Yda Smets en Herman Nekkers waren in de week van 16 juli in Brides-les-Bains voor de Gran Fondo Col de la Loze. Een evenement dat nu nog kleinschalig is, maar dat kan wel eens veranderen als de faam van de col groeit. Deze cyclo kent zo veel mogelijkheden dat er voor iedereen wel wat bij zit.
Col de la Loze 22%
De Col de la Loze is een nieuwe col die werd geopend in 2019. Het is de verbinding tussen de wintersportoorden Méribel en Courchevel. De weg is gerealiseerd door bestaande onverharde paden te asfalteren en enkel toegankelijk voor fietsers. Vanuit het dal is het ongeveer vijftien kilometer klimmen over een normale weg tot beide plaatsen. Van daaruit is het nog zeven kilometer autovrij tot de col. De kant vanuit Méribel is bizar steil, een klim van ongekende proporties. De Courchevelkant is minder extreem, maar absoluut niet makkelijk.
Bij het ophalen van de startnummers lopen we wereldkampioen Stefan Kirchmair tegen het lijf. Verder ontmoeten we nog enkele gebruikers van CycloWorld zoals Jeroen Wellner uit Nederland en Meredith Byrne uit de Verenigde Staten. Het is opvallend hoeveel mensen de mediofondo rijden. Daar is niks mis mee. Je zult hoe dan ook stevig moeten klimmen. 's Avonds zijn we ook nog getuige van de presentatie van het AG2R-team voor de Vuelta.
Zaterdagmiddag is er een tijdrit naar het prachtige dal van Pralognan-la-Vanoise. Yda heeft dit jaar wat medische malheur gehad en voelde zich niet sterk genoeg voor de granfondo. Zij besloot tot een tweeluik: tijdrit en mediofondo via Courchevel.
Yda: "Toen ik afgelopen donderdag met Herman een trainingsritje maakte naar de Col de Tougnète en hoorde dat het laatste stuk van de Méribelbeklimming naar Col de la Loze vergelijkbaar is met de klim naar La Tougnète, was voor mij de keuze snel gemaakt. Wat een gruwelijk steile en onregelmatige klim, niet alleen ikzelf maar ook mijn remmen werden zwaar op de proef gesteld. Gelukkig was het geen enkel probleem om mijn inschrijving aan te passen. Ik kreeg een nieuw startnummer voor de mediofondo en een startpakket voor de tijdrit.
De tijdrit is 25,8 kilometer met 1100 hoogtemeters en eindigt op 1700 meter in het Parc de la Vanoise. De start is ergens tussen 14.00 en 15.30. Ik vertrek als allerlaatste om 15.15. Het eerste stuk van Brides-les-Bains naar Bozel heb ik de dag ervoor al verkend op weg naar de fietsenmaker die mijn voorrem zou repareren. Een goede opwarmer voor de klim naar Pralognan, want de officiële tijdmeting begint pas in Planay, een dorpje achter Bozel. Vanaf hier gaat het vrijwel alleen nog maar omhoog, met stijgingspercentages tussen de 3 en de 15%. Het landschap wordt steeds indrukwekkender, met hoge rotswanden aan alle kanten. Ik geniet zo van het uitzicht en de klim met haarspeldbochten is zo geleidelijk dat ik vergeet dat tijdrijden pijn lijden zou moeten zijn. Als ik het pittoreske stadje Pralognan binnenrijd denk ik dat ik er ben, maar dat blijkt een misvatting te zijn. Ik word door een seingever naar rechts gestuurd en rijd vervolgens nog een paar kilometer verder het Parc National de la Vanoise in. Dat is geen straf, want de omgeving wordt nu echt adembenemend mooi. Een motorrijder van de organisatie meldt me dat ik er bijna ben. Als ik in Les Prioux de finishvlag zie, zet ik nog even aan voordat ik over het matje rijd. Op de parkeerplaats bij de finish staan uiterst vriendelijke vrijwilligers klaar met frisdrank, sinaasappelpartjes, watermeloen en wat zoute snacks. Ik vul mijn reserves aan en stap weer op de fiets richting Brides-les-Bains, met het vaste voornemen om nog eens terug te keren naar Parc de la Vanoise voor een wandeltocht. 's Avonds hoor ik dat ik als eerste ben geëindigd in mijn leeftijdscategorie en als derde overall."
In de achtervolging op de eerste klim
Herman rijdt de granfondo (117km/4377hm): "Het zou warm worden, maximaal 28 graden. Het eerste uur is het nog bewolkt en nog niet al te warm. Ik besluit rustig te starten en me niet gek te laten maken op de eerste klim. Na een snelle afdaling volgt dan de Col de la Loze van de zware kant. Tot Méribel gaat het nog lekker, ik ken de klim en wil vooral niet te veel krachten verspillen. De beste rijders van de mediofondo halen me al in. De laatste zeven kilometer over de piste cyclable zijn ongekend steil. De klim is veel zwaarder dan het profiel doet vermoeden. Met name de stukken bij de skiliften en het slot zijn extreem lastig. Kortstondig vlakt het soms af, maar het uitzicht is de volgende muur. Dat steile gedoe trek ik toch steeds minder en ik worstel mezelf vooruit. Onder het afzien hou ik ook oog voor de prachtige omgeving. Op wonderbaarlijke wijze overleef ik alle steile stukken en kom uiteindelijk boven. Het is nu halfweg.
