Ook de organisatie van TOUR Transalp heeft besloten geen risico te nemen met betrekking tot het coronavirus en besloot het evenement te verplaatsen van 20 t/m 26 juni naar 26 t/m 2 oktober. Voor ons als Team CycloWorld een grote teleurstelling. Er moest besloten worden of we deze mooie etappekoers eind september nog zouden kunnen en willen rijden. Na kort beraad was het antwoord positief. De planning werd omgegooid. Het trainingskamp dat voor het hemelvaartweekeinde gepland stond lieten we echter toch doorgaan. We waren na een hele winter en voorjaar Zwiften wel toe aan een paar dagen buiten op de fiets zitten.
Het doel van het trainingskamp was om het lichaam te trainen om meerdere dagen achtereen op de fiets te zitten en tussendoor goed te herstellen. De TOUR Transalp is een 7-daagse etappe koers zonder rustdagen. Om optimaal te kunnen presteren is het dus heel belangrijk om goed te kunnen herstellen. Een tweede vereiste is het hebben van een goed duurvermogen. Minimaal 5 uur op de fiets zitten, zo hard mogelijk fietsen zonder in het rood te rijden. Verder moet er ook geklommen worden. Tevens wilde ik mijn nieuwe klimwielen testen. Om dit alles te combineren besloten we om naar Limburg te fietsen en ter plekke te overnachten in een hotel boven op de Schweiberg. De volgende dag een rondje rijden in het Limburgse heuvellandschap om vervolgens de volgende dag weer naar huis te fietsen, bijna 600 km in totaal 4 dagen tijd. Dit betekende ook dat we onze ras racers als pakezels moesten gaan gebruiken om zo toch wat bagage mee te kunnen nemen. Gelukkig kon ik van een bevriende wielrenner wat van die hippe bikepackingtassen lenen. Meteen een mooie gelegenheid om ervaring op te doen met deze nieuwe rage. Hierover later meer.
Laren - Elst 90 km. Om 14:00 uur stap ik op de fiets. Ik heb een zadeltas, frametas en een toptube tasje van het merk Apidura bevestigd. Ik moet 90 km pal naar het oosten fietsen, Andries fietst mij tegemoet zodat we beide dezelfde afstand fietsen. Het is prima weer, niet te warm niet te koud en een zuidzuidwesten wind. Mijn benen voelen goed en ik kan lekker doorrijden terwijl ik toch in de aerobe zone blijf. Bij Barneveld missen we elkaar bijna maar uiteraard komt het goed en we vervolgen samen onze weg naar Elst. Ik word getrakteerd op de gebruikelijke voedzame pastamaaltijd. Daarna vroeg naar bed. De planning is om de volgende dag om 08:00 uur op de fiets te zitten voor de tweede etappe.
Elst - Schweiberg 179 km. Na een zeer voedzaam ontbijt bestaande uit havermout, koffie en een zelfgebakken gevulde koek stappen we om 08:30 uur op de fiets. Het weer ziet er onbestendig uit. Ik besluit toch kort-kort te rijden. De eerste kilometers zijn een beetje fris maar binnen een half uurtje ben ik op temperatuur en is het prima fietsweer. Andries heeft een mooie route uitgestippeld. Bij Nijmegen steken we de Rijn over en via Beek en Groesbeek rijden we naar Gennep waar we de Maas gaan volgen naar het zuiden. Heerlijk meanderend door het landschap rijden we door rustieke dorpen. De eerste 2 uur rijden we vrolijk kwebbelend naast elkaar maar daarna begin ik de benen te voelen en kruip ik bij Andries in het wiel. Voorbij Venlo zijn we over de helft en nemen we een korte koffiepauze met Limburgse vlaai in het dorpje Kessel. In het zonnetje is het heerlijk toeven op het terras. Met nieuwe energie rijden we verder en even voorbij Roermond gaan we wat meer ten oosten van de Maas rijden en pakken we een klein stukje Duitsland mee. 10 km voordat we aan de voet van de Schweiberg komen begint het dan toch nog te regenen. De hele dag hebben we dreigende luchten gezien maar geluk gehad. We schuilen even bij een benzinestation maar na 5 minuten krijgen we het koud en besluiten onze regenjassen aan te doen en de laatste kilometers door de regen te fietsen.
