OK, wij heten niet voor niks CycloWorld. Cyclo's zijn en blijven de hoogste prioriteit. Hierover zijn de mooiste en meest heroïsche verslagen te schrijven. Naar cyclo's is het makkelijk vooruitblikken en dagdromen over de te leveren prestaties. Maar daarnaast staat onze kalender bomvol met toertochten. Veel georganiseerd door grotere organisaties waar veel over te vertellen is of die zich als partner aan onze community hebben verbonden. Maar ook zonder de roemruchte cyclo's en grote toertochten blijft onze kalender nog steeds goed gevuld. Kleinschalige, lokale toertochten, georganiseerd door de plaatselijke wieler- of toertocht vereniging of een stichting voor het goede doel. Tochten die het rijden meer dan waard zijn, maar waar we zelden over berichten. Daarom deze ode aan de lokale toertocht.
Aflevering 6 van onze podcast heeft me flink aan het denken gezet. In de podcast gaat het voor een belangrijk deel over het rijden van cyclo's dicht bij huis. Als dat voor cyclo's geldt, waarom dan ook niet voor toertochten? Daarnaast is een van mijn eigen argumenten - naast de kasseien(!) - om de toerversie van Kuurne-Brussel-Kuurne te rijden het feit dat vrijwilligers verantwoordelijk zijn voor de organisatie van de profkoers. Dat is pas passie voor wielrennen en dat ondersteun ik graag met mijn inschrijfgeld voor de toertocht. Maar dit alles gaat natuurlijk ook op voor de toertochten van de plaatselijke wielervereniging. Er is passie voor de fiets, ze zijn vaak dichterbij dan je denkt en men kan de financiële ondersteuning goed gebruiken. Natuurlijk zijn de rustposten niet te vergelijken als bij de grote organisatoren, maar voor het verschil in deelnameprijs kan je zelf flink wat appeltaart met slagroom kopen. Ga dus naar onze kalender, selectie op "racefiets", "Nederland", "Toertocht" en de kaartfunctie zo zoomen dat de reistijd maximaal een uur van je bed vandaan is. Zeker nu is de kans groot dat er mogelijkheden genoeg zijn!
Recent heb ik dit zelf ook weer gedaan. TC De Waardrenner organiseert een flink aantal tochten door het jaar heen, waarbij de startlocatie meestal nog geen 20 minuten fietsen van mijn huis is. Ik heb me laten verrassen door de Driewaardentocht. Vanuit Café de Crimpenaar in Krimpen aan de IJssel een rit van 45, 85 of 125 kilometer. Hoewel de tocht dwars door mijn gebruikelijke trainingsgebied gaat, telt de route 100 kilometer over voor mij nieuwe wegen (heb een app die dit voor me bij houdt).
Vergeet de gebruikelijke drukte en mensen massa's en stel je in op een iets andere dynamiek van de fietsers. In dit geval stonden er naar schatting 40 fietsen tegen de muur van het Café te wachten, binnen zit iedereen op het gemak aan een bakje koffie. Even inschrijven, muntje voor een kop koffie bij een stop en de routekaart ontvangen en zelf ook nog maar een kop koffie bestellen. Om 9 uur zette ik mijn helm op, deed ik mijn handschoenen aan en ... bleef de rest zitten. Niemand had haast om te starten. Zowel de koffie als de verhalen van de winterse voorbereidingen en avonturen uit een - zo te horen - ver verleden waren ook nog niet op. Eenmaal weg reed ik vooral over wegen die ik niet kende. Binnenweggetje links waar ik normaal de grotere weg rechtdoor volg. Hier naar rechts blijkt een prachtig fietspad dwars door de polder (of "waard" eigenlijk gezien de naam van de tocht). Bij de eerste stop krijg ik een bakje snert in mijn handen gedrukt. Bij de tweede kan ik het muntje inleveren voor een kop koffie. Zeker bij de tweede zitten er al genoeg deelnemers op het terras om anderen te begroeten. Heerlijke fiets sfeer zonder druk of dwang.
Vroeg in het seizoen is er vanuit Driebergen een tocht met de passende naam Ontwakingstocht van de Driebergse Toerclub (DTC). Ik kan de beschrijving van de tocht niet beter verwoorden dan op hun site is gedaan:
Een prachtige tocht voor het begin van het wegseizoen. Een vlakke aanloop en een aantal beklimmingen op de Utrechtse Heuvelrug. Deze tocht staat voor kwaliteit. Goed uitgepijld, mooie wegen en een koffiestop op een leuke plek. De eerste ruim 40 kilometer is het draaien en keren op z'n Vlaams over vlakke, verkeersarme boerenweggetjes van het Kromme Rijngebied. Na Wijk bij Duurstede fietsen over de dijk naar Amerongen (in deze tijd van het jaar meestal wind mee).
Het was dit in de praktijk ook echt allemaal, alleen dat laatste... meestal... ik had hem flink tegen waardoor dit opeens best een lastig stuk is. Voor de ruim 400 deelnemers is keuze uit vijf afstanden tussen de 30 en 130 kilometer. Waarbij de 130 toch nog goed was voor ruim 500 hoogtemeters. De Grebbeberg, Amerongse berg en de piramide van Austerlitz vormden stiekeme kuitenbijters. Dit jaar was het prachtig weer, mooie rustige en vooral schone wegen en een zeer gemoedelijke sfeer die zorgden voor een heerlijke fietsdag. Dit soort kleinere lokale tochten nodigen meer uit tot saamhorigheid en contact met anderen die uit hun winterslaap ontwaken. Dit levert - zeker in mijn CycloWorld-tenue - leuke gesprekken op over deze site, de podcast en aan te raden cyclo's dichtbij huis. En ondanks dat ik ook in dit deel van Nederland vaker fiets, toch weer 120 nieuwe kilometers gemaakt.
Laatste grote voordeel van de lokale tocht is dat mijn iets minder kansloos fanatieke fietsvrienden gemakkelijker meedoen. Ik krijg ze met geen mogelijkheid in de auto om in alle vroegte 2 uur naar de start te rijden. Daarom rij ik de Giro di Schouwen-Duiveland graag, voor mij nog net binnen de criteria, maar voor mijn "vrienden van vroeger" slechts 7 minuten fietsen naar het café waar ze de avond ervoor nog uitstapten. In dit geval wordt de tocht georganiseerd door een stichting die het evenement koppelt aan een goed doel, ook mooi meegenomen.
Wil je een (langere) tocht maken en niet weer hetzelfde trainingsrondje, maak dan eens dezelfde selectie in onze kalender als ik heb gedaan. Het is leuk. Je ontdekt nieuwe wegen. Nieuwe mensen. Hoort nieuwe (sterke) verhalen. Krijgt je vrienden makkelijker mee. Het scheelt enorm in benzinekosten. Het helpt je conditie bouwen. En je helpt ook deze tochten en daarmee de verenigingen in stand te houden.