Meestal als er een cyclo aankomt besteed ik de weken daarvoor veel op Strava, Climbfinder.com en soms zelfs Google Maps. Uitpluizen hoe de routes precies lopen. Maar vooral proberen in te schatten waar de echte moeilijkheden liggen. Hoe steil is het echt? Zitten er afdalingen in de klim waardoor het gemiddelde % misleidend is? Hoe ligt de weg erbij in de afdalingen? Voor de enige Nederlandse cyclo in de kalender hoeft dit allemaal echter niet! Ik stap gewoon op de fiets en het grote verkennen kan beginnen.

1. De start

Het depart fictief is aan het “einde” van de Doenkade helemaal aan de noordkant van Rotterdam. Het is de weg die langs het vliegveld ligt en waar ook de finish zal zijn. Ruimte genoeg om van alles te organiseren en met de lokale wielervereniging RWC Ahoy naast de deur zijn er faciliteiten genoeg.

Vanaf hier is het net geen 8 kilometer in parade naar de Coolsingel voor de echte start. Precies voor het stadhuis ligt kilometer 0. Het kan niet anders dan dat bij iedereen die wel eens de start van de Marathon van Rotterdam heeft gezien het nu al begint te kriebelen. Sfeer gegarandeerd! Als je hartslag al niet omhoog is van de gezonde spanning en de warming-up die je net gedaan hebt, dan gebeurt dat wel door de adrenaline die door het lijf zal gieren. De Coolsingel heeft net een volledige opknapbeurt gehad, waardoor het wegknallen op schitterend asfalt zal worden.

Hier schuilt denk ik ook gelijk wel het eerste gevaar. In meerdere wat vlakkere granfondo’s heb ik inmiddels al genoeg ongelukken door “dommigheid”, zelfoverschatting en onervarenheid met het rijden in een heel groot peloton gezien. Het gevaar op valpartijen zie ik nu helaas ook wel weer. Vanaf kilometer 0 rijden we zo de Erasmusbrug op. Stelt qua klim natuurlijk niet veel voor, maar hier zullen de verschillen in snelheid tussen deelnemers best al groot zijn. Daarna een paar haakse bochten om de Willemsbrug op te knallen, wat mij betreft mooiste brug van Rotterdam. Voor mensen die van stadgezichten houden levert dit echt schitterende panorama’s van de havenstad op. Maar het is voor het peloton vooral zaak de ogen op de weg te houden! Na de Willemsbrug een volledig terugdraaiende bocht en de Maasboulevard op richting Capelle a/d IJssel.

De start zou wat mij betreft echt een van de hoogtepunten moeten kunnen zijn. Heel veel mooier ga je Rotterdam niet zien. De mensen die echt helemaal vooraan willen eindigen moeten in mijn beleving de geneutraliseerde kilometers gebruiken om vooraan te komen. De rest van de deelnemers moet vooral over genoeg zelfkennis beschikken en een plekje zoeken waar je toch ongeveer zult gaan eindigen.

2. De gravelwegen

In de route is een heus gravelsegment opgenomen, al is het zeker geen hele lastige strook. Het is een 3 kilometer lange strook die – toen ik hem reed tenminste – prima te doen is op een racefiets. Als het echter nat ligt kan dat wel eens heel anders zijn. Bovendien zitten er op dit moment nog grote gaten aan het begin in de weg. Het zouden dus drie lange kilometers kunnen zijn waar je de koers waarschijnlijk niet gaat winnen, maar wel heel erg veel tijd kan verliezen.

Zeer opvallend is dat ik alleen maar over wegen heb gereden die echt heel goed te doen zijn. Of over wegen die waren afgezet omdat ze er nieuw asfalt aan het leggen zijn. Na de start gaat de route over de dijk langs de IJssel. Hier was ik op voorhand wat sceptisch over. Ik rij vaker over die dijk, maar waande me dan veelal op (makkelijkere) kasseistroken in Vlaanderen of op de flinten in Drenthe. Het asfalt was verzakt, geribbeld en gescheurd op veel plekken. Geen plek om een net op hol geslagen bende fietsers overheen te sturen. Tot mijn verbazing was de weg direct na Capelle a/d IJssel afgezet wegens wegwerkzaamheden. In mei zijn ze klaar, mooi op tijd dus.

Zo zijn er heel wat stroken waar de weg is vervangen, gladgestreken en voorzien van prachtige zwarte of rode nieuwe bovenlaag. Alleen de Bonnenweg die je na bijna 98 kilometer op de teller inslaat. Die ligt er slecht bij. 

Morgen zijn we terug met deel 2 van de parcoursverkenning!