Regen, kou, corona, een ingekort parcours en een organisatie die desondanks alles uit de kast trekt om het de weinige deelnemers naar de zin te maken. Het zijn de ingrediënten van de eerste editie van de GFNY Alpes Vaujany. Het levert een avontuur op dat door mij wordt bijgeschreven in de lijst van meest epische ritten ooit.

Primeur

De GFNY Alpes Vaujany ziet dit jaar het levenslicht. Niet te verwarren met La Vaujany van Cycling Classics France, de cyclo die altijd een week voor de Marmotte georganiseerd wordt. "Ja maar, deze cyclo wordt toch ook een week voor de Marmotte gehouden?", zul je misschien zeggen. Dat klopt, maar dat is puur toeval. Omdat de Marmotte dit jaar is uitgesteld naar de eerste week van september valt hij exact een week na 'de nieuwe Vaujany'.

De route is om je vingers bij af te likken: de Col de la Croix de Fer, afdalen naar het Mauriennedal en daarna weer terug via de zware kant van de Col du Glandon. Uiteindelijk volgt de slotklim naar het wintersportdorp Vaujany. Legendarische namen in een betoverende omgeving. 117 kilometer en 4000 hoogtemeter.

Als een van de weinige cyclo's dit jaar heeft de organisatie van de GFNY Alpes Vaujany het voor elkaar gekregen hun evenement ook daadwerkelijk te laten plaatsvinden. De COVID-maatregelen waren al in een vroegtijdig stadium goedgekeurd door de Franse autoriteiten. In februari zijn er al 420 aanmeldingen binnen, maar met de komst van corona stokt het aantal. Acties, o.a. van CycloWorld, brengen hier nauwelijks verandering in. En tot overmaat van ramp wordt er ook nog hondenweer voorspeld. Genoeg voor de laatste twijfelaars om de handdoek in de ring te gooien. Uiteindelijk melden slechts 180 die hards zich om hun startnummer op te halen.

Altijd op de hoogte blijven van ons laatste nieuws, de beste aanbiedingen en exclusieve acties? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief via deze link.  Uiteraard gaan we netjes met je gegevens om.

Zaterdag

De dag voor de granfondo was er een van onzekerheden. 's Morgens kwam de regen met bakken naar beneden. Dat belooft wat morgen. En regenen gaat het zeker, zo is voorspeld. De vraag is wat de organisatie gaat doen. Nog voor het middaguur komt het antwoord in de vorm van een mailtje: de lange afstand is ingekort. In plaats van een rondje Croix de Fer-Glandon wordt het nu een heen-en-weertje naar de Croix de Fer. Bij het afhalen van de startnummers spreek ik Lidia van de organisatie. Als immer positieve Yank zegt ze: "It will be a race you'll never forget." En gelijk heeft ze.

De organisatie heeft de verantwoordelijkheid de gezondheid van de deelnemers zo goed mogelijk te beschermen. De kwaliteiten van de renners lopen nogal uiteen. Van bijna-profs tot mensen die voor het eerst in het hooggebergte rijden. Onderkoeling, valpartijen, uitputting, het ligt allemaal op de loer onder deze omstandigheden. Wat mij betreft dan ook een uitstekend besluit. Aan het eind van de middag ontvangen we nogmaals een mail: de start is uitgesteld van 8:00 uur naar 10:00 uur. Het belooft droger te worden in de loop van de dag. Waarschijnlijk hoopt men dat de situatie gedurende de race verbetert.

Zondag

In de vroege ochtend is het zowaar droog. Het zal toch niet? Nee hoor, om een uur of half 9 komen de eerste druppels alweer naar beneden. Vooraf twijfel ik over mijn kleding. Ik besluit tot een ondershirt, wielershirt, armstukken, kniestukken en een windstopper. De GFNY-buff uit de goodiebag is een welkome aanvulling tegen de kou. Mijn regenjack gaat in de achterzak voor de afdaling. Ik had gehoopt op enkele lichte spetters bij de start, maar het regent serieus. Mijn regenjack trek ik gewoon over mijn windstopper aan. De prijs van de bestgeklede renner zal aan me voorbij gaan deze dag. CycloWorld is uitgenodigd door de organisatie en zodoende mag ik vooraan in het VIP-vak starten.

Klokslag 10 uur worden we weggeschoten en de eerste 5 kilometer van Vaujany naar de voet van de col is een geneutraliseerde afdaling. Onder droge omstandigheden is dit al volkomen logisch en nu helemaal. Alles verloopt gedisciplineerd en rustig. Veel renners rijden met een ass saver en ik vervloek mezelf dat ik er nooit een heb aangeschaft. Wel heb ik mijn fiets voorzien van nieuwe remblokjes, maar krijg het gevoel dat deze al met de helft zijn afgenomen. Opspattend water van mijn voorgangers, regen en vele bochten maken het ongemakkelijk. Gelukkig komt iedereen heelhuids beneden.

