Heb je alle bekende Limburgse hellingen inmiddels afgevinkt? Kun je de Camerig wel dromen en ben je op zoek naar een route met minder bekende parels? Dan is de Limburgse Drielandentocht echt wat voor jou. De rit telt 125 kilometer en ruim 2.000 hoogtemeters. Een perfect trainingsrondje.

De start

We starten in Valkenburg bij het AGR Xperience. Parkeerplaats Odapark is ruim; er is vrijwel altijd plek. Het tarief is €1,90 per uur met een maximum van €9,00 per dag. Na afloop kun je bij het AGR Xperience terecht voor een hapje, een drankje en een douche.

Deel 1

Vanuit Valkenburg gaan we richting Houthem. Hier ligt de Geulhemmerberg, maar wij gaan linksaf richting de Brakkeberg. Een inkomer van jewelste, want het bordje met 14% liegt niet. We zijn gelijk warm. Na een afdaling en een vlak stuk is de Bronkweg de tweede hindernis; een hele fraaie klim. Het begin is vals plat door het open veld, maar eenmaal in het bos trekt het aan tot ruim 10%.

Na Cadier en Keer komen we uit bij de Rootherweg, die op sommige kaarten 't Schoor wordt genoemd. Hoe dan ook, dit is een echte topklim. Heel kort door een bos met een maximum van 11,5%. Aan de rechterkant zie je de ingang van een mergelgrot. Boven gekomen rijden we om de grote mergelafgraving. Via Margraten, Banholt en Mheer gaat het op en af richting Noorbeek. Geen hellingen van betekenis, maar de hoogtemeters tikken hier wel aan. Vlak voor Noorbeek slaan we linksaf richting Bergenhuizen. Een van de lastigste klimmen van de dag met een stuk van 15%. Dit doet serieus pijn.

Rootherweg

't Schey is alweer de vijfde helling. De eerste 100 meter zijn stevig, maar met goede benen neem je die op het buitenblad. Daarna volgt nog anderhalve kilometer vals plat. Kijk goed om je heen, want het is prachtig hier. Boven is de grens tussen Nederland en België. We dalen af richting Slenaken waar we de Loorberg natuurlijk niet laten liggen. De liefhebbers nemen eventueel de route binnendoor via het Kersenpad, ook bekend als Rode Kruisweg. Een paar kilometer verderop in Epen is het tijd voor de eerste stop.

Deel 2

Nadat maag en bidons zijn bijgevuld klimmen we via de Kuttingerweg naar België. Het zicht links op de Camerig is adembenemend. We zijn nu in België. Vanaf Chateau Beusdael gaat het weer prachtig omhoog richting het Bovenste Bos; een niet al te lastige klim met fraaie uitzichten. We dalen af naar Teuven waar de Rue Varn wacht. Dit is een heerlijke klim, bijna 2 kilometer rechtuit rond de 5%. De Belgische wegen zijn prima. Via een schitterende afdaling met enkele haarspeldbochten komen we uit in Sint-Pieters-Voeren waar de Magis begint. Zonder discussie de mooiste klim van de dag. Eerst is het nog vals plat, maar al snel trekt het aan tot een procent of 8. Heerlijk fietsen over strak asfalt in een schitterende omgeving. Vreemd dat deze klim zo weinig bekendheid geniet.

Na een paar kilometer over een doorgaande weg slaan we gauw af voor de snelle afdaling richting Aubel. We volgen de richting La Clouse. Een minuscuul weggetje linksaf is de Kosenberg, ook bekend als de Berg La Clouse. Je ziet de doorgaande weg boven je lopen, daar moet je naar toe. Maar de eerste honderden meters zijn enkel vals plat, dat schiet niet op. En dan ineens is het raak, het gaat recht omhoog. De laatste 400 meter zijn gemiddeld 12,5% met een maximum van 18%. De Kosenberg past prima in het rijtje Gulperberg, Kruisberg, Eyserbosweg enz.

Kosenberg

De heerlijke, lange afdaling is meer dan verdiend. Beneden gaan we gelijk weer ophoog naar de Pas van Wolfhaag. Via Gemmenich is het 5,5 kilometer klimmen. Enigszins onregelmatig, maar nergens echt steil. Enkel de laatste paar honderd meter zijn lastig. De pas is tevens de grens met Nederland. Vanaf hier dalen we af naar Lemiers. De voeten gaan hier even aan de grond, want een paar hekjes staan in de weg. We zijn nu in Duitsland en Orsbach is het volgende doel. De klim is fraai en taai. Je ziet het dorpje voor je liggen, maar het wordt steiler en steiler. Lange stukken boven de 10% verzuren je spieren.

Via enkele hectometers extreem slecht wegdek komen we Nederland weer binnen. Volgende bestemming: Nijswiller. De Schulsberg wacht. Dit is een absolute beauty in Limburg. Heerlijk klimmen en niet echt lastig. Boven bereiken we het kruispunt waar de Kruisberg ook uitkomt en gaan verder richting Eys. Je kunt natuurlijk de Eyserbosweg nemen, maar wij kiezen voor de mildere Eyserweg. Elke keer vergis ik me weer in de lengte van deze klim. Gelukkig wacht boven de Bernardushoeve voor de tweede stop.

Deel 3

De koffie, cola en pannenkoek heeft goed gesmaakt en we maken ons op voor het slot. Eerst afdalen naar Simpelveld waar we doorrijden tot de Grachtstraat. Hier begint de Oude Huls. Een lastige rakker. Zelden komt het onder de 10% met aan het eind nog een stukje van 12%. De heerlijke afdaling van de Vrakelbergweg brengt ons bij de Fromberg. Deze bekende loper laten we niet liggen. Altijd weer een genot om deze te fietsen.

Via de bekende afdaling van de AGR komen we in Schoonbron. Wie het helemaal gehad heeft rijdt hier rechtsaf zo naar Valkenburg. Wij gaan nog even door richting Wijlre voor de Doodeman. Samen met de Keutenberg en Eyserbosweg wordt deze beschouwd als zwaarste klim van Nederland. Ook nu wordt het weer bevestigd. Oef, wat een lastig kreng is het toch! Maar daarna rijden we over het plateau terug richting Valkenburg. We komen uit op het plein aan de voet van de Cauberg. Iedereen is kapot, niemand heeft nog zin, maar je bent liefhebber of niet: de Cauberg sla je niet over! Tijd voor de laatste krachtsinspanning over de bekendste helling van Nederland. Boven wordt de winnaar bepaald en zit de rit erop. Tijd voor een hapje, drankje en grote verhalen.

Info

Lengte: 126 km.

Hoogtemeters: 2092 m.

Vind hier de route op Strava. Heb je geen Pro-account? Je kunt de GPX ook downloaden.

Heb je liever een ritje met alle bekende Limburgse hellingen? Lees dan dit artikel.

Rue Varn

Magis

Even de voeten aan de grond en gelijk weer door

Orsbach

Begin Doodeman