Op Cycloworld draait het natuurlijk allemaal om het rijden van cyclo's en toertochten. Mooie lange ritten, het liefst met een tijdwaarneming zodat er ook nog een competitie element inzit. Het allerliefste in de bergen met lange beklimmingen en wonderschone vergezichten.
Maar wat als je in Nederland woont, in dat vlakke landschap? Wat als ja na jaren fietsen jouw directe omgeving wel helemaal op de fiets hebt verkend? Wat als je gewoon heel hard wilt doorfietsen, het heet niet voor niets een "racefiets" waar wij op rijden? Natuurlijk is Nederland heel erg mooi en valt er altijd wel wat weer wat nieuws te ontdekken maar er zijn weinig bergen. Tegelijkertijd nemen de laatste jaren de klachten van overige weggebruikers toe als het gaat om hard rijdende groepjes racefietsers die overlast veroorzaken op de openbare wegen.
Als je gewoon met je fietsmaten heel erg hard wilt racen op een fiets, op een veilige manier, met gelijkgezinden zonder overlast te veroorzaken aan andere weggebruikers, ga dan eens kijken bij de plaatselijke wielerclub. Veel Nederlandse wielerverenigingen hebben een eigen afgesloten parcours waarop regelmatig clubwedstrijden worden gereden. Vaak zijn deze clubwedstrijden ook toegankelijk voor niet-clubleden. Een clubparcours is meestal zo tussen de 1,5 en 3 km lang. Een wedstrijd duurt tussen de 1 à 1,5 uur en is vergelijkbaar met een criterium. Degene die het eerst over de finish komt heeft gewonnen. Zo simpel is het. Ik hoor sommigen al zeggen: "Anderhalf uur rondjes rijden, wat kan daar nou leuk aan zijn?". Dat is wat ik in dit artikel zal proberen uit te leggen.
Als eerste ga je inderdaad geen clubwedstrijd of criterium rijden om te genieten van de mooie omgeving en mooie vergezichten. Als ik een clubwedstrijd rij zie ik anderhalf uur lang niks anders dan de kont en het achterwiel van mijn voorganger, verder durf ik niet te kijken. Af en toe kijk ik iets hoger over de hoofden van mijn voorgangers om te kijken wat er gebeurt in het peloton.
Afgelopen zaterdag reed ik voor het eerst sinds lange tijd, als gevolg van de coronacrisis, weer een clubwedstrijd op het wielerparcours van Sportpark Sloten, de thuisbasis van WVA, Wielervereniging Amsterdam. Normaal gesproken wissel ik de zaterdagen af tussen Sloten in Amsterdam, Eemland in Amersfoort en de Nedereindse Berg in Utrecht. De drie verschillende clubparcoursen die vanuit mijn woonplaats goed op de fiets te bereiken zijn.
Sloten is verreweg het snelste parcours. Het is 2,5 km lang en de bochten zijn niet scherp dus je kan gewoon door blijven trappen zonder dat de pedalen aan de grond komen. Het gevolg is dat de snelheden behoorlijk hoog zijn. De andere parcoursen zijn minder snel, Eemland heeft scherpere bochten, de Nedereindse berg heeft zowaar een klein klimmetje. Dit heeft tot gevolg dat de snelheden daar dus iets lager liggen en de inspanning tijdens het fietsen dus ook iets anders is.
Zaterdag om 13:15 uur stap ik op mijn racefiets en fiets op mijn gemak richting Amsterdam. Het is 37 km fietsen. Als ik om 14:45 uur het parcours van Sloten opdraai zie ik een paar honderd meter verderop voor het club gebouw van WVA al heel veel wielrenners staan. De wedstrijd van 13:00 uur is net afgelopen, mijn wedstrijd start om 15:00 uur. Ik had verwacht dat het niet zo druk zou zijn omdat de vakantie net begonnen is. Als ik mijn startnummer in het clubgebouw heb opgehaald en opgespeld ga ik om 14:55 uur in het startvak staan. Ik kijk om mij heen, het is best een groot peloton, groter dan ik had gehoopt. Minimaal 100 man. Geen dikbuikige wielertoeristen op te dure Pinarello racefietsen. Allemaal fitte magere pezige mannen met gespierde benen. 60'ers die eruitzien als 50, 50'ers die eruit zien als 40 en 40'ers die eruit zien als 30, een hoop jonge elite en amateur rijders en een enkele dame. Duidelijk niet de bevolkingsgroep die in de 2de coronagolf massaal onze IC afdelingen in de ziekenhuizen overbevolkte. Ondanks dat ik heel gespannen ben en bloednerveus krijg ik een grote grijns op mijn gezicht. Dit zijn mijn helden, hier wil je tussen staan. 
