Is er een betere manier om mijn bijdragen aan CycloWorld.nl te gaan leveren dan in combinatie met de opening met het wielerseizoen? Twee weken geleden won ik op deze site kaarten voor de Giro delle Dolimiti! In jubelstemming mailde ik de mensen achter CycloWorld.nl terug om ze te bedanken en met het voorstel iets aan verslaglegging te doen. Geen probleem, sterker nog, als ik meer wilde schrijven dan kon dat. Fantastisch! Op deze manier kan ik mijn hobby van fietsen en schrijven combineren, het kan niet leuker worden!
Na mijn sportleven lang mijn knieën met voetballen overbelast te hebben, was een operatie onvermijdelijk. Om te revalideren moest ik gaan zwemmen en fietsen, ik heb daarna nauwelijks meer tegen een bal geschopt. Nu doe ik aan triatlons en vooral aan fietsen! Zoveel mogelijk fietsen. Het was al mijn favoriete sport om te kijken. Ik moest me een winterlang door het schaatsen op tv heen worstelen tot eindelijk eind februari, begin maart het wielrenseizoen weer begon. Voor de tv vond ik het altijd al een van de mooiste fietsweekeinden, maar nu ik zelf fiets markeren Kuurne-Brussel-Kuurne en De Omloop Het Nieuwsblad ook voor mij de officiële opening van het fietsseizoen.
De versie van Kuurne en Het Nieuwsblad voor de wielertoerist worden in omgekeerde volgorde van de profs verreden. Zaterdag 29 februari kon ik het vernieuwde parcours van Kuurne-Brussel-Kuurne helaas niet verkennen. Het hertekende parcours doet me als liefhebber van de Vlaamse heuvels echter nu alweer uitkijken naar volgend jaar. Dan moet ik het volledige openingsweekeinde maar eens rijden! De nieuwe finale met de Kruisberg, Hotond, Trieu, Oude Kwaremont en Kluisberg vereisen wel dat je goed de winter uit komt. Sinds dit jaar zijn er echter vier afstanden om uit te kiezen, dus ook met wat minder winterse kilometers in de benen is er vertier te vinden.
Maar goed, zelf dus op zondag 1 maart de wekker om 05:30 gezet. De avond ervoor heb ik alles al keurig klaargelegd. Mijn fiets is gepoetst, gesmeerd en al in de auto gelegd. Mijn bak havermout staat klaar in de koelkast. Het is van Rotterdam namelijk nog goed 1 uur en 45 minuten rijden tot aan de start in Gent en ik wil graag om 7:45 starten. De gehele dag geven ze flink wind op, maar als ik vroeg start kan ik de ergste buien die worden voorspeld misschien net voor zijn. Keurig volgens zat ik net voor zessen in de auto. Ik was nog geen kwartier onderweg toen ik erachter kwam dat ik mijn telefoon vergeten was. Even dubben en dan toch maar de eerstvolgende afrit nemen om terug naar huis te rijden. Je zal net zien dat ik altijd mijn telefoon bij me heb en er nooit wat gebeurt, maar net als je hem niet hebt… Plus, mijn e-ticket staat in mijn telefoon en die moet bij de start worden gescand. De tochten van peloton.be maken doorgaans gebruik van het scan-and-ride systeem wat ik ideaal vind! Aankomen rijden, even scannen, sticker met de hoogtepunten op de bovenbuis plakken, stuurbordje bevestigen … en gaan.
Uiteindelijk rol ik hier om 08:25 doorheen en rij ik de grote hal uit waar een dag daarvoor de teambussen van de profploegen nog hebben gestaan. Vorig jaar vertrok ik voor 99 kilometer vanuit Ninove, maar ook De Omloop heeft het parcours gewijzigd. Alle afstanden starten dit jaar vanuit Gent en eindigen daar ook. Ik vertrek dus voor 155 kilometer in de miezerregen en met mijn neus vol in de wind, maar met veel goede goesting.
Hoewel ik het leuk vind de langste afstand te kunnen doen, zijn de eerst 37 kilometer niet direct wat je van een Vlaamse toertocht hoopt. Voornamelijk vlak en flink tegen de wind in. Het is “wachten” tot aan de bevoorrading in Oudenaarde. De bevoorrading hier is overigens een voorbeeld waarom ik zo graag in België fiets. In plaats van op een verlaten parkeerterrein zonder sfeer, zijn veel bevoorradingen in het hart van wielergekke dorpen en steden. Er is sfeer op het plein voor de kerk, niet alleen door een blaaskapelletje dat uit volle borst speelt. Het geheel ademt wielrennen. Iets waar andere (zeker ook Nederlandse toertochten) echt nog wel wat van kunnen leren. Net als van de aanwezigheid van verkeersregelaars op zo goed als letterlijk elk kruispunt(je) overigens.
Vanaf het kerkplein in Oudenaarde begint de echte pret! In de daaropvolgende 100 kilometer is het zaak om illustere namen als de Wolvenberg, de Jagerij, Molenberg, Haaghoek en Leberg, de Berendries, Tenbosse te trotseren. En natuurlijk de combinatie van de Muur van Geraardsbergen (inclusief Kapelmuur) en de Bosberg. Met de fantastische en door vele gevreesde 2,5 kilometer stuiteren op de kasseien van de Paddestraat als heerlijk toetje. Hier kom ik voor!
Mijn benen zijn goed merk ik, ik heb de winter goed verteerd. Zwift en de triatlontrainingen hebben hun werk prima gedaan. Toch is het altijd weer even wennen zo aan de start van het seizoen. Een combinatie van “jeugdig” enthousiasme en zelfoverschatting op de eerste heuvels (wel persoonlijke recordjes op Strava), de wind die van alle kanten behalve van achter lijkt te komen en te weinig eten maken dat ik het met name tussen de 2e en de 3e bevoorrading ronduit zwaar heb. Iets langer en vooral beter eten bij de 3e bevoorrading helpt me er weer wat doorheen. Het helpt ook wel dat de laatste 25 – weer vlakke – kilometers terug naar de loods in Gent de wind eindelijk in de rug staat. Moe, voor de grote buien die voorspeld waren, met een met modder besproet gezicht en zeer voldaan bol ik de loods weer binnen. Een kleine 6 uur, kleine 155 kilometer en kleine 1500 hoogtemeters op de teller. Helemaal naar de klote, maar de grimas op mijn gezicht is toch echt een lach. Een prima opening!
Als je wilt kan je vanaf nu zo goed als ieder weekeinde een tocht in België rijden! Dichtbij en goed geregeld. De bergjes en kasseistroken zijn stuk voor stuk namen die je ook als amateur een keer afgevinkt moet hebben. Als het een beetje meezit gaat zondag de wekker vroeg en rij ik naar Herzele. Daar start de Ename Classic voor weer een kleine 155 kilometer, maar nu over wat minder bekende wegen. Via in ieder geval De Ronde van Vlaanderen en de Amstel Gold Race is het voor mij dan “pieken” naar Les 3 Ballons begin juni. En natuurlijk naar 7 dagen knallen in de Dolomieten eind juli tijdens de Giro delle Dolimiti…
Net als mijn schrijverscarrière bij deze site is het wielerseizoen officieel begonnen!
|
|
|
|
|
