Mocht je eens een granfondo willen rijden in Italië, dan is de Alé la Merckx Gran Fondo wellicht de beste kennismaking met een perfect georganiseerd evenement in een prachtige en goed bereikbare omgeving. Je kunt kiezen tussen twee afstanden: dit jaar is de granfondo 138 kilometer lang met 3230 hoogtemeters, de mediofondo beslaat 85,2 km en heeft 1640 hoogtemeters. In totaal waren er 1580 deelnemers.

Ook Europees kampioenschap

De zestiende editie van deze cyclo diende net als vorig jaar als het UEC Europees kampioenschap Gran Fondo, dat evenals het UCI WK per leeftijdsgroep wordt verreden. Anders dan bij de UCI GF World Series is hier niet aan het startnummer te zien in welke categorie iemand zit. Dit maakte het, in combinatie met de massastart, wat onoverzichtelijk, dus kon je het beste maar zo veel mogelijk voorin zitten als je plannen had om te winnen. 

Veel grote namen aan de start

Het evenement staat bekend als een van de meest geliefde en spectaculaire in Noordoost-Italië. Dit jaar waren er verschillende nieuwigheden, te beginnen met het 'expodorp' dat voor het eerst in de geschiedenis van het evenement te vinden was op het centrale plein van Verona, Piazza Bra, recht tegenover de beroemde arena.

Bij de start waren er veel bekenden uit de wielersport aanwezig, onder wie verschillende vertegenwoordigers van de World Tour-teams waarvan het kledingmerk Alé (de belangrijkste sponsor van het evenement) partner is. De winnaar van de paarse trui in de Giro d'Italia 2023 Jonathan Milan (Bahrain Victorious) droeg voor de gelegenheid een op maat gemaakte cyaankleurige Alé-uitrusting. Maar ook regerend Italiaans kampioen Filippo Zana (team Jayco Alula) was erbij, zo ook de Nieuw-Zeelander Laurence Pithie (Groupama FDJ), Sonny Colbrelli, Adriano Malori en vele anderen. Winnaar van de editie van 2021 en 2022 Fabio Cini ontbrak dit jaar, wereldkampioen Stefan Kirchmair was er wel bij.

Zwaarder parcours

De lange afstand kende dit jaar een iets andere route. De renners werden vanuit Erbezzo omgeleid naar Bosco Chiesanuova, richting de Passo del Branchetto; oftewel een langere afstand met meer hoogtemeters (bijna 10 kilometer langer dan vorig jaar). Hier werden de deelnemers geconfronteerd met een reeks beklimmingen, afdalingen en vals plat. Na de Passo del Branchetto, de Cima Coppi van de granfondo, ging het circuit verder richting Velo Veronese, Roverè Veronese en Cerro Veronese. In de buurt van Grezzana werd het parcours weer verbonden met de oorspronkelijke route. De finish bevond zich voor beide afstanden net zoals in de voorgaande edities aan het einde van de 2 kilometer lange Torricelle-klim, met een maximaal stijgingspercentage van 11 procent.

Uitslagen

Na een spannende race (zonder noemenswaardige incidenten gelukkig) werd de Granfondo bij de mannen gewonnen door Andrea Bais, op bijna 2 minuten gevolgd door de Oostenrijker Stefan Kirchmair (AT, Team Sildom Garda). De derde plaats was voor Francesco Romano (IT, ASD Team Nuova Avir).

De granfondo bij de vrouwen werd gewonnen door de winnares van vorig jaar, de Italiaanse Maria Elena Palmisano uit Lecce, rijdend voor ASD Garda Scott Matergia. Ze is een liefhebber van beklimmingen en klom in de haar typerende stijl in een hoge cadans richting de finish op de Torricelle, waar ze na 4 uur, 16 minuten en 54 seconden als winnares over de streep kwam met een gemiddelde snelheid van 31 kilometer per uur. Ze werd gevolgd door haar landgenoten Giulia Portaluri op maar liefst 15 minuten en Luisa Isonni (ASD Boario) op bijna 17 minuten.

De mediofondo werd daarentegen beslist in een felle sprint aan de finish, die werd gewonnen met slechts enkele honderdsten van een seconde voorsprong door Tomaz Cefuta (IT, ASD Flamme Rouge-team) in een tijd van 2 uur, 7 minuten en 3 seconden, goed voor een gemiddelde van 38,5 kilometer per uur. Nummer twee was Diego Venturi (IT, Alé Cipollini-team, rugnummer 49); Simone Logica (IT, ASD Avesani) werd derde. Zelf besloot ik door materiaalpech onderweg om de mediofondo in plaats van de granfondo te rijden. Het leverde een verdienstelijke tweede plek op in mijn categorie M40-44 en een twaalfde plek overall. Ook hierbij moest er hard bergop gesprint worden tegen leeftijdsgenoten en zat er tussen plek 2, 3 en 4 slechts enkele honderdsten van een seconde.

Bij de vrouwen was de overwinning in de mediofondo voor Giulia Medri (Bikeconcept Team ASD) na 2 uur, 20 minuten en 21 seconden. Ze werd op 10 seconden gevolgd door Alessia Bortoli (ASD Capitani Minuterie Metalliche), en op bijna 2 minuten door Micol Pizzamiglio (Highroad Team ASD).

Topdag in een schitterende omgeving

Ik heb veel plezier beleefd aan deze granfondo. De organisatie heeft echt zijn best gedaan om er een feest voor iedereen van te maken. De startlocatie en het expodorp midden in het centrum op het Piazza Bra van Verona zijn ronduit indrukwekkend. Vlak voor het startschot bij de Arena waande je je zelf een ware gladiator klaar voor de strijd. Hoofdsponsor Alé levert ook kwaliteit af met onder andere een prachtige kledingset voor de rijders. De kwaliteit hiervan is beter dan wat ik bij veel andere granfondo’s gezien heb, al kan het natuurlijk niet tippen aan onze eigen Castelli-kleding ;)

Foto: Met eindredacteur Yda (rechts). Haar verhaal verschijnt volgende maand in Fiets Magazine.

Enige minpuntje is de ‘missing link’ met de Europese kampioenschapsstrijd; er was zoals gezegd geen identificatiemogelijkheid van de leeftijdscategorieën tijdens de race en er was geen live timing. Jammer voor het thuisfront. Qua veiligheid zit deze autovrije granfondo ook zeer goed in elkaar. Er is een enorme stoet aan motorbegeleiders die kruisingen goed afsluiten, en daarnaast zijn er talloze seingevers over de gehele route. Als afsluiter was er de ‘riso party’ in het Palazzo Gran Guardia, een plek waar je ook staatshoofden kan ontvangen, maar die nu was ingericht voor wielrenners, echt uniek! De risotto, waar de regio beroemd om is, was voortreffelijk, net als diverse andere lokale specialiteiten. Al met al een super weekend in Verona, ik zou volgend jaar zo weer gaan!

Alle uitslagen vind je hier.