In mijn omgeving hoor ik veel wielrenners klagen over de social distancing-regels die ons opgelegd zijn. #Ridesolo is voor velen kennelijk een enorme opoffering. De afgelopen dagen kwam ik tijdens mijn ritten inderdaad nog veel duo's en een enkel trio tegen. Grotere groepen heb ik niet meer gezien. Wielrennen is schijnbaar een sociale sport bij uitstek. Zelf snap ik daar weinig van: ik rijd het liefst alleen. En wel hierom.

Foto: Frank Jansen

Natuurlijk houd ik zelf ook van fietsen in een (klein) groepje. Natuurlijk vind ik een goed gesprek onderweg leuk. Natuurlijk houd ik van een biertje en een praatje na een training. Maar het merendeel van mijn kilometers maak ik, bewust, alleen. Wat mij betreft heeft het bijna alleen maar voordelen. Uiteraard, je gemiddelde zal bijna altijd lager uitvallen en je moet 50% van de rit tegen de wind in rijden. Maar daartegenover staan genoeg voordelen.

• Solo bepaal ik zelf de route. En qua routes ben ik nogal een snob. Als fietsmaten de route bepalen erger ik me altijd kapot. Klinkers, slecht wegdek, dorpen/steden, fietspaden langs N-wegen: ik moet er allemaal niks van hebben. 
• Alleen bepaal ik zelf welk tempo ik wil fietsen. Trek eens een sprintje wanneer ik daar zin in heb. Knal eens een heuveltje op wanneer het zo uitkomt. Of niet. Handjes bovenop en lekker bollen. Een stevige blokjestraining afwerken? Gaat solo stukken makkelijker dan in een groep.
• Ik stop alleen wanneer ik dat wil, en waar ik wil. Meestal is dat niet vaak. Ik maak eens een fotootje en vul mijn bidons een keer bij en dat is wel. Uitgebreide appeltaartstops zijn niet aan mij besteed. Als ik 3u11 minuten weg van huis ben geweest, heb ik daar meestal 3u05 van gefietst. Ik hoef niet naar een afspreekpunt te fietsen, waar die lakse fietsmaat met te weinig trainingskilometers dan weer te laat aankomt met de verkeerde kleding, slecht onderhouden materiaal en zonder eten. Ik hoef met niemand rekening te houden.
• Solo heb je nooit last van niveauverschillen. Je hoeft je niet uit de naad te werken om een te snelle groep bij te houden en je hoeft niet bang te zijn dat je voor anderen wellicht te hard gaat.
• Alleen rijden is veiliger dan in een groep. Je hebt altijd perfect zicht op de weg en je zal minder snel in elkaar wiel verstrikt raken. En solo wielrennertje spelen is ook niet echt aan de orde. En je bent anderen ook nog minder tot last.
• Je hoeft je niet te committeren aan een vast tijdstip. Ik ga fietsen als het mij uitkomt én wanneer het weer meewerkt. Als het op zondagochtend regent ga ik net zo lief op zaterdagmiddag. Solo fietsen geeft veel vrijheid.

Maar het grootste voordeel is misschien nog wel de ultieme rust die het solo fietsen met zich meebrengt. Even 2-3 uur géén gezeur aan je kop. Geen social media. Geen nieuws. Geen muziek. Gewoon voor je uit kijken en het hoofd leegmaken. "Gummen", zoals sommigen dat zo mooi zeggen. De meest heldere momenten heb ik op de fiets. Ik stop onderweg wel eens om een aantekening te maken van iets wat ik onderweg bedenk. Verreweg de meeste ideeën voor artikelen  op deze site zijn tijdens het fietsen ontstaan.

Moraal van het haal: #ridesolo is, ook zonder corona, een absolute aanrader. Probeer het eens.