Op de dag dat de meest epische uitgave van Parijs – Roubaix sinds 20 jaar werd gereden, vieren ze rondom de stad Münster de “Tag der Einheit” met een andere wielerkoers: de Sparkassen Münsterland Giro. Net als de Deutschland Tour, Rund um Köln, Hamburg Cyclassics en Eschborn-Frankfurt (voorheen Rund um den Henninger Turm) kent ook de Münsterland Giro een zogenaamd “Jedermann Rennen”. En dat is voor de cyclorijders in Duitsland altijd een feest: volledig afgesloten en mooie wegen, perfecte organisatie en ambiance naast het parcours.

Dramatische weersvoorspellingen

Toch waren er dit jaar wat vraagtekens. Natuurlijk waren er de geldende COVID-maatregelen die de laatste dagen voor de start wat stress gaven vanwege onduidelijkheid over wel of niet testen. Maar vooral de weersverwachtingen werden met argusogen gevolgd. Er was veel regen en wind voorspeld. En helaas zaten de Jan Pelleboer’s (wie kent hem nog?) van deze wereld er niet ver naast op 3 oktober. Het beloofde dus een heroïsche uitgave te worden in het Münsterland. Benieuwd hoe dat zou uitpakken in een cyclo die normaal bekend staat vanwege zijn hoge gemiddelde snelheden.

Team CycloWorld

CycloWorld trok, mede op uitnodiging van de organisatie, met 5 coureurs naar Münster. Karen, Eveline, Wouter, Herman en Marcel maakten zich om 9:30 uur op voor een rit van 130 kilometer over met enkele kuitenbijtertjes (totaal 700 hm), stormachtige wind én regen. Gelukkig gingen de hemelsluizen niet helemaal open en bleef het bij gespetter de gehele dag. De aanwezige nattigheid was echter wel voldoende om volledig doorweekt, met zwarte benen, armen en gezicht en afgeschreven wielrensokjes uiteindelijke de streep te halen.

De wind

Een groot voordeel van Duitsland, als grootste producent van windenergie in Europa, is dat je er altijd een windmolen in de buurt is. Dat geeft een perfect beeld waar de wind vandaan komt en maakt het positioneren een stukje makkelijker, maar…. Helaas kunnen de meeste Duitsers nog steeds geen waaiers vormen en al zeker niet rijden. Dus op de kant, in de kant, voet uit de pedaal. Alle stuurmanskunsten nodig om vooraan in de groep jezelf te handhaven.

Minnaert pakt de zege

Ondanks de zware omstandigheden wordt er in alle categorieën nog stiekem best hard gereden. De winnaar, Michiel Minnaert (zoon van CW beheerder Frank), komt na 3:05 uur met ruim 42 km/u gemiddeld over de streep. Maar de CW’ers laten zich zeker niet onbetuigd in dit geweld. Eveline eindigt zelf als tweede in haar categorie (Masters 3 – Damen), nadat ze haar groep tientallen kilometers op sleeptouw heeft genomen:

“Doordat de hoogtemeters over het hele parcours uitgesmeerd zijn, was het niet al te moeilijk om samen te blijven rijden. Het weer was dusdanig miserabel dat je ook wel door wilde rijden. Dat ik daar ruim minder dan vier uur over zou doen, had ik zelf niet helemaal verwacht”.

De mannen komen moe en uitgewoond, maar zeker tevreden over de finishlijn in Münster. Helaas moest Karen met rugklachten de race voortijdig staken en plaats nemen in de bezemwagen.

Een laatste woord van respect en dank voor de honderden verkeersregelaars, veelal studenten. Vaak staan ze als verzopen katjes naast de weg de renners te waarschuwen. Maar samen met het, toch nog talrijk, toegestroomde publiek zorgen de verkeersregelaars voor een super enthousiaste sfeer langs het parcours met ratels, vuvuzela’s, toeters, trommels en de gebruikelijke koebellen.

Groot compliment aan de organisatie voor wederom weer een mooie fietsdag (en daar hoort ook af en toe regen en wind bij) en de organisatie daar om heen (met zelfs een hele parkeergarage beschikbaar). Het was dan ook “Affen Titten Geil”! Hopelijk volgend jaar weer, maar dan zonder COVID-beperkingen, mooi weer en een lekker Weizenbier in het “Jedermann Rennen Bereich”.

Biss 2022 Münster!