Om 15:00 uur precies roept de speaker in de jury cabine dat we kunnen starten. Langzaam komt het peloton in beweging maar dat langzaam is maar van korte duur. Vooraan zijn er een paar mannen die de benen even willen testen en gaan er dus direct vandoor. Het peloton volgt op een lang lint. De 2de ronde wordt op het lange rechte stuk aan de achterkant van het parcours al meteen de 55 km/u aangetikt. Het peloton rijdt nog steeds op een lang lint. Mijn hartslag is omhoog geschoten en ik rij van de start al 5 minuten lang een halve meter boven mijn theewater. Ik wil om mijn moeder roepen maar heb daar geen adem voor. Ik hoop dat de rust en daarmee de snelheid snel wat omlaag gaat maar het blijkt ijdele hoop. Ronde 2 en 7 gaan met een gemiddelde snelheid van boven de 50 km/u. De eerste 25 km worden afgelegd met een gemiddelde snelheid van 46,7 km/u. Daarna zakt het tempo gelukkig ietsje, er is een kopgroep weggereden.
Als na 45 minuten de speaker meldt dat de kopgroep 20 seconden voorsprong heeft wordt er prompt vooraan het peloton weer aangezet. Weer gaat het peloton op een lang lint. Met hangen en wurgen blijf ik eraan hangen maar na 1 ronde zakt het tempo weer. De kopgroep wordt niet meer ingehaald. Ik ben er blij om, het beste is er bij mij wel af.
Na precies 1 uur roept de speaker bij de doorkomst van start en finish dat er nog 3 ronden te gaan zijn voor de gele rugnummers. Nadat de gele nummers zijn gefinisht moeten de rode rugnummers nog 3 ronden. Ik rij zelf ook met een rood rugnummer. Ik kijk een beetje om mij heen en zie weinig rode rugnummers. Er rijden er 3 een paar meter voor mij maar de rest zie ik niet terwijl er volgens mij best een stuk of 15 zijn gestart. Ik vraag mij af of er iemand met een rood rugnummer in de kopgroep rijdt. De één na laatste ronde rij ik bijna een hele ronde lang op kop van het peloton, of wat daar nog van over is. Ik vervloek mezelf en al degenen die geen kop willen overnemen. We pikken af en toe wat renners op die zijn gelost uit de kopgroep en de achtervolgende groepen maar dit zijn allemaal mannen met een wit rugnummer. In de laatste ronde proberen er nog een paar mannen met een rood rugnummer weg te rijden, ik heb geen kracht meer in mijn benen en laat ze gaan en gok erop dat ze nog wel stilvallen wat dan ook niet veel later gebeurt. 500 meter voor de finish word ik opeens ingehaald door een flink aantal mannen met een rood rugnummer, daar waren ze dus, lekker achter mij verscholen in het peloton. Voor de vorm sprint ik nog mee naar de finish maar dat is totaal kansloos.
Moe maar voldaan stap ik van mijn fiets. Ik haal mijn rugzakje uit de kleedkamer en drink een blikje cola en eet 2 boterhammen om weer op krachten te komen voordat ik naar huis fiets. Onderweg naar huis bedenk ik me dat het best goed ging en weer erg leuk was om met zulke snelheden in een groot peloton te fietsen, doodeng maar ontzettend leuk.
Vanaf half februari tot half oktober zijn er iedere zaterdag clubwedstrijden bij WVA op het wielerparcours van sportpark Sloten. Om 13:00 uur starten de trimmers, indien je geen licentie hebt kan je hier aan meedoen. Het concept is simpel, je rijdt naar het clubhuis, betaalt 4 euro en krijgt een startnummer. Er is 1 categorie. De koers duurt 1 uur + 6 ronden. Gemiddelde snelheid tussen de 42 en 44 km/u. Heb je een wedstrijdlicentie dan mag je meedoen aan de wedstrijd voor licentiehouders. Deze start om 15:00 uur op dezelfde locatie. Het concept is hetzelfde. Het enige verschil is dat er in verschillende categorieën wordt gereden:
Gemiddelde snelheid tussen de 44 en 47 km/u
Het leuke is dat alle categorieën wel tegelijk starten maar per categorie finishen. Dan kan het dus voorkomen dat je samen in het peloton fietst met Niki Terpstra, Laurens ten Dam, Ellen van Dijk of een bekende schaatsers zoals Koen Verweij, die soms in de zomer hun trainingskilometers komen maken op Sloten.
Meer informatie via de website.
Ben jij zo'n wielrenner die op Strava wil opscheppen over zijn gemiddelde snelheid ga dan eens een koersje rijden op Sloten. Wil je goed leren sturen op hoge snelheid in een peloton of gewoon een hoge snelheidstraining (brommertraining) doen dan is Sloten ook het ideale parcours. Hou je gewoon van de Amsterdamse gezelligheid en het vertellen van sterke fietsverhalen aan je fietsmaten achteraf, het clubhuis van WVA is de ideale plek.
Visit our updated shop. With discounts on starting tickets of up to 50%, offers, used tickets, clothing and much more!
|
|
|
|
|
