De Volta NXT Classic is traditiegetrouw de opener van het Nederlandse toertochtenseizoen. Wouter was erbij op 1 april.

Leuke seizoensopener

1 april uitkiezen als datum voor je evenement is natuurlijk vragen om problemen. En hoewel het een enorm misplaatste en doorgedreven 1 aprilgrap zou zijn geweest, heb ik nog nooit zulke opgeluchte gezichten gezien als toen ik om 12:45 mijn derde verzorgingspost opdraaide. ´Ja, daar is er één! Gelukkig, staan we hier toch niet voor niets,´ klonk het opgelucht. ´We waren al bang dat ze een 1 aprilgrap met ons hadden uitgehaald.´ De uitstekend georganiseerde Volta NXT Classic is alles behalve een grap en gezien de soms heel verrassende route door Limburg en de Voerstreek misschien wel de leukste seizoensopener.

Regen

Vijf mannen stonden op een wat druiligere parkeerplaats met smart op deelnemers te wachten. De heren stonden op ongeveer 118 kilometer van de start bij de laatste uitstekend gevulde verzorgingspost van de 150 kilometer route. Door de regen, wind en vooral vele hoogtemeters was het eigenlijk ook niet realistisch om al eerder deelnemers te verwachten. De start was immers tussen 8 en 9 op het plein in Eijsden, tot een uur of 11 zou het sowieso regenen waardoor veel deelnemers waarschijnlijk liever wat later zouden starten. Vanuit Eijsden tot Cadier en Keer was de wind daarnaast in het voordeel, maar daarna (door het gedraai en gekeer) vooral in het nadeel.

Zeker het tweede deel vanaf de Epenerbaan was het alleen maar wind tegen. Dit deel van de route is overigens een van de redenen waarom ik de Volta zo graag rijd. De route gaat over onbekendere wegen en klimmen. Absolute favoriet voor mij is de Géneral Thys in Dalhem. Een kasseiklim die ik nooit zelf gevonden zou hebben, maar die je eigenlijk niet mag missen.

Zo pratend komen we tot de conclusie dat logischerwijs de massa pas vanaf een uur of twee aan de post zou moeten passeren. 'De massa' mag hier echt wel tussen aanhalingstekens geschreven worden. Taferelen als bij de toertocht van de Ronde van Vlaanderen of de Amstel Gold Race, dat je moet wachten of afstappen en te voet de echt leuke en steile klimmen moet afwerken door de te grote drukte, heb je hier niet. Wat dat betreft is de Volta een perfecte combinatie tussen het familiaire van een lokale tocht en de professionaliteit van een profkoers. Zelfs op een verborgen parel als Les Waides (de laatste klim van de dag waar alle afstanden samenkomen) is er ruimte voor iedereen. Totaal 2,2 kilometer lang, maar vooral de laatste driehonderd meter gaan over een smaller pad met alleen maar dubbele cijfers omhoog. Heerlijk! Ik groet de mannen dan ook maar weer en vertrek met goede goesting richting deze laatste uitdaging. Allesbehalve een grap, maar een serieuze en vooral leuke klim als toetje van een heerlijke dag fietsen!