Hier begint de klim naar de Col de la Croix de Fer. Heerlijk, ik heb gelijk geen last meer van de regen. Het rijdt best lekker, want er zit veel zuurstof in de lucht. Dit coronajaar heb ik veel minder getraind dan andere jaren en ben ik een kilo of 3 zwaarder dan normaal. Van een prestatie stel ik me weinig voor. Ik ga ervan uit dat mijn mederijders vooral de fanatiekere fietsers zijn, zodat ik veel ingehaald zal worden. Dat gebeurt dan ook, maar uiteindelijk vind ik een groepje van mensen met mijn kwaliteiten.

Tot Rivier d'Allemond is het pittig klimmen terwijl het water over de weg naar beneden stroomt. De steile afdaling na het dorp neem ik dan ook met de nodige voorzichtigheid. Daarna volgt het steile stuk tot de Barrage de Grand'Maison. Ik ben het stuwmeer nog maar net gepasseerd of ik zie in tegengestelde richting al de eenzame koploper aankomen: de Italiaan Vincenzo Pisani. Hoe kan dat?, denk ik bij mezelf. Na vele minuten komt pas de volgende groep langs met onder andere de Belgen Frederic Glorieux en Michiel Minnaert, Marmottewinnaar van 2018. En ik moet nog kilometers naar de col. Ik rij gewoon door en hoop tevergeefs dat de regen mindert. Boven deelt de organisatie groene regencapes uit. Het maximale wordt gedaan om de veiligheid van de deelnemers te waarborgen. De hele klim heb ik het niet koud en niet warm gehad. Mijn kledingkeuze lijkt de juiste.

Nu draai ik om en stort me in de afdaling. Hoewel, van storten is niet echt sprake. De eerste kilometers zoef ik nog langs de Glandon over de rechte stukken op weg naar de stuwdam. De weg is nat, maar overzichtelijk. Ik voel de kou langs mijn onbedekte kuiten en prijs me gelukkig met mijn overkill aan kleding. Na de stuwdam is het andere koek. Hier gaat het steil naar beneden en de haarspeldbochten maken de afdaling een hachelijke onderneming. Ik hou van snelle afdalingen, maar vandaag voel ik vooral de drang veilig thuis te keren. Als een oud wijf ga ik naar beneden en haal desondanks nog diverse mensen in. Het is glibberen en glijden; in een van de haarspeldbochten moet ik vol in de remmen. Oeps, dat gaat nog maar net goed. De korte, steile tussenklim is een welkome afwisseling. Even niet in de remmen knijpen, weer even opwarmen. Daarna gaat het snel naar beneden. De weg is hier wat rechter, als het droog is kun je hier de remmen loslaten. Vandaag niet; net als anderhalf uur geleden gutst het water naar beneden. Ik doe rustig aan.

Toch nog vlot is daar de klim naar Vaujany. De bevoorrading aan de voet zou welkom zijn als de normale afstand verreden zou zijn. Nu rijdt iedereen erlangs. Ik ga omhoog met een groepje dat aan elkaar gewaagd is. De zon breekt zowaar door, terwijl het ook nog steeds miezert. Ik krijg het warm en rits mijn kleding open. Het is een lastige klim van een kilometer of 5. Gewoon steil omhoog en nergens een plek om even bij te komen. Gelukkig kan nog redelijk doorrijden. De laatste kilometer voert door enkele smalle straatjes en na 3:22 uur kom ik over de finish. Niet eens echt kapot, daarvoor was de race te kort. Wel met het idee:"This was a race I'll never forget."

Wat is GFNY?

GFNY is het Amerikaanse bedrijf van Uli en Lidia Fluhme en staat voor Gran Fondo New York. In 2011 organiseerden zij voor het eerst de granfondo in The Big Apple. Vanaf 2014 groeide GFNY naar een World Tour. Inmiddels maken 20 granfondo's deel uit van dit circuit. Elke cyclo kwalificeren de beste deelnemers per categorie zich voor de grote finale in New York. Deelnemers zijn verplicht in het gifgroen met zwarte GFNY-shirt te rijden.

Het is een van de grootste en meest ervaren organisatoren in de cyclowereld. Dat bleek ook wel in het weekend. In de voorbereiding werd alles gedaan om het evenement ook daadwerkelijk te laten plaatsvinden. De snelheid en flexibiliteit waarmee werd ingespeeld op de moeilijke omstandigheden was bewonderenswaardig. Evenals het oog voor de veiligheid van de deelnemers. Tot in de kleinste details is alles geregeld. Er staan zelfs borden op de wegen die geen deel uitmaken van de route: Wrong way, turm around. Aan alles merk je dat ze al meer dan 70 granfondo's hebben georganiseerd. BE A PRO FOR A DAY is niet voor niks de slogan.

Meer weten over GFNY en de World Tour? Lees hier alles.

Foto's: Sportograf.com