In de winter vroegen we onze bezoekers welke cyclo zijn eigen week verdiende. Jullie stemden in grote getalen op de Dolomieten Marathon. Helemaal terecht natuurlijk, want dit is en blijft een prachtige cyclo. De afgelopen weken is achter de schermen druk gewerkt aan inspirerende en vooral ook unieke content. Een tipje van de sluier? We hebben dit jaar onze eigen reporter ter plaatse. We komen met interviews, en uiteraard is er ook weer een prijsvraag waarbij mooie spullen gewonnen kunnen worden. Maar we trappen traditiegetrouw af met een oude bekende: de parcoursbeschrijving.
Van de grote drie cyclo’s kent de Dolomieten Marathon zonder twijfel het minst lastige parcours. Dat is overigens ooit wel anders geweest, want ooit kende de Maratona een parcours met 180 KM en maar liefst 6200 HM. Maar sinds 1998 houdt men vast aan het huidige parcours. Dat wil nog niet zeggen dat het huidige parcours eenvoudig, in tegendeel. Met 4230 hm en 138 km is het bepaald geen walk in the park. In het kader van onze Dolomieten Marathonweek presenteren wij hierbij onze parcoursbeschrijving.
Net als bijvoorbeeld 3 Ballons liggen bij de Dolomieten Marathon de start- en de finishplaats uit elkaar, al is dat maar paar kilometer. De start vindt plaats in La Villa, een klein wintersportdorp waar niet veel te beleven is. Die start is echter wel een behoorlijke happening, compleet met luide speaker en zelfs een helikopter boven je hoofd. Laat dat maar aan de Italianen over! De eerste paar kilometer zijn min of meer vlak en brengen je naar een ander wintersportdorp: Corvara, waar je ook zal finishen. Dit stuk zul je straks voordat je finisht nog eens fietsen. Vanaf Corvara is het ieder voor zich en begin je aan het befaamde Sellarondje.
Foto: Frank Jansen
De eerste hindernis van de dag is de Campolongo. Die helling zal je vandaag 2x beklimmen. Het is een klim van 10 km, waarvan drie kilometers min of meer vlak zijn. Het begin is wat steiler, maar nergens wordt het echt moeilijk. Het gemiddeld percentage komt slechts op 4,3%. Al bij al is de Campolongo goed te doen.
bron: Cyclingcols.com
De afdaling is kort en nadat je het dorp Arabba hebt doorkruist, begin je aan de tweede col, de Passo Pordoi. Dit is al heel wat serieuzer. Ruim 9 km klimmen en 33 haarspelden zul je moet overwinnen. Echt steil wordt het echter nergens, het percentage schommelt steeds rond de 7%.
bron: Cyclingcols.com
Het wegdek is op moment van schrijven echter niet geweldig. Na een vrij technische afdaling, die deels door een bos loopt, is het direct tijd voor de derde helling, de Sella. Dit is met 5,5 km geen lange, maar deels wel tamelijk steile klim van gemiddeld net geen 8%.
bron: Cyclingcols.com
Eenmaal boven bevindt zich een bevoorrading, die meestal vergezeld wordt van lokale muzikale begeleiding. De afdaling is niet erg lang of bijzonder lastig. Aan het einde sla je rechtsaf, de Gardena op.
bron: Cyclingcols.com
Het middelste deel hiervan is min of meer vlak. De laatste kilometers gaan weer omhoog. Van het Sellarondje is de Gardena met 6 km aan 4% gemiddeld zonder twijfel de meest eenvoudige. Het is verstandig je kruit hier nog droog te houden, want het is nog lang naar de finish. De afdaling is er eentje voor de liefhebbers. De wat snellere dalers komen hier aan hun trekken, want op het autovrije parcours kun je alle remmen losgooien. Op slechts een paar bochten na bestaat de weg vooral uit lange rechte stukken omlaag.
Nu sta je weer in Corvara, en mag je voor de tweede keer de Campolongo beklimmen. Deze zal al iets meer pijn doen dan de eerste keer. De afdaling is gelijk aan de vorige keer, maar nu sla je aan het einde linksaf in plaats van rechtsaf. Je rijdt nu een heel eind door een prachtige kloof, voornamelijk licht bergaf. Het is hier zaak een groepje op te zoeken. Na 16 km gaat de weg ineens weer serieuzer omhoog. Dit is de klim van 2 km naar St. Lucia. Na zoveel km omlaag valt deze hindernis (die toch 7,5% gemiddeld is) veel debutanten rauw op hun dak. Er is echter ook goed nieuws, want bovenop is een bevoorrading. Vanaf daar is het weer een paar km dalen naar de voet van de lastigste beklimming van de dag, de gevreesde Passo Giau.
bron: Cyclingcols.com
De Giau staat bekend als één van de lastigste beklimmingen van dit deel van de Dolomieten. En niet zonder reden, want 10 km lang gaat omhoog aan bijna 10% gemiddeld! Je zult niet veel hoeven schakelen, want de beklimming is redelijk gelijkmatig. Het is gewoon steil van begin tot einde, en er zijn nergens echte rustpunten. Helemaal bovenop staat een restaurant en bevindt zich ook een bevoorrading. De afdaling is lastig en tamelijk technisch. Er zitten aan het einde ook wat stroken omhoog in. Daarna sla je linksaf de Falzarego op.
bron: Cyclingcols.com
Die slotklim moet niet onderschat worden. Eigenlijk kun je stellen dat de Falzarego hoe langer hoe lastiger wordt. Het begin is niet al te steil en de weg is recht waardoor de kilometers makkelijk wegtikken. Het middenstuk is bochtiger en iets lastiger en eindigt op een driesprong, waar een bevoorrading is. Dit is het einde van de Falzarego. Vanaf links komt ook de mediofondo erbij. Dan begint het pas echt. De slotkilometers van de Valporola rij je, samen met de deelnemers van de mediofondo, omhoog aan 10%. Met zoveel hoogtemeters in de poten ga je dat voelen. In totaal is deze gecombineerde klim 11,5 km, aan bijna 6% gemiddeld.
Hoe stuk je ook zit, neem bovenop wel even de tijd om naar links te kijken, want het uitzicht is hier werkelijk schitterend. De beloning mag er overigens zijn, want de afdaling is verschrikkelijk snel. Snelheden van boven de 80 km/uur zijn hier mogelijk. Net voor La Villa moet je nog een klein hupje op en dan denk je misschien dat je er bent. Fout, want de organisatie heeft het parcours sinds een aantal jaar verrijkt met een lokaal muurtje genaamd Mur dl Giat. Dit kuitenbijtertje is ongeveer 400 meter lang, maar gemiddeld 13% met pieken richting de 19%.
bron: website Dolomieten Maraton
Dan is het eindelijk gedaan en kun je gerust een groepje opzoeken voor de min of meer vlakke slotkilometers naar Corvara - het stuk waar je vanmorgen mee begonnen bent. Ultimo chilometro, je bent binnen!