dus, samen met de
Nivolet, wellicht de meest onbekende in deze lijst. Waarom? Heeft het er
wellicht mee te maken dat deze klim nog nooit in een grote ronde heeft gezeten?
Is hij zo onbekend dat je er niet mee thuis kunt komen? De fijnproevers onder
de collenjagers weten echter wel beter. Zowel qua hoogte, lengte, zwaarte als
schoonheid is dit de Champions League. Ok, als je toch in die buurt bent kun je
ook de Stelvio doen. Die ligt om de hoek en is natuurlijk nooit te versmaden.
Maar waarom niet beide? De cijfers van het Kaunertal liegen er niet om. In de klim van bijna 39 kilometer worden niet minder dan 1966 hoogtemeters overwonnen. De laatste 12 kilometer tellen maar liefst 1000 hoogtemeters.
In juli 2016 ben ik een paar dagen
in Nauders, vlakbij het drielandenpunt met Italië en Zwitserland. Gisteren reed ik solo de Dreiländergiro, inclusief de Stelvio. Nu tuig ik naar het plaatsje Prutz in Tirol waar de Kaunertaler
Gletscherstrasse zijn eerste meters vindt. Moeilijk
te vinden is het niet, het Kaunertal staat prima aangegeven. De eerste
kilometers kabbelen langzaam omhoog. Het landschap is een afwisseling van bos
en open weides; hier is het nog puur genieten geblazen. Auto's kom ik bijna niet tegen. Het dal loopt dood en veel bewoning is
er niet. Enkel wat toeristen nemen de moeite hiernaartoe te gaan. Een tweetal
venijnige stukjes dwingen mijn kuiten tot een
serieuze inspanning. Hier gaat het dik boven de 10%, maar het is van korte duur. Voor het grootste deel is de klim goed te
doen; een makkie tot nu toe. Na negentien kilometer fietsen ben ik bijna
bij het stuwmeer, de Gepatsch Stausee. Maar om daar te komen moet ik nog wel twee kilometer vol aan de bak. Dit is geen grapje
meer, 16% meldt mijn 820. Het doet nu echt pijn, maar eenmaal boven doet de
aanblik van het meer alle ellende vergeten. Wat is het hier prachtig. De
Kaunertaler Gletscher lacht me in de verte al
toe, daar ergens ligt het doel van deze reis. Ik heb geen haast deze dag. Enkele dagen geleden reed ik de
Marmotte en komende zondag staat de Engadin Radmarathon op het programma. Deze
tussenliggende week is voornamelijk bedoeld om te genieten, cols te scoren en de nodige
hoogtemeters te maken. Ik maak een stop bij het
plaatselijke restaurantje. Ik werk wat krachtvoer naar binnen in de vorm van cola en een stuk gebak en vul de bidonnetjes bij.
En na een kort gesprek met een Zeeuws echtpaar, dat ervan overtuigd is dat ik
Gerard Kemkers ben, ga ik weer vrolijk op pad.
Maar hoe stevig ook, uiteindelijk bereik ik natuurlijk toch de top. Hier ligt de gletsjer. Een skilift bederft het uitzicht, maar desondanks is het prachtig. Hoe het er in de winter uitziet is slechts onderwerp van mijn fantasie. Er is natuurlijk ook een restaurant en daar is het prima toeven. Ik ben hier in juli en de kou valt me niks tegen. Het is wat fris, maar het zonnetje schijnt genoeg om lekker het terrasje op te zoeken. Ik maak een praatje met Michaela en Linda van de groep Nederlanders die ik eerder passeerde. We zijn het erover eens dat dit een zeer bijzondere klim is. Een prachtig dal en een daverende klim. Een half uurtje later zit ik weer op mijn fiets en laat de remmen lekker los op sommige stukken. Het wordt warmer en warmer en voor ik er erg in heb sta ik weer in Prutz. Blij dat de middagzon nog lekker zijn best doet en vooral dat deze bijzondere klim nu ook op mijn palmares staat.
Een fabelachtig mooie klim, dat is het. Ben je nieuwsgierig geworden? Er is zelfs een cyclo met finish op de top. De Kaunertaler Gletscherkaiser XXL vindt plaats op 23 juni 2019. Deze rit telt 122 kilometer en maar liefst 4000 hoogtemeters. Meer info vind je natuurlijk op CycloWorld en op de website van de organisatie.
Heb je ook een suggestie voor een (on)bekende klim? Laat het ons weten via het contactformulier (wel even je mailadres en naam invullen).
|
|
|
|
|
