Met drie grote fietsevenementen is het laatste weekend van september stampvol in Spanje. Allereerst Sea Otter Europe: een fietsbeurs met een MTB race, een gravelevent en La Ciclobrava in Girona. Daarnaast de uitgestelde granfondo Quebrantahuesos en tot slot de GF Alberto Contador in Oliva. Waar veel renners hun seizoen na het UCI wereldkampioenschap in Trento afgelopen weekend hebben afgesloten, is dit voor ons nog het seizoenstoetje.

Geen bladeren, maar 30 graden

Geen nattigheid of de eerste vallende bladeren van de herfst. In Oliva, 20km ten noorden van Calpe, schijnt dit weekend nog volop de zon en loopt de temperatuur op richting 30 graden. Kortom, de zomer wordt in Spanje nog even verlengd met een prachtig event op het programma. De route van de GF Alberto Contador loopt over de bekende trainingswegen in de bergen ten zuidwesten van Oliva. Dit is het gebied waar vrijwel alle profs elke winter hun kilometers maken tijdens de trainingskampen in voorbereiding op het nieuwe seizoen. Naast het bekende microklimaat in dit gebied, wat zorgt voor prettig weer om in de winter te trainen, zijn de wegen van uitstekende kwaliteit en de klimmen over het algemeen vriendelijk.

Tranquilo

De granfondo telt bijna 170km en 2900 hoogtemeters; de mediofondo is 120km lang en telt 1900 hoogtemeters. Het verschil tussen de granfondo en mediofondo wordt veroorzaakt door de Alt de Miserat, maar daarover straks meer. De organisatie is in handen van dezelfde organisatie als de Mallorca 312, dus ze hebben de nodige ervaring. Net als in de Mallorca 312 zijn de wegen autovrij, dat blijft een genot voor iedere amateur! De start van beide afstanden is tegelijkertijd. En zoals het vaker gaat in Spanje, komt hier een stuk minder stress bij kijken dan je soms ziet bij cyclo's in andere landen. ´Tranquilo´ is hier van toepassing echter met een goed tempo rijden we de eerste 17 vlakke kilometers naar het eerste klimmetje van de dag. Lekker inkomen is dit: bijna 5 km tegen gemiddeld 4%. Ideaal om in het midden van de groep mee omhoog te rijden. Na een korte afdaling is het tijd voor de bekendste klim van de omgeving: Coll de Rates. Dé testberg van de profs. De KOM gaan we vandaag niet rijden (filmpje van de KOM attack hier) en ook een PR zit er niet in, het gaat gemoedelijk omhoog.

Er zijn wat Spaanse onderonsjes, en de Belgen in de groep doen een bepalen onderling de taktiek. Anderhalve kilometer voor de top wordt er eens aan de boom geschud en rijden we met een man of 25 weg. De daarop volgende 35 kilometer gebeurt er niet veel. Maar dit geeft wel de tijd om eens van de omgeving te genieten. Ik ben hier al meerdere keren geweest in de periode maart, wanneer de bloesem in de bloei staat, maar eind september is toch anders. Spanje heeft een ongekend droge en warme zomer gehad en het gebied is geteisterd door bosbranden. Helaas zijn de littekens hiervan nog goed zichtbaar in het landschap. Dat neemt echter de schoonheid van het gebied niet weg, wat is het toch fijn fietsen hier. En hoe bijzonder is het dat er geen ander verkeer op deze zaterdagochtend op de wegen is. Eindelijk is er de mogelijkheid om ook de afdalingen eens goed aan te pakken.

