De 2023-editie van de Haute Route Ventoux vond plaats van 6 tot 8 oktober in het bekende fietsdorp Bédoin, aan de voet van de reus van de Provence, de Mont Ventoux. Op het programma van deze driedaagse cyclo stonden twee etappes en een klimtijdrit, in total 280 kilometer en 6566 hoogtemeters.

De deelnemers beklommen de Ventoux vanuit de bekende drie kanten, in stijgende lijn van moeilijkheid. Eerst vanuit Sault, dan vanuit Malaucène en ten slotte vanuit Bédoin.

Te hard van stapel 

De eerste etappe was 98 kilometer en omvatte de minder bekende cols van Murs, Ligne en Liguière en de klim van Sault naar Chalet Reynard. Wat kenmerkend was voor deze Haute Route in vergelijking met de andere Haute Route-evenementen waaraan ik heb deelgenomen (Alpen, Pyreneën, Dolomieten en Davos), is dat de tijdsopname heel vlug start, al na één kilometer. In combinatie met de korte afstand van de etappes zorgde dit ervoor dat er razendsnel gestart werd. En dat was niet in mijn voordeel omdat ik eerder een diesel ben die toch wel een uur nodig heeft om goed op stoom te raken. Het eerste uur reed ik dus constant in het rood. Dat zou me later zuur opbreken (letterlijk, krampen!).

Volledige tijdmeting

Daarnaast liep de tijdmeting van begin tot eind door. Dat wil zeggen dat de chrono niet gestopt werd voor de afdalingen, zoals in andere Haute Route-evenementen. En daardoor was er geen tijd om even te stoppen bij een bevoorrading of voor een foto op de top van een col. Het resultaat was dat ik tijdens de laatste klim vanuit Sault naar Chalet Reynard al meteen krampen voelde opkomen en niet in staat was mijn groepje te volgen. Ik moest dus alleen verder en het rustig aan doen om de achttien resterende kilometers te overwinnen. Gelukkig was dit de klim vanuit Sault met relatief gemakkelijke stijgingspercentages. Toen ik over de meet kwam en mijn armen in de lucht hief, sloegen de krampen in beide benen toe. Daarna was er een uitdaging om de laatste zes kilometer van Chalet Reynard tot de top van de Ventoux te rijden en de laatste honderd meter zo hard mogelijk te fietsen. Dit lag niet meer in mijn mogelijkheden.

De winnaars van die challenge hebben bij de vrouwen 22 en bij de mannen 23 kilometer per uur gehaald. De winnaars van de etappe van de dag zouden ook etappes 2 en 3 winnen, en dus het eindklassement, al bleef het bij de mannen spannend tot de laatste dag. Bij de mannen betrof het Stéphane Cognet en bij de vrouwen Samantha Arnaudo, beiden lid van de fietsploeg Officine Mattio uit Cuneo in Italië, bekend van de organisatie van de granfondo La Fausto Coppi.

Op herkansing

Met de geleerde les begon ik etappe 2 iets rustiger. Ik denk eigenlijk dat iedereen wel wat rustiger begon omdat we wisten wat ons te wachten stond op het einde van die etappe. Ik vond een uitstekende groep en genoot van de kilometers die we als bijna echte profs ronddraaiden. Er waren eerst de cols van Suzette en Chaîne en dan klimmetjes naar Veaux en Astauds. De mooie dorpjes door de wijnregio van de Côte du Rhone (bekend van wijnen zoals Gigondas en Vaqueyras) liggen meestal op een heuvel! Aangekomen in Malaucène begonnen we aan de 21 kilometer lange slotklim. Dit is misschien wel de moeilijkste kant, althans zo voelde het aan na 75 kilometer tempo te hebben gereden en met enkele colletjes en heuveltjes in de benen.

De klim is gemiddeld 7,5% en bevat drie kilometer rond of boven de 11%. Ik had nog genoeg benzine in de tank en zwoegde me naar boven aan een (voor mij) redelijk tempo, en zonder krampen. Wat een plezier!

Tijdrit als dessert

Op dag 3 stond de individuele tijdrit op het programma. De tijdrit vond plaats in ideale omstandigheden, in de koelte van de ochtend en met bijna geen wind, hetgeen zeldzaam is op de Ventoux. Het parcours was simpel: van Bédoin tot Chalet Reynard en dan verder tot boven op het maanlandschap van de Ventoux. De eerste vier kilometer zijn nog vrij gemakkelijk; vanaf de fameuze ‘virage’ begint het mooie maar o zo moeilijke stuk van tien kilometer aan 10%. Aangekomen bij Chalet Reynard was het ergste lijden voorbij en bleven er zes kilometer over van 7 à 8 %. De les van de eerste dag was me goed bijgebleven, want ook nu had ik nog reserves om op de trappers te gaan staan en verschillende voor mij gestarte deelnemers in te halen. Een heerlijk gevoel. Winnaar Stéphane Cognet hield op het einde twaalf seconden voorsprong op zijn jongere dauphin Pascal Wiederhold.

Tijdens de prijsuitreiking deelde de CEO van Haute Route mee dat de evenementen vanaf 2024 georganiseerd zullen worden onder een nieuw bewind. France Vélo Evènements (FVE) zal namelijk de organisatie overnemen en zich concentreren op Frankrijk. Zo zullen de Haute Dolomieten wellicht niet meer georganiseerd worden, maar in die regio zijn er wel alternatieven te vinden op onze kalender, zoals de Giro di Kika en Giro delle Dolomiti.

CycloWorld volgt deze ontwikkelingen op de voet en hoopt zo spoedig mogelijk meer nieuws te kunnen delen.