Het is weer januari en heel stiekem dromen we alweer van het voorjaar. In je hoofd werpen de fietsplannen hun schaduw wellicht al vooruit. En waar kun je in Nederland het mooiste fietsen? Juist, Limburg natuurlijk. Op een mooie dag is er niks heerlijker dan een dagje fietsen met je maten (m/v) in het Limburgse heuvelland. Naast prachtige wegen vind je bovendien in vrijwel elk gehucht een goed betaalbaar restaurant met heerlijke vlaaien. Het hele jaar staan de routes van de Amstel Gold Race uitgepijld in de vorm van drie verschillende routes. Dat is dus lekker makkelijk. Hoewel, de ene route bevat de Camerig, maar niet de Eyserbosweg. De andere weer de Loorberg, maar niet de Vaalserberg. En zo is er altijd wat en heb je nooit alle bekende hellingen in één keer. Wij hebben echter een route die daar heel dichtbij in de buurt komt. En omdat er ook nog wat alternatieven zijn kun je naar hartenlust combineren. Let op, de route is 122 kilometer lang en inclusief alle alternatieven 132 kilometer. Het lijkt niet veel, maar je zal de eerste niet zijn die huilend afhaakt. In dit artikel de beschrijving. We hopen dat je na het lezen alweer gaat verlangen naar het fietsseizoen.
Deel 1 - de inkomers
We beginnen in Valkenburg bij het Amstel Gold Xperience. Daar kun je goed parkeren en na afloop douchen. We rijden weg richting Houthem en de eerste beproeving is de Geulhemmerberg. Een mooie inkomer. Redelijk lang en continu 7 à 8%. Heb je zin om je fietsmaten te verrassen na vijf kilometer? Sla dan vlak voor de Geulhemmerberg linksaf en kies de Brakkeberg. Die loopt parallel aan de Geulhemmerberg, maar kent stukken tot 14%. Dan ben je gelijk wakker. We dalen af richting Maastricht en we rijden richting de Bemelerberg. Deze loopt lekker en de benen voelen nog goed. Wie niet goed bekend is met de route kan zich hier lekker opblazen en krijgt daar 's middags spijt van. In Cadier en Keer wacht nog even de Keunestraat. Die is kort, maar taai. Het kabbelt daarna kilometers lang op en neer - hier kun je nog heerlijk genieten van de glooiende heuvels. Vanuit Reijmerstok gaat het gas erop, want je daalt enkele kilometers lichtjes af over een perfect wegdek. Zodra de terrassen van Slenaken lonken slaan we echter rechtsaf i.p.v. linksaf het dorp in. De Piemert wacht. Een lastige rakker, een soort korte Cauberg. Eenmaal boven gaan we weer snel naar beneden en komen middenin het gezellige Slenaken terecht. Wie er al behoefte aan heeft kan neerploffen op een van de vele terrassen. Zo'n kilometer of 33 zitten er nu op en je zal de eerste niet zijn die denkt: is dit nu alles?
Deel 2 - het lange werk
Wie Slenaken zegt, zegt natuurlijk de Loorberg. Deze allemansvriend is de eerste lange klim van de dag. Heerlijk 7% gemiddeld omhoog. Maar... er is een alternatief, waarmee je je vrienden kunt verrassen. Na ongeveer 500 meter kun je linksaf het Kersenpad nemen, officieel heet dit de Rode Kruisweg. Hiermee snij je de klim flink af, maar reken op stukken tot wel 19%. Dit is taaie kost. Boven bij het Best Western Hotel kun je uithijgen en wachten op je verbaasde maten. We maken nu even een ommetje door België en dalen af via de steile Gieveld. Let op! Ondanks perfect wegdek is dit een zeer verraderlijke afdaling. Neem geen risico! Daarna gaat het vanuit Teuven direct door het bos omhoog via de Kasteelstraat, een van de mooiste klimmen in de omgeving. Ook de afdaling mag er zijn trouwens. Kijk vooral om je heen. In het gehucht Sippenaeken moet je goed opletten voor de afslag linksaf. Dit is een heel klein weggetje waar je zo voorbij rijdt. Je bent nu weer in Nederland. Rechts heb je een adembenemend uitzicht op de Camerig. Dit is dan ook de volgende opgave en misschien wel de mooiste klim van Nederland. Aan de voet en onderweg zitten enkele goede restaurants waar je kunt neerploffen. Nu beginnen de kilometers al een beetje te tellen, want na de Camerig sla je rechtsaf richting de lastige Pas van Wolfhaag, de enige 'echte' pasweg van Nederland. Aan de Belgische kant daal je af. Onderaan is het direct opletten geblazen, want hier volgt een lastige afslag linksaf richting het Drielandenpunt. Ook dit is weer een lange klim met milde percentages. De mindere goden van de groep beginnen hier vaak al te klagen. Arme drommels.
Je rijdt nu door Vaals en het kan hier best druk zijn. Bovendien daal je af. Opletten dus. Linksaf ligt de voet van de Pas van Wolfhaag die je een half uurtje eerder op bent gereden. Maar je slaat nu rechtsaf richting Vijlen. Dit is een hele mooie weg waar je echt het verschil kunt maken. Maar liefst vier korte hellinkjes van hooguit honderd meter wachten je op. Wie goede benen heeft ramt er tegenop. Wie niet meer fit is en toch mee wil loopt volledig leeg. En wie het beste al gegeven heeft kan zich maar beter sparen. Vlak voor Vijlen gaan we linksaf de Rugweg op. Dit is de 'Camerig van de andere kant'. Deze ellenlange klim blijft maar doorzeiken en uiteindelijk kom je in het Vijlenerbos. Het gaat nu weer naar beneden richting Vijlen. In het dorp zie je de doorgaande weg al boven je lopen. Inderdaad, daar moet je naartoe. Je rijd op de Groenenweg, deze is kort en extreem venijnig. Je tikt de 20% aan in de laatste honderd meter, het doet pijn. Na de Keutenberg is dit waarschijnlijk het steilste stukje weg van Nederland. Vanuit Vijlen rijden we snel richting Mechelen waar het heerlijk toeven is. Leuke terrassen, waar je kunt neerploffen, lonken hier. Vlak buiten Mechelen bevindt zich ook de voet van een van de mooiste klimmen van Nederland, de Schweiberg. Deze lange loper laten we natuurlijk niet liggen.
