De weergoden waren de Haute Route Ventoux vandaag eindelijk gunstig gezind. Na het noodweer van de afgelopen twee dagen waren de deelnemers daar wel aan toe. Tijdens de afsluitende tijdrit van Bédoin naar de Mt Ventoux bleef het droog, al was het na Chalet Reynard mistig en koud. De "vrienden van de show" van CycloWorld deden uitermate goede zaken. Frederic Glorieux was (naar eigen zeggen) ontgoocheld met een 4e plek, maar wist wel de 2e plek in het eindklassement veilig te stellen. Olivier Godfroid werd 3e in de tijdrit en pakte ook de 3e plek in het eindklassement. De Fransman Loïc Ruffaut pakte de dubbel: hij won zowel de tijdrit als het eindklassement.

Het is droog

De organisatie van de Haute Route kan veel, maar droog weer regelen, daarvoor heb je toch wat geluk nodig. En vandaag was het dan eindelijk zo ver. Tijdens de individuele tijdrit wordt gestart in omgekeerde volgorde; de laagst geklasseerde renners mogen eerst. Herman en ondergetekende zijn echter ingeschreven als duo, en die komen net na de individuen, en vlak vóór de toppers. Eén ding was dus zeker, we zouden ingehaald worden en misschien zelfs wel als laatste over de finish komen. Zeker omdat we onderweg ook het nodige foto- en videomateriaal wilden schieten. De start zelf is een hele happening, compleet met een pro-like schuin podium. Hier zien we ons eigen Herman zich op gang trekken.

We rijden samen en stellen ons als doel dat Frederic ons niet vóór het bos mag inhalen. En dat lukt, al scheelt het niet veel. We stoppen even om 'm op beeld te zetten:

Niet veel later komt de leider in de wedstrijd Loïc Ruffaut voorbij en ik kan het niet laten om eens te kijken hoeveel watt ik moet trappen om hem een stukje bij te houden. Het resultaat ziet u hieronder.

Het eindeloze bos

Herman en ik klimmen verder samen door het eindeloze bos. Negen km ellende, dat is een vrij aardige samenvatting. Warempel, de bezemwagen zit achter ons. Dat hadden we gezien de startvolgorde zien aankomen, al rijden we bepaald geen lullig tempo. Het duurt gelukkig niet lang voordat we een paar mensen oprapen en de bezemwagen dus weer weg is. Fijn. En niet ver van de top rijdt de Tête de la Course auto zelfs even voor ons (de toppers zijn dan al lang binnen). Maar niet veel later blijken de door ons ingehaalde renners te hebben opgegeven en rijden we dus tussen de bezemwagen en de Tête de la course auto in. Een unieke gewaarwording. Na een heldenonthaal op de mistige en koude top, drinken we iets warms, kleden ons aan en rijden terug naar ons hotel.

Het was wederom een dag om niet te vergeten. Proficiat aan beide heren met hun geweldige prestatie! CycloWorld zal deze week nog met een nabeschouwing komen waarin we wat dieper ingaan om het concept van de Haute Route evenementen en hoe wij dit ervaren hebben. En vergeet niet om ons verslag van etappe 1 en etappe 2 te lezen, mocht je dat nog niet gedaan hebben.