Naast de discussie over het al dan niet toelaten van profs in granfondo's is er een andere discussie die misschien nog wel meer stof doet opwaaien. Zouden dopingzondaars geweerd moeten worden uit granfondo's?

In de praktijk komen er verschillende situaties voor en gaan granfondo's daar ook anders mee om:

1. Een renner is gepakt, veroordeeld en heeft zijn schorsing uitgezeten. Bij vrijwel alle granfondo's ben je dan (weer) welkom. De enige uitzondering is GFNY; zij sluiten dopingzondaars levenslang uit. Wel zijn pakhazen welkom in de niet-competitieve mediofondo, mits zij hun straf hebben uitgezeten.
2. De renner is gepakt en veroordeeld en zit op dit moment een schorsing uit. Bij Italiaanse cyclo's, GFNY cyclo's en cyclo's van de UCI ben je dan niet welkom. Bij veel andere wordt er in het reglement echter niks over vermeld.  Raar maar waar: schorsingen gelden vaak alleen voor 'officiële' wielerwedstrijden en granfondo's vallen daar vaak niet onder. Alhoewel zeldzaam, komt het voor dat renners in zulke gevallen toch cyclo's rijden. Zo reed 8-voudig amateurwereldkampioen en veelgebruiker Igor Kopse vrolijk granfondo's terwijl hij een vierjarige schorsing uitzat.
3. De renner is gepakt maar er is nog geen veroordeling. Dit was bijvoorbeeld zo toen Raphael Addy een controle miste bij La Marmotte. Die uitspraak van de Franse dopingautoriteit laat nog steeds op zich wachten, alhoewel zijn eigen Zwitserse bond hem wel schorste. Ook voor deze situatie geldt dat een renner in principe gewoon granfondo's kan blijven rijden, al zal hem of haar dat niet bepaald in dank worden afgenomen.

Levensgroot dopingprobleem

Het is een publiek geheim dat cyclo's een groot dopingprobleem hebben. Heel vreemd is dat niet; buiten de Italiaanse bond controleert geen enkel land amateurwielrenners buiten competitie. Vandaar dat er ook zoveel Italianen gepakt worden; de Italiaanse bond is de enige bond die het probleem serieus neemt. Dopingcontroles zien we door de hoge prijs (ca. €30.000) alleen bij de hele grote evenementen. In Oostenrijk was het tot vorig jaar voor veel evenementen zelfs verboden een controle uit te voeren, omdat cyclo's nu eenmaal geen officiële wedstrijden zijn.

Doping gebruiken zonder tegen de lamp te komen is dus simpel. We weten door de tientallen positieve tests per jaar dat het werkelijke probleem waarschijnlijk nog veel groter is. Begin 20e eeuw viel de Italiaanse politie een fietshotel binnen de avond voor de Maratona dles Dolomites. Alhoewel men kwam voor één specifieke renner werden alle kamers doorzocht. In het overgrote deel werden verboden middelen gevonden. Doping wordt dus niet alleen gebruikt in de top, maar zeker ook bij de mindere goden.

Dubbele moraal

Het grote dopingprobleem en het gebrek aan controles brengt cyclo's in een lastig parket met betrekking tot het weren van dopinggebruikers. Hoe geloofwaardig is het een doper te weren als je zelf niet eens een dopingcontrole hebt? En hoe rechtvaardig is het om iemand te weren die gewoon zijn of haar straf heeft uitgezeten? Bij GFNY zijn ze zich daar bewust van. Ze monitoren bepaalde toppers en voeren incidenteel zelfs out-of-competitioncontroles uit. Bij de grotere evenementen is er bovendien een dopingcontrole. Voor de meeste cyclo's is dit echter geen haalbare kaart.

Veel cyclo's zwijgen doping liever dood; een positieve test staat immers gelijk aan slechte publiciteit. Dat is ook onze ervaring. Toen Pippo Garnero vorig seizoen de dopingcontrole bij de GF Mont Ventoux miste, zweeg de organisatie in alle talen ondanks talrijke pogingen van onze zijde.

Weren of niet?

Dat brengt ons terug bij de startvraag. Zouden dopinggebruikers geweigerd moeten worden in cyclo's? Persoonlijk vind ik van niet. Waarom zou je iemand weigeren die een straf heeft uitgezeten? Dat lijkt me minachtig van het rechtssysteem. Echter.... een van de charmes van granfondo's is óók dat je je eigen regels kunt bepalen. Dus als een evenement per se wil dat er geen ex-dopinggebruikers aan de start staan, dan moet die vrijheid er wel zijn. Al vind ik dat niet erg logisch.

Renners die nu een schorsing uitzitten (2) of nog niet veroordeeld zijn (3) zou je mijns inziens wél moeten weigeren. Het is uitermate vreemd dat zo weinig reglementen hier iets over hebben opgenomen, alhoewel het in de praktijk eigenlijk nooit nodig is. De meeste gepakte renners halen het niet in hun hoofd zich in te schrijven kort na een positieve plas. Gelukkig maar.