Mathias Nothegger is een grootheid in de cyclowereld. Hij won o.a. de Ötztaler Radmarathon, de Highlander Radmarathon, de Kaunertaler Gletscherkaiser XXL en de EPIC Gran Canaria. Vorige week zegevierde hij voor het tweede jaar op rij in de Tour de Kärnten. CycloWorld sprak in dit kader met hem en wist hem tot een interessante belofte te verleiden. Mathias rijdt de Marmotte van 2020. Zijn concurrenten zijn gewaarschuwd....

Je startte dit jaar als titelverdediger als dé grote favoriet in de Tour de Kärnten. Voelde je de druk?  

“Nee, eigenlijk niet. Ik wist dat ik één van de favorieten was, maar feitelijk rij ik voor mijn plezier en als een ander beter is, dan accepteer ik dat. Mijn baan als coach blijft het belangrijkste, ik ben 40 jaar oud dus ik heb niet veel meer te bewijzen, of ik nu 2e of 3e word dat maakt me niet veel uit. Ik probeer er gewoon het beste uit te halen”.  

Foto: Uw redacteur met Nothegger op Gran Canaria (foto Frank Jansen)

Kort voor de start werd bekend dat Johnny Hoogerland zou starten. Wat vond je daarvan?  

“Ik hoorde het pas heel laat, want ik had het de laatste dagen heel druk en daarom niet veel tijd om alle social media in de gaten te houden. Hij zei dat hij niet veel getraind had, maar als je 25 jaar op een hoog niveau gefietst hebt, heb je niet veel nodig om op niveau te zijn dus zijn prestatie verbaasde me niet. Wat natuurlijk wel in zijn voordeel spreekt, is dat de Tour de Kärnten niet alleen uit heuvels bestaat. In een peloton is het niet heel moeilijk om mee te komen. De bergritten bevatten bovendien vaak maar één niet al te lange beklimming”.  

We zien jou vooral in de Oostenrijkse cyclo’s. Veel mensen zouden je graag zien in wedstrijden als de Dolomietenmarathon of de Marmotte zien. 

“Ten eerste zijn die Oostenrijkse wedstrijden gewoon dichtbij mij uitvalsbasis in de zomer, Bregenz. Dat is dus gewoon een praktisch verhaal. Als Oostenrijker, of eigenlijk als Duitssprekende, is de Ötztaler daarnaast gewoon het allerhoogste wat je als grandfondorijder kunt winnen. Ik houd daarnaast van het parcours. Wat ook meespeelt dat het herstel een een cyclo zeer lang duurt. Ik kan er dus niet heel veel rijden per seizoen. Daarbij moet ik eerlijk bekennen dat ik ook niet veel weet van die andere gran fondo's… zo ken ik bijvoorbeeld niet eens de datum van de Marmotte!

Echter, nu je dit zo zegt… ik hou wel van een uitdaging en ga de Marmotte opnemen in mijn schema voor 2020.  

Dus we kunnen jou opschrijven voor de Marmotte van 2020?  

“Ja, ik hou van doelen stellen en committeer me er graag aan. Doelen motiveren me meer dan wat ook! Schrijf me maar op. Het komt ook wel goed uit, want ik rij volgend seizoen ook de Engadin Radmarathon.”   

Je woont al heel wat jaren op Gran Canaria. Veel lezers zullen daar redelijk bekend zijn. Wat is eigenlijk je favoriete beklimming daar?

"De klim van Puerto de Mogán naar Ayacata, en dan de omweg naar Tejada. Helaas is de kustweg net voor Puerto de Mogán nog altijd dicht, ondanks een petitie die ik met een aantal anderen heb ingediend. Er lijkt de komende twee jaar nog geen oplossing voor te komen. Dat is heel jammer, want het is niet goed voor het eiland."   

Veel van onze lezers vragen zich af hoe de top van de gran fondo-rijders zou presteren als je ze een bergetappe in bijvoorbeeld de Giro of de Tour zou laten rijden?  

“Goede vraag, die tegenwoordig wel makkelijker te beantwoorden dankzij alle beschikbare vermogensdata. Ik denk dat wij zeker niet meedoen voor plek 1-20, maar wel sneller zijn dan de bus (“de grupetto”). Ergens daar tussenin, denk ik.”   

Je verdient je geld als coach. Hoe kom je aan klanten?

“Meestal via-via. Ik zoek sinds enige tijd niet meer actief naar nieuwe klanten en precies deze schaarste zorgt ervoor dat ik soms toch nog interessante aanvragen krijg. Dit zijn vaak mensen die gemotiveerd zijn en lang bij mij blijven. Mijn klanten zijn overigens zeer divers, ze komen uit Italië, Oekraïne, Spanje en variëren van amateurs tot hobbyfietsers tot WT-profs en alles wat ertussen zit”.  

