Het is zondagochtend 13 september, rond de klok van 09:45, als ik enigszins gestresst aankom rijden bij de Hofburg in Innsbruck. Ik heb nog net mijn KTM fiets kunnen afstellen, die ik speciaal voor deze rit kon gebruiken. Op dit plein voor de Hofburg en het stadstheater valt over een kwartier het startschot voor de zevende editie van Gravel Innsbruck.
In het ideale scenario was ik hier 20 minuten eerder geweest om daar met mijn reisgenoot alvast wat plaatjes te schieten en wat andere Nederlanders te treffen, waaronder topskiër Maarten Meiners, oud-bondstrainer Frank Pennings en de Nederlandse afvaardiging van het lokale toerismebureau. Soms lopen dingen echter anders dan gepland en zodoende heb ik al klotsende oksels nog voordat ik ook maar een meter gravel heb gefietst.
De temperatuur is bij de start al aangenaam en zal volgens de weersvoorspelling rap stijgen naar 25 tot 27 graden. Gravel Innsbruck is na zeven edities inmiddels een meerdaags fietsfestival geworden. De organisatie is in handen van Ride with Passion, toevallig ook de motor achter het Tirol-KTM continental raceteam. Mede-eigenaar Thomas Pupp wil met het event een jonger publiek aanspreken en tegelijkertijd Innsbruck op de kaart zetten.
Op vrijdagavond is er een discussieavond met Nederlandse inbreng uit fietsstad Utrecht, op zaterdag een heus festival met demonstraties van verschillende merken en fietsartiesten. Gravel Innsbruck is de zondagse kerst op de taart. Wie goed op de routekaart heeft gekeken, zal toch knipperen met de ogen. De rit op zondag is een tocht van bijna 80 kilometer met in totaal 2012 hoogtemeters. Na 65 kilometer is er de mogelijkheid om in de remmen te knijpen en alvast van de zon te genieten. Wie dan nog puf heeft wacht een lusje van 15 kilometer met daarin de bekende en bevreesde ‘Highway to Höll’. Deze klim zat ook in het WK parcours in 2018. Pijnlijk om te zien op TV, een geseling om zelf te rijden.
Hoogtepunten in de route zijn verder de weg onder de Europabrug door en een ritje door de bobbaan van Innsbruck! Omhoog, dat wel. De start is stipt om 10.00 uur en zodra we onder begeleiding van de politie de stad langs de rivier de Inn verlaten kijk ik mijn ogen uit. Innsbruck en omgeving is schitterend. De bergen, de natuur, alles klopt.
Na enkele kilometers zien we de eerste stroken gravel opdoemen. Nu gaat het echt beginnen. Eerst nog wat stukken die relatief vlak zijn. Het fietst lekker door en als Hollandse enclave blijven we gemakkelijk bij elkaar. Na een kilometer of 7 gaat her echter rap omhoog. De stijgingspercentages schieten snel boven de 10% maar het is op een paar kleine stukjes na zeer goed te doen met de gravelbike. Na vier kilometer steil klimmen komen we boven en kunnen we genieten van de eerste mooie uitzichten. Vanaf dat moment wordt het geen meter meer vlak en we rijden tot de eerste stop bij Bike Hotel Seppl, waar ik ook verblijf, lekker door.
De stops zijn goed geregeld, met genoeg drinken en hier en daar wat vruchten en andere lokale lekkernijen. Ik word lachend opgewacht door mijn metgezellen. Zij gaan net even iets makkelijker de berg op. Ik lach het weg en maak mij op voor nog eens 60 kilometer genieten.
Al vrij rap na de eerste stop gaan we weer omhoog, dit keer naar een hoogte van 900m. Ik stop bovenop, kijk naar beneden. Dat is even slikken. Een MTB-afdaling die in een downhillwedstrijd niet zou misstaan, lacht mij vervaarlijk toe. Volgens de organisatie is de hele route ook voor racefiets geschikt. Daar denk ik toch echt anders over. Stuiterend, scheldend en tierend kom ik wonderwel beneden. Dit is minder fun.
Na deze beproeving duiken we het dal in want we gaan nu onder de Europabrug door weer omhoog. Het beeld is schitterend maar het klimmetje dat ons wordt voorgeschoteld doet menig ander deelnemer naar adem happen. 20-25% is geen sinecure, ook niet op de KTM X-strada. Eenmaal boven merk ik dat de tank al flink leeg is. Hoever is de volgende post? En waar is die bobbaan? Vanaf dit moment geniet ik wat minder.
De beklimming van de bobsleebaan is dan wel weer een verademing. Tof om daar doorheen te kunnen rijden. Na ongeveer 50km en al ruim 3u op de fiets plof ik neer bij een boerderij die ook dienst doet als ravitaillering. Ook hier is genoeg te eten en drinken. Van zoetigheid tot hartig, alles lokaal.
Met nog 30km voor de boeg en de maag gevuld stap ik weer op de fiets en gaat het verder. We duiken bij de boer het weiland in, daarna via een natuurgebied, over een loopbrug, dwars door de velden richting Innsbruck stad. We maken nog een leuke lus via de onderkant van de BergIselschans.
Daarna de verharde, goed lopende afdaling de stad in. Als ik bij de finish aankom, is de roep van de finishmaaltijd en de koude radler net te luid. Ik knijp in de remmen en houd het voor gezien. De highway to hell mag van mij nog een jaartje wachten.
Gravel Innsbruck is een mooie tocht, waarbij de organisatie nog wel een paar verbeteringen zou kunnen doorvoeren om het tot een waanzinnig event te maken.
Waarom gaan?
Voor verbetering vatbaar
In Innsbruck zelf kun je naar verschillende hoogtepunten die teruggrijpen op de gouden eeuw van Innsbruck, in de jaren 1500. Het gouden dak, de hofburg, de hofkerk en de oude stad zijn mooie punten om rond te kijken. Voor een prachtig uitzicht ga je naar de Nordkette, met de kabelbaan. Je kunt daar ook eventueel met de MTB/Gravelbike omhoog rijden. Bereid je dan voor op een flinke klim! Fietsen in de regio Innsbruck leent zich perfect als uitvalsbasis. Je kunt vele kanten op, van een vlak ritje door het dal, tot een complete touretappe van 160-200km met de nodige hoogtemeters. De ronde richting Kühtai, de Hottinger Holl maar ook de regio rond Praxmar en Lusens is schitterend.
Volgend jaar meedoen met Gravel Innsbruck? De volgende editie vindt plaats op 12 september 2021. Meer info over Innsbruck vind je op www.innsbruck.info
|
|
|
|
|
