Voor Joke van Wijk was fietsen altijd al een uitlaatklep, maar in deze tijd van coronastress is de fiets letterlijk haar redding. Op de bank zitten is niets voor deze veelvraat. Liever zit ze op haar fiets om te werken aan haar jaarlijkse aantal van 30.000 kilometer. 6 uur zwiften? Geen probleem. Wat wel een probleem is? Cyclostress. Maar dat weerhoudt haar er niet van regelmatig het podium te bezoeken. Een rem is voor Joke een onbekend begrip. Zowel in het leven als op de fiets gaat alles in de turbostand.
Ik ben Joke, 35 jaar en woon in Scherpenzeel. Van beroep ben ik ambulant kapster aan huis met Joke’s knipkarretje. Dat doe ik ongeveer 30 uur per week. Daarnaast geef ik ongeveer 20 uur per week groepslessen op verschillende sportscholen. Ik ben getrouwd met Wim en we hebben twee katten: Dommel en Piet.
Racefietsen. Cyclo's en af en toe en mooie toertocht. Of op Zwift. Ik hou van verschillende dingen. Het liefst fiets ik in de bergen, dat vind ik echt fantastisch. Dan maken we er een vakantie van met een granfondo erbij. Dat is echt genieten!
Vijf jaar geleden in september kocht ik een instapmodel waar ik nu altijd nog op zwift. Ik vond fietsen meteen zo leuk dat er na een jaar al een echt goede fiets kwam.
Ja, dat is vreselijk. Misselijk, niet meer kunnen praten, in huilen uitbarsten. Nee, de zenuwen zijn killing bij me. Ik hoopte juist dat het weg zou gaan als ik een trainer zou hebben. Dat ik daardoor wat minder onzeker zou zijn. Vorig jaar heb ik een jaar met een trainer gewerkt, maar daardoor was de druk nog veel hoger. Mensen verwachtten toen dingen van me, waardoor het juist veel erger werd. Nu heb ik nu geen trainer meer in hoop dat het minder wordt.
Hoe ga je om met fietsen in deze coronatijd?
Ja, dat is heftig. Ik ben alleen maar thuis, omdat ik niet kan werken. Fietsen is nu mijn redding. Ik fietste altijd al veel alleen. Normaal werk ik elke avond tot laat en ben nooit voor 22:00 thuis. Ik fiets nu in weekend alleen op Zwift, zodat de werkende mensen lekker naar buiten kunnen. Als het niet zo druk is en doordeweeks fiets ik wel buiten. Of op Zwift. Ik vind dat serieus ook heel leuk hahaha. Maar ik doe nu even geen zware intervallen. Dat komt wel als alles weer normaal is. Gezond blijven is het enige doel nu.
Tijd verdelen? Ik ga gewoon de heel dag door hahaha. Ik hoef geen wekker te zetten, want ik ben altijd vroeg wakker. Voordat ik naar de sportschool ga om lessen te geven duik ik vaak eerst even op Zwift. Na mijn werk zit ik of op de racefiets of ik ga knippen. Daarna kook ik of haal boodschappen. En dan ga ik weer na de sportschool om daar de rest van de avond les te geven. Rond 22:00-22:30 ben ik weer thuis. En zo gaat dat dan vijf dagen in week. Op zaterdag werk ik alleen 's ochtends op de sportschool. Op zondag werk ik daar af en toe. Ik heb maar heel weinig slaap nodig.
Voor mijn eerste Marmotte zette ik alles opzij. Ik ging er 100% voor. Het was mijn eerste grote uitdaging in bergen, waar ik pas één keer gefietst had. De week ervoor lag nog in de tandartsstoel met een speekselklierontsteking. De dag voor we naar Frankrijk zouden afreizen kreeg ik de allerzwaarste antibiotica. Twee dagen later zijn we toch gegaan, maar ik hield niks binnen. Ik was 5 kilo lichter, zelfs mijn kleding zat niet lekker. Maar ik moest en zou die Marmotte fietsen. Ik had niet voor niks een jaar lang alles gedaan hiervoor. Ik heb hem gefietst en heb het gehaald. Maar dacht wel: dit nooit meer! Ik fiets nu nog steeds heel graag en heel veel. Vorig jaar zei ik tegen mijn trainer: "geef me een lijstje en ik doe het." Want als ik ergens voor ga dan wil ik het ook goed doen. Voor het eerst van mijn leven deed ik intervaltrainingen. En ook dat wilde ik dan halen en goed doen. Maar ik nam wel mijn wijntje en mijn sushi. Dus ja, ik ga er 100% voor. Maar wel op mijn manier.
