Onze reporter ter plaatse Henk Postma had een exclusief interview met Eduardo Tavella, de bedenker van de Maratona. Tavella, inmiddels 70 jaar oud, fietst niet meer maar is wel ter plaatse om het hele evenement mee te maken. Zijn zoon Igor (links op de foto) zit tegenwoordig in de organisatie. Eduardo geeft ons een bijzonder inkijkje in de historie van de Maratona.
De aanleiding voor de eerste Maratona in 1987 was het 10-jarig jubileum van de fietsclub van Alta Badia. In die tijd stond het recreatief wielrennen nog in de kinderschoenen. Voor het bedenken van het eerste parcours reed men eerst 2 jaar alle mogelijke passen en rondjes. Precies 166 renners meldden zich aan. Oorspronkelijk was de Maratona overigens en toertocht die Radmarathon heette. Later werd het ‘Maratona’, geïnspireeerd door de Marathon of the Iron Man op Hawai. Ook is er tijdsmeting toegevoegd waardoor het een cyclo werd.
Foto: rechts Eduardo Tevalla, en links zijn zoon Igor, die tegenwoordig in de organisatie zit. Foto: Henk Postma.
Berichten dat horeca en hotels de Maratona bedachten verwijst Tavella naar het rijk der fabelen. “Hotels hadden op dat moment nog heel weinig met fietsen. Maar bezwaar hadden ze er zeker niet tegen. De bussen en vrachtwagens waren minder enthousiast”. Hoe anders is het op dit moment. De Maratona is dé trekpleister van de regio in de zomer en bijna iedereen in de regio is dan ook vrijwilliger bij het evenement.
In die beginjaren was de organisatie nog behoorlijk amateuristisch, in de goede zin des woords. Het evenement werd echter al snel populairder. Deden er in 1990 bijna 1000 man mee, in 1995 waren dat er al meer dan 6500. “De promotie ging met behulp van een paar flyers, maar vooral mond-op-mond”.
Ieder jaar nam de belangstelling toe, en na de 10e editie ontstond de noodzaak het parcours autovrij te maken. Dat bleek nog niet zo eenvoudig. In eerste instantie werd het parcours alleen autovrij voor tegenliggers. Om de route volledig autovrij te maken, waren aanpassingen nodig. Tavella: “In de andere dalen profiteerde men sowieso weinig van de Maratona, en bovendien werd de afstand naar bijvoorbeeld de Passo Duran te groot bij een calamiteit. Om die reden werd de route omgevormd tot wat die nu is.” Het argument dat de oude parcoursen wellicht te zwaar waren voor veel deelnemers, speelde volgens Tevalla geen rol.
Voorlopig zijn er geen plannen om terug te keren naar één van de oude routes. Wat het mooiste parcours is kan Tavella niet zeggen, wél welke het zwaarste is: de route via Misurina via de Fedaia loopt. We hebben het over de route uit 1990, zoals beschreven in ons artikel waarin alle parcoursen staan.
Zitten er grenzen aan het succes van de Maratona? De oude meester denkt van niet. De animo loopt zeker niet terug, ieder jaar loten meer dan 20.000 mensen mee. En hoe zit het met een tweede editie, zou dat een optie zijn? “Absoluut niet. Er zijn toch ook geen twee 11-stedentochten per jaar? Je zou dan altijd discussie krijgen wat nu de échte Maratona is”. Klare taal.
Vorig jaar was er een gerucht dat de dat de organisatie gravelpaden zou willen toevoegen. Daarop kwam veel kritiek. Tevalla nuanceert dat. “Het is geen optie geweest, want er zijn helemaal geen gravelwegen waar je 9000 man overheen kan sturen”.
Wat zijn in al die jaren de hoogte- en dieptepunten geweest? “Iedere Maratona is een hoogtepunt, een dieptepunt was een editie waarin een vrijwilliger is overleden door een vallende steen. Ook is er een keer een vrijwilliger gewond geraakt door een jury-auto”. Tevalla is er trots op dat de Maratona door heel Italië bekend is. “Dat komt mede door de TV-uitzendingen natuurlijk”.
Tot slot vragen hem naar zijn favoriete en minst favoriete shirt. ’94 en ’95, shirts die hoge ogen gooien in de poll 'lelijkste shirt', zijn voor hem juist het mooiste. De jaren ’98 en 2003 bestempelt hij als de minste. Smaken verschillen, zullen we maar zeggen.
Discount on event tickets up to 50% and much more.