Koers stilgelegd

Na 80 km is er wat tumult vooraan in de kopgroep. De motards van de Guardia Civil laten ons vaart minderen en gaan in discussie met de voorste rij Spaanse renners. Plotseling rijdt de Guardia Civil weer verder, maar gaat het tempo in de groep omlaag. Het moment voor een aantal Belgen om te demarreren en tot mijn verbazing laten de Spanjaarden dit gebeuren. Maar wat blijkt? De Guardia Civil zal de kopgroep doen stoppen bij de volgende bevoorrading, iets wat de Belgen (nog) niet weten. Niemand weet precies waarom maar schijnbaar is het tijdsverschil tussen de eerste groep en de laatste groep te groot. En ja hoor, 7 kilometer verderop wordt iedereen gesommeerd gebruik te maken van de bevoorrading. De ontsnapte Belgen staan er een beetje beduusd bij. In het kwartier dat we moeten wachten, wordt de groep renners bij de bevoorrading steeds groter en groeit tot ongeveer 80 tot 100 man. Met sponsoren als 4Gold (sportdrank, repen en gels) en Coca Cola (blikjes), is de bevoorrading dik in orde (bananen, koeken, e.d. zijn ook aanwezig). Nadat ook de Guardia Civil een bocadillo (broodje) heeft gegeten mogen we verder.

De benen zijn afgekoeld, het gaat gelijk bergop en niet iedereen verteert dit even goed. Praktisch dezelfde groep heeft zich weer tot kopgroep gevormd, alleen dan met een mannetje of 10 minder. Wat volgt is een afdaling in licht dalende lijn –2,5% van bijna 25km, tijd om lekker in de groep te zitten en de benen een beetje te ontspannen. En om mij mentaal voor te bereiden op de slotklim. Dit is ook de reden waarom er eigenlijk nergens hard is doorgereden tot nu toe.

Klim van Angliru-formaat

Alt de Miserat: ik heb er nog nooit van gehoord en dat was misschien maar beter zo geweest. En als ik hem al kende, had ik hem zeker niet eerder gereden. De ontdekker van deze verschrikking verdient geen standbeeld. Op Strava heeft de winnaar van de Vuelta en wereldkampioen van 2022 de KOM: 18,9km/h gemiddeld over 19:32 minuten op een klim van iets meer dan 6 kilometer. Hoe de klim eruit ziet laat zich raden: steil! Het gemiddelde van 8,7% zegt niets, onderstaand profiel vertelt het hele verhaal.

Zelfs in de eerste groep moeten renners voet aan de grond zetten en stukken lopen. Harken wordt hier gespeld met hoofdletters en zelf heb ik het idee dat ik met een cadans van 40 nog soepel trap. Omdraaien, afdalen en dan maar een DNF speelt meer dan eens door mijn hoofd. Op de top staat de muziek hard aan, mannen die zich hebben verkleed als een haan en beer geven de renners een laatste zetje over de top. Hierna is het uithijgen en rustig dalen, en nog een opladen voor het laatste klimmetje van 3 kilometer naar Col d´Ebo.

Top-10

Het uitzicht vanaf Col d´Ebo richting de kust en het vlakke gebied bij Pego is een van de mooiste van de omgeving. Als je naar beneden kijkt zie je de klim omhoog kronkelen. Dit is de laatste afdaling en die ik vaak heb beklommen, want deze kant van Col d´Ebo is een van mijn favoriete klimmen in dit gebied. Na de afdaling resteren nog een laatste vlakke 15 kilometer terug naar Oliva. De benen zijn er klaar mee, mijn kleding is net een zoutafzetting en ik verlang naar eten en drinken. Uiteindelijk rol ik als 10e over de finish. Belangrijker is dat ik onwijs heb genoten van de rit.

Een granfondo over fantastische wegen in een prachtig fietsgebied en waar de zomer eind september nog wordt voortgezet. De inschrijvingsprijs tussen de EUR 55 en EUR 70 is absoluut schappelijk voor een cyclo over afgesloten wegen, inclusief fraai design wielershirt van Gobik, goede bevoorrading en prima pasta party. Absoluut een granfondo voor renners die nog een najaarsdoel zoeken op een zonnige bestemming. En Alberto Contador? Hij is nog altijd een halfgod in Spanje, fietst zelf ook nog mee, deelt handtekeningen uit en laat zich graag samen met jou op de foto vastleggen. Kudo´s voor Alberto en de organisatie.