Schweiberg - Schweiberg 120 km. We ontbijten op de hotelkamer vanwege de corona beperkingen. Vandaag staat er een ronde van ongeveer 135 km door het Limburgse heuvellandschap op het programma. Het is wat meer bewolkt dan gister en het voelt ook iets frisser aan. Ik besluit dus om met arm en beenstukken te rijden. De eerste kilometers voelt mijn rechterknie een beetje stroef, wetende dat mijn oude lichaam in de ochtend altijd een beetje op gang moet komen besteed ik er niet teveel aandacht aan. We dalen de Schweiberg af aan de andere kant vanwaar we gekomen zijn en omdat we een paar kilometer verderop een verkeerde afslag nemen klimmen we de Schweiberg weer op langs de kant waar we gister ook naar boven zijn gekomen. Vervolgens rijden we richting Teuven en pakken de klim naar het Bovenste bos. Van daaruit gaan we naar de Camerig, de langste klim van de dag. Via de Schutteberg rijden we naar het Drielandenpunt. We dalen af richting Vaals. We pakken uiteraard de Gulperberg. Mijn knie begint toch wel wat meer op te spelen, aan de binnenkant doet de aanhechting van de spier pijn bij het klimmen. We pakken de Kruisberg en de Eyserbosweg, 2 lekkere steile klimmen achter elkaar. We beklimmen de Hulsberg en rijden vervolgens richting Stokhem alwaar wij beginnen aan de klim van de Doodeman. De Doodeman en de Keutenberg klimmen naar dezelfde top, maar toch is de eerste volkomen onbekend. De Doodeman is een stuk moeilijker. We rijden door naar Vilt waar het tijd is voor een koffie pauze. Mijn knie is er niet beter op geworden. Als we na de koffie verder rijden besluit ik bovenop de Geulhemmerberg de kortste weg naar het hotel te nemen om mijn knie niet verder te belasten. Andries maakt het geplande rondje nog even af. Nadat ik gedoucht heb inspecteer ik mijn schoenplaatjes om te kijken of de rechter niet goed staat maar er lijkt niks mee aan de hand. Uiteindelijk trek ik de conclusie dat ik de dag ervoor onbewust ietsje wijdbeens ben gaan fietsen door de frame tas waardoor de de binnenkant van mijn bovenbeen spier is overbelast. Bij het avondeten besluiten we dat, indien de pijn in mijn knie morgen niet over is, ik de trein pak vanuit Maastricht terug naar huis. Dit om te voorkomen dat de knie nog verder belast wordt met het risico dat ik langere tijd niet kan fietsen.
Schweiberg - Maastricht 23 km. Na het ontbijt stappen we op de fiets, het motregent dus de regenkleding gaat aan. Al na een paar kilometer voel ik dat de knie nog niet hersteld is dus we rijden naar Maastricht alwaar ik op de trein richting huis stap. Andries gaat op de fiets naar huis.
Ondanks het vroegtijdig afbreken van dit trainingskamp was het toch een succes. Mijn knie was na 2 dagen gelukkig weer hersteld en heb evengoed 390 km kunnen rijden in 4 dagen tijd. Een frametas zal ik niet zo snel meer gaan gebruiken. Ik zal eerdaags mijn ervaringen met het fenomeen bikepacking opschrijven. En ik heb mijn nieuwe klimwielen kunnen testen. Meer hierover in een volgend artikel in de serie 'The Road to Tour TRANSALP met Team CycloWorld'.
|
|
|
|
|
