Team CycloWorld stond met maar liefst 3 mannen en 1 vrouw aan de start van de kletsnatte 2021 editie van de Vélomédiane Claudy Criquiélion. Alle vier reden ze goud, wat sowieso al een prestatie van formaat is. Wat is hun verhaal van de dag?
"Blij dat om 09:00 de start er daadwerkelijk was. Zo konden we ons tenminste warm fietsen direct de eerste klim op. Ik ben daar redelijk vol op gereden om in een zo snel mogelijke groep terecht te komen. Bovenop het plateau werden er waaiers getrokken in de strakke wind. Ik ben nog twee waaiers kunnen overspringen, maar met slechts 10 kilometer achter de rug was het ook niet slim om me nu helemaal kapot te rijden. Zeker niet met klimmen als de Mur de la Velomediane en de zwaarste berg van de Benelux, de Côte de Haussire nog op het programma.
Uiteindelijk is het de gehele dag bar en boos weer gebleven. Het tempo in de groepen waarin ik reed was echter meer dan hard genoeg om warm te blijven. Elke klim probeerde ik wat weg te rijden van de groep waarin ik reed, in de afdalingen pakte ze me toch makkelijk terug. In dit ritme zat ik op de 'vlakkere' delen tenminste niet alleen. Eten, drinken, bergop wegrijden, bergaf er af gereden worden, waaierrijden op de vlakkere stroken en de hele riedel weer opnieuw. Op deze manier kwam ik met een oerkreet van tevredenheid over de streep. Een ding weet ik zeker: weer of geen weer, volgend jaar ga ik weer!"
"Op de 1e klim, de Côte de Beausaint, werd meteen al hard gekoerst. Door niet mij: een supersnelle tijd had ik gezien de weersomstandigheden toch al opgegeven. Het bleef lekker regenen. Boven aangekomen kon ik lekker in een groepje meerijden naar de Côte de Herlinval – Warempage. De (nog niet zo steile) heuvels volgden elkaar nu snel op en er kon in groepen worden geklommen. Na 65 kilometer kwam de eerste echte serieuze test voor de benen: de Mur de la Velomediane, ruim 700 meter aan 14% om daarna nog ruim 1,5 km aan ruim 5%. De eerste slachtoffers stonden hier al met kramp langs de kant. De ravitaillering na 71 km rij ik voorbij, de avond ervoor heb ik mijn bidons neergelegd vlak voor de top van de Samrée op 88 km. Na ruim 75 kilometer volgt de tweede grote test voor de benen, de Côte d’Haussire. In totaal ruim 4 kilometer waarvan de eerste 1,8 kilometer aan ruim 8%. Hier merk ik dat mijn benen wat minder worden. Waarschijnlijk omdat ik in de eerste 2 uur van de koers toch iets te weinig gegeten heb.
Ondertussen volgen de regenbuien elkaar in snel tempo op. Tussendoor is het even droog met heel af en toe een zonnestraaltje. Ik heb bij de start mijn regenjasje uitgedaan en rij met een windstopper en armstukken. De windstopper van Parentini houdt de ergste regen verrassend goed tegen waardoor ik warm blijf. In plaats van de Roche-à-Frêne beklimmen we de Côte de Deux-Rys op. Een lekkere loper van 4,5 km tegen 3,7%. Ondertussen heb ik allang niet meer door dat het regent maar ben ik vooral in de afdalingen wel blij met mijn schijfremmen en met mijn tubeless banden die ik met een veel lagere bandenspanning kan rijden waardoor ik meer grip heb.
Ik maak mij op voor het slotstuk van de koers. Dat gaat me verrassend goed af. Het was een legendarische editie!"
"Mijn eerste echte cyclo van die seizoen had niet mooier kunnen zijn dan deze. Mooi lopende klimmetjes en afdalingen wisselden elkaar af. Zo af en toe doemde er een weggetje voor me op waarbij ik flink mijn best moest doen om mijn voorwiel op de weg te houden. En uiteraard het beroemde Belgische wegdek. Goed asfalt, patchwork en gatenkaas, het kwam allemaal voorbij. Ik heb van a tot z met een lach op mijn gezicht genoten. Oké, af en toe een grimas. Voor mij was het een soort van continue strijd tussen té koude benen door het slechte weer en niet te hard omhoog rammen om mijn krachten goed te verdelen. Dat is gelukt en het leverde zelfs een gouden everzwijn op. En dat betekent heel simpel dat de Criq voor volgend jaar weer op de planning staat.”
"Het was weer een feest om aan de start van een cyclo te staan die wel door ging. Achteraf was de Velomediane een feest maar tijdens de rit heb ik aardig afgezien door de niet ophoudende regen, wind en kou. Volgens sommige ervaren Velomediane-deelnemers was dit qua weer een van de slechtste edities. Uiteindelijk maakt dat onze sport toch zo heroisch...afzien en jezelf afvragen wat je aan het doen bent. Een groot compliment aan alle vrijwilligers die deze cyclo mogelijk maken. Met een grote glimlach regelden ze het verkeer, de verzorging etc. Zonder hun inzet geen cyclo. Nog een keer Velomediane? Jazeker.. een goed georganiseerde cyclo met een uitdagend parcours en dicht bij huis."
|
|
|
|
|
