ROOD….de kleur van de startboog waar het team van CycloWorld, Herman Nekkers en ik, op zondag 10 juli 2022 zo net voor 6:00u in de ochtend tegenaan kijken. En rood is niet voor niks de kleur van het logo van de Kitzbüheler Radmarathon (KRM), waar het icoon van de Kitzbüheler Horn prominent in prijkt, dat zal me gedurende de 216 kilometer die volgen meer dan duidelijk worden!
De KRM is een jonge cyclo en zoals de naam al doet vermoeden met start en finish in Kitzbühel. In 2021 vond, na een jaar uitstel vanwege C, de eerste editie plaats. Door het slechte weer had de KRM gelijk een fameuze primeur en was de cyclo gelijk een groot succes. En succes smaakt altijd naar meer. Op 10 juli stonden dan ook ruim 850 deelnemers op de startlijst. Maar wederom waren de weergoden de KRM niet goed gezind. Waar het in de afgelopen weken bij veel andere cyclo’s puffen was vanwege de warmte, kwam het hemelwater de eerste uren gestaag naar beneden. Voeg daarbij temperaturen op de diverse Gipfel van rond de 8 graden, 216 kilometer en ruim 4.300 hoogtemeters, et voilà: KRM2022, een epische granfondo.
Maar even terug naar die kleur rood. De symboliek van rood is zowel positief als negatief, het trekt als kleur snel de aandacht en is zowel een teken van gevaar als van liefde. En laat rood nu de hele dag om je heen zijn als je de KRM rijdt. Het is niet alleen ons eigen, mooie rode CycloWorld-tenue. Rood is ook de overheersende kleur in zowel de vlag van Oostenrijk als van Tirol die je overal fier ziet wapperen in de dorpen en stadjes die veel laaglanders kennen van de jaarlijkse wintersport. Het logo van de KRM is rood. De vele, vele, rode auto’s van de Feuerwehr die met honderden vrijwilligers alle zijwegen perfect afzetten en het parcours grotendeels verkeersvrij houden (de dalwegen mogen niet worden afgesloten, maar de afdalingen van de 4 grote beklimmingen zijn dat wel).
Maar rood is toch vooral de kleur van het scherm van de ClimbPro-functie op mijn Garmin. Percentages waar menige Schnaps en Belgisch speciaal bier jaloers op zijn. Mijn Garmin kleurde zo vaak rood dat ik een beetje bang ben dat de kleur is ingebrand in het scherm.
Een beetje fietser weet dat als je van belachelijk steile beklimmingen houdt dat je dan bij de Oostenrijkse wegenbouwers aan het goede adres bent, dus ik was wel gewaarschuwd. En dat was niet voor niks, want even in volgorde op het parcours:
En dan nog het glooiende deel van het parcours na de Brandenberg. Continu van die kleine beetjes in je kuiten en bovenbenen als de weg weer even omhoog knikt en links en rechts 6, 7, 10, 11, 13% aantikt. #echtsteil is dan ook de rode draad die door het hele parcours loopt. Maar alle deelnemers zijn het er over eens dat de Kitzbüheler Horn wel echt de kroon spant. Enerzijds natuurlijk doordat de Horn de apotheose vormt van de KRM en pas na bijna 210 km opdoemt. Maar eigenlijk gewoon omdat het tien keer de Eyserbosweg achter elkaar is. Zonder enige afvlakking of rustmoment. Klein verzet, zig-zag naar boven, in het zadel, uit het zadel. Er is geen goede manier. Deze klim moet je maar gewoon ondergaan! Maar het resulteert wel in een hele gave finish bij het Alpenhaus.
Rood is natuurlijk ook de kleur van de liefde. En ja de KRM is zeker een cyclo om verliefd op te worden. Misschien niet vanwege de slogan #ECHTSTEIL, maar wel omdat de organisatie zeker 5 sterren verdient. De organisatie straalt ambitie uit om uit te groeien tot een grote naam op de cyclokalender en dat voel, zie en proef je aan alles.
Lees ook: interview met winnaar Johnny Hoogerland.
Moe, voldaan, tevreden en een paar sterke verhalen verder nemen Herman en ik onder het genot van een lekkere Weizen afscheid van Kitzbühel. CycloWorld zegt dan ook volmondig: Kitzbüheler Radmarathon, EINFACH BÄRIG!
Check hier de korte aftermovie van de KRM!
|
|
|
|
|
