We schreven het al eerder: de Eifel is een onderschat fietsparadijs. De reistijd is gelijk aan die naar de Ardennen, maar het wegdek is 200x beter en het is er doorgaans rustiger. Speciaal voor Eifel-newbies presenteren wij ons rondje Eifel met alles erop en eraan.

De Eifel is een groot gebied, dat bestaat uit meerdere delen zoals de Vulkaneifel en de Hocheifel. Voor Nederlanders is vanwege de korte reistijd echter de noordelijk gelegen Rureifel het meest interessant. We kiezen het dorpje Rott als startplaats. Dat ligt op ongeveer 10 minuten van de snelweg 44. Parkeren kan makkelijk tegenover het lokale restaurant Zur Maus, waar je na afloop voor een grijpstuiver een curryworst met friet kan veroberen.

Na een korte afdaling begin je aan de Jägerhausstrasse, een lange, goedlopende klim van een km of 6. Een prima inkomer dus. Na een steile afdaling volgt Simonskall, een prachtig, niet al te lastig klimmetje van zo'n 2 km. Daarna krijg je de eerste van vele typische Eifel afdalingen voor je kiezen: lang, breed en snel. Dan is het tijd voor de Panoramastrasse. Zodra je het dorp in rijdt moet je niet denken dat je boven bent, want hij blijft doorzuigen zonder echt steil te worden, gelukkig.

Na een afdaling rijd je vervolgens een klein, steil bospaadje op. Daarna moet je 2 valleien door en beklim je de Mühlenberg. Vooral aan het einde is dit een taai kreng, maar het uitzicht boven maakt alles goed. Let nu goed op, want de afdaling naar Heimbach is in het begin verraderlijk. In Heimbach zitten meerdere terrassen en een Aral tankstation om de voorraden even aan te vullen. 

Het uitzicht bovenop de Mühlenberg (foto: Herman Nekkers)

Na de stop rijd je de Kermeterhaus op, bekend van het klooster dat bovenop staat. Ook weer zo'n prachtige loper van zo'n 6 km. Bovenop ga je rechtsaf en na een paar pukkeltjes krijg je een vreselijk snelle afdaling naar de Rursee voor je kiezen. Nu is het tijd voor een drietrapsraket: de Grünlandhöhe. Eerst een bochtig stuk door een bos. Dit is het lastigste deel. Dan een stuk vals plat naar het dorp Schmidt en vervolgens een taai fietspad langs windmolens. Hier kan de wind in het nadeel staan! Op een bepaald moment sla je linksaf en daal je weer in volle vaart naar de andere kant van de Rursee. 

Je daalt de steile Rurberg af en komt bij de stuw in het dorpje Rurberg. Hier zitten voldoende terrassen om jezelf weer te voorzien van eten en drinken. Dat zal je nodig hebben, want je bent nog niet thuis. De eerste hindernis die nu volgt is de Kesternich, weer zo'n een typische loper van een km of 5. Bovenop sla je linksaf en daal je af richting het gehucht Dedenborn. In het dorp sla je linksaf, en je negeert het bordje 'doodlopende weg'. De weg loopt namelijk helemaal niet dood, maar gaat bijna 9 km omhoog. Deze klim, die vooral in het begin zeer steil is, staat bekend onder de naam Forsthaus Rothekreuz. Een prachtige, rustige weg die je zonder GPS nooit zou vinden. De afdaling is wat smal, dus pas op. 

Nu is het tijd voor het toetje. Je daalt de gevreesde Widdauer af, en slaat rechtsaf richting de Hammer Mauer. Ruim 2 km steil omhoog. Je bolt nu via een omweg naar de beklimming van de Widdauer. Om daar te komen daal je overigens de vreselijke steile en snelle Grünentalerstrasse af (15%). Snelle dalers kunnen hier 90 km/uur halen. De Widdauer zelf is absoluut de lastigste klim van de dag, vergelijkbaar met bijvoorbeeld de Stockeu. Er zitten twee stroken in van bijna 20% in. Na de Widdauer volgen nog slechts twee minder lastige klimmen, maar hier zul je de benen echt wel voelen. Helemaal aan het eind van de rit word je beloond met een prachtige lange afdaling richting Rott.

Met bijna 170 km en 3300 hm op de klok zal de grosses bier je goed smaken... 

De GPX kun je hier downloaden.