Je bent nu 40, hoe lang denk je nog mee te kunnen op dit niveau?

 “Ik vermoed nog 1-2 jaar. We zullen zien! Daarna blijf ik overigens zeker dagelijks fietsen, want dat vind ik het mooiste wat er is.”   

Veel van onze lezers rijden op hobbyniveau cyclo’s. Wat is als coach jouw belangrijkste trainingstip?  

“Door Strava gaan mensen steeds meer trainen en doen steeds gekkere dingen. Iemand rijdt 400 km/week en daarom ga jij 450 km rijden. Ze maken elkaar zot. Mijn tip is dan ook je niet gek te laten maken en genoeg te rusten”.  

Veel mensen doen 9-12 uur over de Ötztaler. Jij heb ‘m gereden in ca. 7 uur. Wat vind je van de prestatie van al die ‘mindere goden’?  

“Dat je 40 uur werkt en dan daarnaast nog zo’n prestatie neerzet vind ik echt heel knap. Het mooie van de Ötztaler, en cyclo’s in het algemeen, vind ik wel dat je niet tegen elkaar rijdt. Je strijdt tegen het parcours. Dat maakt het mooi”.  

Als coach pak je het behoorlijk professioneel aan, compleet met ademgasanalyses. Hoe ben je hiertoe gekomen?  

“Ik heb ruim 180k € eigen geld geïnvesteerd in deze apparatuur. Dit maakt voor veel van mijn klanten echt het verschil, dus ik vind het het geld waard. Ze komen bovendien vaak naar Gran Canaria om te trainen met mij, wat ook uniek is. Al bij al denk ik dat ik een unieke dienst lever.”   

Je rijdt op Airstream Bikes, in Nederland en België is dat geen bekend merk. Wat kun je daarover zeggen?  

“Airstream is een Oostenrijks merk dat inderdaad nog niet erg bekend is buiten Oostenrijk. Ze ondersteunen me al heel lang en wat me vooral aanspreekt is dat het een klein bedrijf is dat niet alleen erg goede frames maakt, maar ook goede en vooral ook persoonlijke service levert".

Het valt ons op dat je altijd op tubes rijdt?

“Klopt, mijn sponsor Wolfpack Tires voorziet me van tubes die (volgens hen) 12w vermogen besparen t.o.v. de concurrentie. De reden dat ik op tubes rijd is vooral dat je er nog meer door kunt rijden na lek’". 

In het cyclowereldje en in de fietsbranche in het algemeen zijn schijven een heet hangijzer. Wat is jouw mening over schijfremmen?  

“Ik ben er geen fan van, en mijn grootste bezwaar is het gewicht. Ik denk dat schijven een perfecte keuze zijn als je achteraan rijdt of als je de hele dag in de regen rijdt. In alle andere gevallen zijn velgremmen naar mijn mening de beste keuze”.  

Matthieu van der Poel beleefde een geweldig voorjaar. Dat zorgde ervoor dat veel kenners ineens gingen roepen dat duurtraining overgewaardeerd zou zijn. Deel jij als coach die mening?

“Laat me vooropstellen dat MvdP één van de grootste talenten is die het fietsen ooit gekend heeft. Hij, maar ook zijn pa en zijn opa zijn absolute toppers…. Dit soort grootheden spotten met bestaande wetten. Duurtraining is wat mij betreft zeker niet overrated. Ik train al heel wat jaren WT-profs en het klassieke model van winter=duurtraining is al lang niet meer van kracht. Tegenwoordig beginnen de profs ook al heel snel met intervallen, want ook in de eerste koersen van het seizoen wordt gewoon van je verwacht dat je goed bent. Je kan niet meer relaxen”.  

In de Tour de Kärnten reed je ook een tijdrit. Hoe train je in het bergachtige Gran Canaria op de tijdrit?  

(lacht) "Ik train misschien 3-4x per jaar op de tijdritfiets. Behalve de Tour de Kärnten rijd ik bijna nooit tijdritten. Wat ik vooral mooi vind aan de tijdrit, is pimpen van het TT-materiaal. Op Gran Canaria rij ik meestal op en neer naar Vecindario, dat is een tamelijk vlak parcours. De grootste winst in de TT haal ik toch vooral door mijn intervallen bergop”.  

De afspraak voor volgend jaar in de Marmotte staat nu, dus je kunt niet meer terug..  

“Deal. En ook al ben ik 40+, alleen de overall categorie telt!”