Het is een juist besluit de hele afdaling via Courchevel te neutraliseren. De eerste zeven kilometer zijn erg steil en vanaf Courchevel is de weg af en toe druk met matig wegdek. De derde klim naar Champagny-la-Vanoise loopt goed. Het is niet al te lastig en ik rij nog goed door. Na een korte afdaling volgt de slotklim naar de Col de la Loze via Courchevel. Ik zie ertegenop, want het is vreselijk lang en de route is geestelijk zwaar door de opeenvolgende skidorpen. Gelukkig heb ik nog de power om wat mensen in te halen. Na een lange klim bereik ik de piste cyclable. Hier staan de campers al te wachten op de Tour, het is nog zeven kilometer naar de Col de la Loze. Hoewel de duizelingwekkende percentages van de Méribelkant ontbreken, is het toch heel erg lastig. Lange stukken tussen de 10-15%. Eén renner voor me rijdt heel langzaam van me weg, achter me is niemand te zien. Vlak voor de eindstreep hoor ik gehijg in mijn nek. Iemand probeert me nog te pakken vlak voor de streep. Ik geef nog even gas en kom volledig gesloopt over de finish. In 6:56 rijtijd ben ik binnen, de totaaltijd is 6:23. Tiende in de categorie 50+."
Yda: “De tijdrit heeft me zoveel moraal gegeven dat ik niet meer opzie tegen de mediofondo van 46 kilometer. Hoe bijzonder is het om naar het dak van de Tour de France te rijden en te finishen op de Col de la Loze op een hoogte van 2304 meter?
Op zondagochtend klinkt om 8.30 het startschot. Vrouwen mogen in het voorste vak starten, maar aangezien mijn doel voor vandaag plezier beleven en uitrijden is, sluit ik achter in de rij aan. Als dan ook nog eens mijn ketting eraf loopt in de eerste afdaling richting Moûtiers zit ik zo ver van achteren dat ik relaxed mijn eigen race kan gaan rijden. Nog voor Moûtiers maakt de route een scherpe bocht naar rechts en begint de eerste klim van de dag: ruim tien kilometer naar Montagny. De temperatuur is aangenaam, de vergezichten zijn mooi en de benen voelen goed, dus ik klim gestaag naar boven. De verzorgingspost op vijftien kilometer rijd ik voorbij en inmiddels heb ik toch weer wat groepjes achter me gelaten. Na de afdaling richting Bozel slaan we bij de rotonde rechtsaf naar Courchevel. Vanaf nu is het 22,5 kilometer klimmen. Het eerste stuk van deze beklimming heb ik vrijdag gereden en was geen onverdeeld genoegen vanwege de hitte. Nu gaat het klimmen mij een stuk beter af. Ik passeer het meertje in Courchevel Le Praz waar ik afgelopen vrijdag de beklimming heb afgebroken om uitgebreid te gaan lunchen en zwemmen. Nu ga ik door tot de top van Col de la Loze, het klimmen gaat steeds beter. Een toeschouwer langs de kant is zo vriendelijk om mijn bidon te vullen met water, zodat ik zonder zorgen de verzorgingspost op 34 kilometer haal. Ik stop even voor een cola en wat chips en zet dan de tocht weer voort. Inmiddels heb ik de drie mannen die mij in de afdaling waren gepasseerd, weer ingehaald en dat geeft extra energie. Het laatste stuk eist steeds meer slachtoffers. Veel mensen stappen af om even op adem te komen bij de steile stukken van 15%. Dan komt er weer verlichting met een stuk afdaling, maar de laatste kilometer is nog even flink afzien. Aangekomen op de top kom ik wereldkampioen Stefan Kirchmair tegen. Hij heeft de snelste tijd neergezet op de granfondo, maar wordt gediskwalificeerd omdat hij op een rotonde waar de rechterkant geblokkeerd was door een vrachtwagen op de linkerbaan achter motoren is aan gereden. We gaan samen op de foto voor de reuzenfiets en zetten de afdaling in naar Brides-les-Bains.
Wat een topcyclo was dit en wat ben ik blij dat ik gekozen heb voor de combinatie tijdrit-mediofondo!”
Yda en Stefan Kirchmair op de Col de la Loze
Aan het slot is er een prima pastaparty in het gezellig drukke park van Brides-les-Bains. We gaan zitten bij onze vrienden van gisteren en worden af en toe herkend door volgers van het platform. Tot haar grote verrassing wordt Yda naar voren geroepen, ze is de winnares van de mediofondo in de categorie 50+. Daar zijn we natuurlijk trots op!
De Gran Fondo Col de la Loze is nu nog kleinschalig, maar dat kan wel eens snel veranderen. Prima en goed voorziene bevoorradingen (sportreepjes, cola, water, zout, gels), goede seingevers en uitpijling, leuke pastaparty, vriendelijke vrijwilligers. De granfondo is van de buitencategorie, maar met zo veel onderdelen is er voor ieder wat wils.
De uitslagen.
Goud
Zaterdag
Zondag
|
|
|
|
|
