Op zoek naar nieuwe tochten voor onze kalender komen we heel wat bijzondere evenementen tegen. Maar de vierdaagse waar we kortgeleden op stuitten overtreft alles: Tour de Khunjrab. Wie deelneemt beleeft gegarandeerd het avontuur van zijn leven.
Een vierdaags evenement dus. De start is in de Noord-Pakistaanse plaats Gilgit op 1.500 meter. Het is gelijk het laagste punt van de tour. Om een idee te geven, dit is ongeveer gelijk aan de hoogte van de bekende Col du Télégraphe. Gilgit ligt aan de voet van het Karakoramgebergte, waarvan de K2 de hoogste top is. Dit is de een na hoogste berg ter wereld, dan weet je waar je beland bent. In dit gebied gelden andere dimensies dan in de Alpen en Pyreneeën.
De organisatie van de Tour de Khunjrab is in handen van de Pakistan Cycling Federation, de regering van Gilgit-Baltistan en andere organisaties met als doel het bevorderen van toerisme in deze regio. Ook hier hebben ze ontdekt dat fietsers geld in het laatje brengen. Het niveau van de organisatie is opvallend hoog. De routes zijn autovrij, er zijn vijf ambulances beschikbaar en er zijn motoren met reservewielen. De deelnemers wanen zich volledig prof. Liefhebbers van viersterrenovernachtingen zullen echter teleurgesteld worden, want er wordt in tenten geslapen. Het hele peloton en de volgers bij elkaar op geïmproviseerde campings. Ook dit wordt trouwens prima geregeld door de organisatie.
Hoe de route van de volgende editie uit gaat zien is nog niet bekend. In 2019 zag het schema er als volgt uit en het zal het waarschijnlijk niet veel verschillen.
Vier etappes dus. Een feest voor klimgeiten. Afdalingen zijn ruim in de minderheid. Het gaat gewoon vier dagen alleen maar omhoog. En niet zo'n beetje ook. Alles speelt zich af op extreem grote hoogte.
De eerste etappe is er nog eentje om in te komen. Een finish op 2000 meter kennen we in Europa ook. Maar de tijdrit op dag 2 gaat al naar 2900 meter. En vergis je niet, want tweederde van het aantal hoogtemeters zit in de laatste 6 kilometer. De derde etappe is de langste en gaat weer lekker omhoog.
En zodra de inspanningen van de eerste drie etappes hun tol gaan eisen komt dag 4. De afstand is slechts 84 kilometer, maar bedenk dat de start plaatsvindt op 2800 meter. Dat is net zo hoog als de hoogst geasfalteerde weg van de Alpen. En van daaruit gaat het enkel omhoog naar de Khunjrab-pas, de grens tussen Pakistan en China. Dit is de hoogste grensovergang ter wereld. Een klim van maar liefst 84 kilometer dus! Naar een hoogte van 4733 meter. Bijna net zo hoog als de Mont Blanc. Happen naar de schaarse zuurstof, rare hartslagen en hallucinaties, het hoort er allemaal bij. Gelukkig hebben alle deelnemers van de eerste twee edities de finish zonder kleerscheuren bereikt. Maar een avontuur is het. Een hogere finish van een fietsrace vind je nergens. Dit is voor bikkels en avonturiers.
Deelnemers en ambiance
Afgelopen jaar deden elf lokale Pakistaanse teams mee. Aangevuld met twee teams uit Sri Lanka en Afghanistan. Elke team kent 4 tot 6 mensen. Maar er is ook ruimte voor individuele deelnemers. Zo maakten renners uit o.a. Spanje en Zwitserland hun opwachting. In totaal ongeveer honderd deelnemers, wel enkel mannen.
Het is overigens geen veredelde toertocht, maar er wordt serieus gefietst. In de kop gaat het om de overwinning, maar net als bij de bekende cyclo's strijdt iedereen tegen de elementen en tegen zichzelf. De ambiance is hartverwarmend en staat in het teken van verbroedering. De wegen zijn opvallend goed, iedereen rijdt gewoon op een racefiets. Het materiaal is nogal divers. Van instapmodellen en overjarige rijwielen tot Zipp-wielen en Bianchi Oltre's. Maar je hebt hier waarschijnlijk meer aan mentale hardheid en flexibiliteit dan aan licht materiaal.
In de dorpen langs de route is het een waar volksfeest dat niet onderdoet voor een doorkomst van het Tourpeloton. De enthousiaste bevolking zwaait met vlaggen en moedigt de renners aan. Ze hebben het nodig ook, want de omstandigheden zijn moordend. Zuurstofgebrek, droogte, hitte en kou. En dat gevoegd bij een parcours dat enkel omhoog gaat. Soms tientallen kilometers vals plat, dan weer stukken van 20%. Zie hier het recept van een barbaars avontuur.
Bekijk hier de video van de eerste editie (2018, toen nog 3 etappes):
Het ongelooflijke verhaal van Ahmad FarshadWat niet mag ontbreken is het ongelooflijke verhaal van de Afghaanse renner Ahmad Farshad. Afgelopen jaar vloog hij in de derde etappe tijdens een afdaling uit de bocht. Een tuimeling over de vangrail leverde een gebroken elleboog op. Meer dan een verbandje was niet nodig en hij ging snel verder voor de laatste 60 kilometer. Uiteindelijk bereikte hij de finish in de houding zoals op bijgaande foto te zien is.
Maar het wordt nog gekker, want een dag later stapte hij doodleuk weer op de fiets en klom de 84 kilometer naar de top op de Khunjrab-pas op exact dezelfde manier. Een hand aan het stuur en zijn andere arm in een houding om de pijn zoveel mogelijk te onderdrukken. En zo bereikte Farshad gewoon de top op het dak van de wereld.
Ook Pakistan is in lockdown, waardoor de Tour de Khunjrab dit jaar worden niet doorgaat. Het is de bedoeling volgend jaar weer een editie te houden. Je vind alle informatie op de officiële website, hoewel deze op het moment van schrijven nog moet worden bijgewerkt. Maar onze ervaring is dat de organisatie prima bereikbaar is via Facebook Messenger.
Naast de deelnemende teams is er dus ruimte voor open inschrijvingen. Elke deelnemer dient voorafgaand aan het evenement een fitness test te doorstaan. Het is niet duidelijk waar deze uit bestaat, maar in 2018 werden alleen deelnemers toegelaten die in staat waren de Monal-klim binnen 45 minuten af te leggen. Pittig, maar voor veel geoefende wielertoeristen heel goed haalbaar.
Wie zich inschrijft is in ieder geval verzekerd van een geweldig avontuur.
|
|
|
|
|