Zo veel. De Marmotte uitfietsen met een zware zware antibioticakuur. Mallorca 312 uitfietsen met een voedselvergiftiging. Afgelopen jaar werd ik eerste in mijn leeftijdscategorie bij zowel de Marmotte als de Grand Trophée. Dat zijn vier wedstrijden in een week. Twee jaar geleden fietste ik de Ötztaler uit met het allerslechtste weer ooit. Sneeuw, hagel, onweer, regen. Ik had te weinig kleding aan, omdat het weerbericht iets anders voorspeld had. Afgelopen jaar werd ik tweede in La Vaujany met enorme hitte. Dat was ook heel knap! Eigenlijk ben ik wel trots op al mijn podiumplaatsen en prestaties. En 6 uur op Zwift. Maar dat is ook wel het maximum hahaha. Hoewel... ik ga binnenkort everesten op Zwift. Dan rij je 8800 hoogtemeters. Ik verwacht er 13 uur over te doen. 'Fietsen tegen corona' noemen ze dat in Italië.
Normaal 30.000 tot 35.000 kilometer. Hiervan zijn 20.000 buiten en 10.000 tot 15.000 binnen. Maar in deze tijd is dat wat anders natuurlijk.
Ik had een Cube, maar dat is nu mijn Zwiftfiets. Daarna had ik een Trek. En nu heb ik net een nieuwe fiets, maar ik moet nog langs bikefitting. Dus die staat nog netjes stil. Maar dat is een Specialized Tarmac die groen, paars, zwart, blauw is hahaha. Heel vet. De kleur is afhankelijk van hoe het licht erop valt. Verder moet je mij niks vragen over fietsen. Ik fiets heel graag en veel, maar verder... Ik fiets ook dit jaar pas op spd-pedalen. Dat zou beter zijn hahaha.
De bergen!
Ze vinden dat ik te veel en te vaak fiets hahaha. Maar de mensen die me echt kennen zijn supertrots op me. Die weten dat ik ergens mijn energie kwijt moet en dat ik het gewoon heel leuk vind. En als je niet stil kan zitten, geloof me, dan word je niet vrolijk van een avond met mij op de bank hahaha.
In het buitenland zou een extra damestoilet wel fijn zijn. Of gewoon alleen dames, dat scheelt weer tijd hahaha. Ik moet tijdens een cyclo altijd wel twee keer plassen onderweg. Dan moet ik altijd maar een mooi bosje opzoeken. Verder vind ik dat de tochten hier Nederland het echt wel netjes doen hoor. Complimenten.
Ja, alleen iedereen op zijn eigen manier denk ik. En dat is het mooiste. Ik weet dat ik sterker zou zijn als ik rust zou houden en beter op mijn eten zou letten. Maar dan kies ik toch voor nog extra ritje, omdat ik het leuk vind. En helemaal als ik in bergen ben! Mijn enige rustdag is de dag voor een granfondo. Verder fiets ik eigenlijk altijd.
Ik vind vooral belangrijk dat iedereen doet wat hij of zij leuk vind en een glimlach van krijgt. Mijn vriendinnen vinden fietsen niet heel leuk, maar ik hou dan weer niet van shoppen. Sommige collega's fietsen wel, maar op een MTB. Dat is niks voor mij.
Kan allebei toch?
Nee. Toen ik eerste werd bij de Marmotte Pyrénées won de man een reis naar Tahiti en ik een helm! Maar eigenlijk kijk ik nooit wielrennen op tv, dus ik ben een slecht voorbeeld. Maar ik vind wel dat vrouwen en mannen gewoon dezelfde afstand moeten doen. Dat is toch juist de uitdaging.
Mijn zenuwen kwijtraken. Ik denk dat dat voor mij de allergrootste winst zou zijn. De dag voor een cyclo gewoon lol hebben en mezelf zijn. Relaxt en ontspannen aan start staan. En dat heel de tocht. En niet, zoals nu, een uur na de start pas genieten.
Nee dit jaar niet, ik zwift veel met veel mensen uit Frankrijk en Italië. Die bevestigen dat alles wordt afgelast [HN: het betreft speculaties, geen officiële mededelingen van de organisaties]. Je moet je ook afvragen wat wijsheid is. Ik denk dat het de grootste uitdaging is van corona af te komen. Iedereen in de wereld zal blij zijn als er geen lockdown meer is.
Welke tocht zou je nog wel willen fietsen?
Ik zou nog wel graag in Zwitserland willen fietsen. Die granfondo van 240 kilometer en 8200 hoogtemeter [HN: Tour des Stations] staat hoog op mijn lijstje.
Wat kan echt niet in de wielersport?
Witte broeken! Een helm is verplicht. Zonder helm kan je niet meedoen, maar met een witte broek mag je niet meedoen hahaha!