Na de modderige, donkere en natte tweedaagse wintereditie van de Lumberjack Gravelride van afgelopen december, wilde ik ook de zomereditie eens meepakken. De naam 'Summer' deed vermoeden dat deze editie qua omstandigheden een tegenhanger zou zijn van de wintereditie. Maar dat bleek in de praktijk toch een heel ander verhaal. 

In tegenstelling tot de winterversie was de Summer Ride een eendaags evenement. Maar de uitdaging was daarbij niet minder groot, aangezien de langste afstand maar liefst 300 km met 1.800 hoogtemeters zou zijn. Kortere afstanden waren natuurlijk ook mogelijk, maar ik koos maximale beleving en dus de 300 km. Samen met mij deden er in totaal bijna 250 deelnemers mee, waarbij het evenement zo goed als uitverkocht was. Een echte kleinschalig toertocht voor diehard gravelaars.

Het Belgische Café Coureur in Borgloon diende als start- en finishlocatie, en fungeerde ook als centraal punt van de twee lussen voor de 300 km. Café Coureur is een fietshotel waar fietsbeleving en de gravelcommunity centraal staan. En dit was te merken aan de fijne organisatie, gemoedelijke 'ons kent ons' sfeer en loyale verzorging.

Een hand vol rijders stond al op vrijdagavond om 22.00 uur aan de start van de 300 km, om vervolgens de hele nacht en een deel van de dag door te rijden. Een unieke belevenis dat ook goed past bij het Lumberjackthema. Echter koos ik er voor om de route vanaf de dichtstbijzijnde camping op te pakken en te starten om 5.30 uur bij zonsopkomst en zo tegen 20.00 uur te finishen.

Een lastig begin

Ondanks de mooie zonsopkomst, prachtige natuur en de mooie gravelpaden had ik een moeilijke en zware start. Er volgde een berichtje naar het thuisfront met de tekst: '30 km gehad en ik ben al helemaal niet blij'. Of het nu aan de vroege tijdstip lag of het feit dat ik begonnen was zonder koffie is mij niet duidelijk geworden. Feit is: de eerste kilometers wilde het niet en ik zag enorm op tegen de volledige afstand. En om het leed compleet te maken, kreeg ik ook nog drie (!) lekke banden achter elkaar. Ik vervolgde mijn tocht lopend naar de dichtstbijzijnde fietsenmaker op vier kilometer die gelukkig bereid was gelijk te helpen.

Tubeless verder

Nadat de fietsenmaker de banden ter plekke tubeless had gemaakt, kon ik mijn rit vervolgen. Ik had mijn energie en motivatie inmiddels teruggevonden en begon vol goede moed aan de onderste lus. Helaas had de zon inmiddels de motivatie verloren en plaats gemaakt voor veel regen. De mooie grindpaden hadden plaats gemaakt voor zand- en kleiwegen, die door de vele regen spekglad waren geworden. Ik kan met mijn MTB-skills mijn fiets redelijk rechthouden, maar toch gleed ik werkelijke alle kanten uit, behalve de goedee. De opspattende en aanplakkende klei zorgde voor extra trap- en rolweerstand, maar ook voor een extra geluidsdementie van de fiets. De ketting, remmen en lagers protesteerden luid onder al het kleigeweld, maar bij mij groeide de moraal iedere kilometer dat de finish dichterbij kwam. De laatste helft van de rit heb ik dan ook echt heerlijk en vol energie gefietst.

Uiteindelijk heb ik de 300 km door het tijdsverlies van de lekke banden en het ontbreken van lampjes niet kunnen volbrengen en af moeten breken op 250 km. Maar ik heb desondanks genoten van de omgeving, de mooie rit en de uitdaging. Een volledige dag op de fiets gaat nooit vanzelf heb ik inmiddels geleerd, maar het blijft bijzonder om de hele dag in het zadel door te brengen. Op naar de volgende fietsavonturen!

Volg mij voor meer belevenissen op Strava en Instagram.