Na de Schweiberg gaat het via Epen weer terug richting Mechelen. Ja ja, Limburg is fietsen op een postzegel. In Partij pakken we het profparcours van de Amstel Gold Race op. De Gulperberg van deze kant is kort en buitengewoon krachtig. Je ziet de top al liggen, maar het wordt steiler en steiler. Eenmaal boven dalen we gelijk af naar Gulpen. Pas hier op, want de afdaling is al net zo steil als de beklimming even daarvoor. Fietsend langs de provinciale weg is er even tijd voor een rustmomentje. Die ga je nodig hebben, want er wachten nog liefst zes hellingen en de benen hebben al het nodige te verduren gehad. In Wahlwiller sla je linksaf richting de Kruisberg. De bordjes van de permanente AGR-routes wijzen je de weg. Hier rij je het bos in en wederom bewijst het lichtste verzet zijn dienst. 16% op het zwaarste stuk doet je roepen om je moeder. Maar... er is een geweldig alternatief dat we je niet willen onthouden. Je kunt de Kruisberg namelijk omzeilen door niet in Wahlwiller linksaf te slaan, maar in Nijswiller dat een kilometer verder ligt. Daar ligt de Schulsberg (zie foto rechts). Een heel gaaf boerenweggetje dat lang niet zo steil is als zijn broertje even verderop. Eenmaal boven kom je op het bekende kruispunt waar ook de Kruisberg uitkomt. We dalen af richting Eys en daar rij je recht op een leuk terras af. Twintig meter verderop ligt echter de onvermijdelijke Eyserbosweg (foto onder). Hoe pijnlijk de benen ook voelen, die hoort erbij natuurlijk. Au au au! Natuurlijk wacht je boven op je fietsmaten, of zij op jou. Gezamenlijk rijden jullie nu over een plateau. Speciale aandacht voor de Bernardushoeve. Dit restaurant is een prachtige stopplaats met heerlijke pannenkoeken en een fabelachtig uitzicht.
Van hieruit is het afdalen geblazen richting Simpelveld. In het dorp sla je linksaf en rij je tussen de huizen de Huls op. Een lange, zware klim met de laatste paar honderd meter boven de 10%. Maar ook hier is er een onbekender alternatief. Want wie in Simpelveld nog een stukje doorrijdt ziet vlak voor de rotonde links de Grachtstraat. Ook bekend als de Oude Huls. Die is nog wat lastiger en komt boven op dezelfde plek uit. Het glooit nu wat en vanuit Ubachsberg neem je de Vrakelbergweg. Een heerlijke lange afdaling van enkele kilometers. Met gunstige wind en een goede groep rij je hier gemakkelijk ruim boven de veertig. En dan ineens... vol in de ankers, paniek, schakelen, want het gaat rechtsaf de Fromberg op. Je ziet hem niet liggen deze lekkere loper. Een mooie klim langs de Zuid-Limburgse wijnranken. Nu zit het er bijna op, nog maar twee opgaven. Beneden gekomen ben je in Schin op Geul. Valkenburg ligt enkele kilometers verderop en het is verleidelijk om de kortste weg terug te nemen. Maar natuurlijk doe je dat niet, want je laat de Keutenberg toch niet liggen. Iedereen kraakt en piept hier naar boven. Een enkeling krijgt kramp. Het alternatief is nauwelijks beter, want vanuit Schin op Geul kun je natuurlijk ook naar Wijlre rijden. Langs de Brand bierbrouwerij zoek je de Dodeman. Ook al zo'n verticale weg. Eén voordeel, je hoeft maar een van beide te doen vandaag. Welke je ook kiest, de top is hetzelfde en nu is het in een rechte lijn richting Valkenburg. Via het prachtige kwartet Ingber, Scheulder, IJzeren, Sibbe kom je waar je zijn moet. Maar even serieus, je bent in Valkenburg. Links van je ligt de Cauberg, de bekendste berg van Nederland. Zonder kun je niet thuiskomen. Dus schrapen we nog een keer alle moed bij elkaar voor het slotakkoord. Een kilometer harken en bovenop een sprintje om de eer. Het zit erop. Je bent zo'n 2000 hoogtemeters rijker. Een perfecte training voor de rest van het seizoen.
Na afloop kun je tegen een kleine vergoeding douchen bij het Amstel Gold Xperience. Het centrum van Valkenburg ligt op loopafstand en hier is het heerlijk toeven. Het is er doorgaans gezellig druk en er zijn genoeg terrassen om de grote prestaties van de dag nog eens te beleven.
De routes
Ter inspiratie geven we hier de twee routes die je naar hartenlust kunt combineren. Of je maakt hem korter. Of je voegt er nog hellingen aan toe. Doe ermee wat je wilt. Maar geniet vooral. Op een mooie dag is er niks zo mooi als fietsen in Limburg!
Rondje Limburg met alles erop en eraan
Rondje Limburg met alles erop en eraan incl alternatieven
|
|
|
|
|
