De medische verklaring: vaste prik bij cyclo's in Frankrijk, Italië en België, veel minder gebruikelijk in andere landen. Een jaarlijks hoofdpijndossier voor veel deelnemers? Of vinden we dit niet meer dan normaal? En waarom bestaat er eigenlijk zoiets als een medische verklaring?

Foto: GFNY

Voor wie?

In Italië, Frankrijk en België is het een wettelijke verplichting voor deelnemers een medische verklaring te overleggen voor het rijden van evenementen met tijdwaarneming. Organisatoren zijn verplicht ernaar te vragen, anders is het niet toegestaan deelnemers toe te laten tot de cyclo. De verklaring mag niet ouder zijn dan een bepaalde tijd, meestal een half jaar. Overigens volstaat een UCI-licentie ook. Voor evenementen zonder tijdwaarneming is die verplichting er niet, maar een organisatie kan wel zelf besluiten het te doen.

Deelnemers klagen nogal eens dat de medische verklaring vooral in het leven is geroepen zodat organisatoren zich vrij pleiten van enige aansprakelijkheid. Niet geheel terecht, want voor de organisatoren is het niet anders dan het volgen van de wet. Doen ze dit niet zijn ze in overtreding. Ze riskeren een boete en kunnen hun vergunning verliezen.

In België kan ook worden volstaan met een verklaring op erewoord dat je in goede conditie bent en in staat bent tot het rijden van cyclosportieve prestatietochten. 

Hoe gaan organisatoren om met een medische verklaring?

Sowieso vragen de organisaties in de genoemde landen altijd naar een medische verklaring of UCI-licentie. Kun je dit niet overleggen dan krijg je geen startnummer. Daarover valt niet te onderhandelen. Sommige organisaties verstrekken toch een startnummer, maar nemen je niet op in de uitslag. Je rijdt de tocht dan als toertocht. Het beleid verschilt per organisator.

Wat is de waarde van een medische verklaring?

Uiteindelijk is iedere deelnemer altijd zelf verantwoordelijk voor zijn of haar eigen gezondheid en fysieke gesteldheid.

Een medische verklaring is en blijft een momentopname. Bovendien een vrij beperkte momentopname; bij de huisarts wordt in veel gevallen niet meer gedaan dan de bloeddruk opnemen en even naar het hart luisteren. Een volledige sportkeuring, met een ECG, is al een stuk degelijker, maar ook duurder. Een eventuele aanvullende verzekering dekt deze soms, zo niet ben je al snel 150-200 euro kwijt. De voorspellende waarde van een sportkeuring is echter wel vele malen groter dan de "huisartskeuring". Het Nederlands Huisartsengenootschap raadt huisartsen overigens af mee te werken aan dergelijke keuringen. Maar velen doen het toch: u vraagt, wij draaien. De klant is koning, en garantie tot aan de drempel.

Elk jaar een volledige sportkeuring doen is wellicht ook een beetje een overkill als je gezond bent. En waarom zou je naar de huisarts gaan als de waarde daarvan beperkt is? En de huisarts daarmee onderdeel maken van een systeem waar vooral organisatoren beter van worden? Zelf iets in elkaar flansen is dan ook een populaire optie geworden. Wie "doctor's stamp" kan Googlen en een beetje handig is met Word of Photoshop, heeft in een mum van tijd een verklaring in elkaar gezet. Of je pakt een oude verklaring en verandert het jaartal.

Wij zijn benieuwd hoe onze lezers hiermee omgaan. Geef je mening op Facebook en breng je stem uit in de poll.