Vijftig jaar geleden is het al. Jempi Monseré, wereldkampioen wielrennen 1970 in Leicester, knalt in een Vlaamse kermiskoers tegen een auto en laat het leven. Hij is en blijft voor eeuwig 22 jaar. Enkele jaren later komt zijn zoontje van zeven jaar ook om het leven bij een auto-ongeval. Hij was aan het fietsen met de regenboogtrui aan. Hoe wreed kan het lot zijn?

Jempi is niet alleen. De GP Samyn is vernoemd naar José Samyn, die de eerste editie van deze wedstrijd won in 1968, toen onder de naam GP Fyt-le-Franc. Een jaar later botst José op een toeschouwer in een wedstrijd in Zingem. Hij sterft op 22- jarige leeftijd. Meer recent betreuren we Wouter Weylandt. Hij won de GP Samyn in 2009. In 2011 valt hij tijdens een afdaling in de derde rit van de Giro en overlijdt aan een schedelbreuk. Zijn vriendin is vijf maanden zwanger. Wouter blijft voor altijd 26 jaar. Een wielertrui ter nagedachtenis draagt het opschrift “108 - sempre con noi” (hij droeg het rugnummer 108). En dan was er Fabio Casartelli, een getalenteerde jonge Italiaan, olympisch kampioen in 1992 (Barcelona) voor Erik Dekker. In de dertiende rit van de Tour 1995 valt hij in de afdaling van de Portet d’Aspet. Fietshelmen waren toen nog niet verplicht. Fabio is 24 jaar.

Fabio Jacobsen is door zijn ouders naar Fabio Casartelli genoemd. Fabio J. heeft iets meer geluk gehad dan Fabio C. Zijn horror crash in de spurt in dalende lijn in Polen staat in het geheugen gegrift. Maar nog niet alle spurtkanonnen hebben de les geleerd. In 2019 knalt Bjorg Lambrecht in Polen bij een ongelukkige val tegen een betonnen duiker en overlijdt aan de gevolgen ervan. Een jaar eerder won hij zilver op het WK voor beloften. Hij blijft voor altijd 22 jaar.

Op het UCI Gran Fondo World Series WK in Polen van 2019 heb ik me de ziel uit het lijf gekoerst als persoonlijk eerbetoon van een oude man van 60 aan een jonge kerel die nooit zijn talenten tot volle ontplooiing zag komen: krampen tot achter mijn oren en “total loss” aan de aankomst. Vanderpoel in de Tirreno kon er niet aan tippen. Fietsen is onze passie! Eens goed doorjassen, hoort erbij. De adrenaline is zalig als je tegen 60 per uur een bocht kan nemen. De bandjes zijn echter dun; het carbon kan breken; die olieplek had je niet gezien; dat muurtje kwam steeds dichter bij…

De keerzijde van de medaille kan dus zeer pijnlijk zijn. Een “simpele” sleutelbeenbreuk is bij mij uitgedraaid op een nachtmerrie van vier maanden met verkeerde diagnoses en verkeerde behandelingen. Een revalidatie van een jaar was het gratis toemaatje. Tijdens mijn eerste granfondo na de revalidatie had ik een sticker op de fietsbuis: NO RISK!! Ik wil graag een eresaluut brengen aan hen die voor eeuwig jong zijn en met wie we een passie delen.

Blijf trappen, “but keep it safe”!