Welke van de drie Marmotten is de zwaarste?

De Marmotte is wellicht de meest legendarische naam in de granfondowereld. Maar wist je dat er inmiddels drie Marmotte Granfondo's bestaan? We vergelijken ze met elkaar.

De drie verschillende Marmotten hebben enkele gemeenschappelijke kenmerken:

Start in het dal, finish op de top.
Zware route (+/- 5000 hm) met meerdere lange beklimmingen.

Weinig mensen zullen alle drie de evenementen hebben gereden. Ik wel en vergelijk ze hier in dit artikel.

Marmotte Granfondo Alpes (25 juni 2023)

Foto: De laatste kilometers op weg naar Alpe d'Huez.

La Marmotte is volgend jaar alweer toe aan zijn 42e editie. De route is 175 km/5000 hm en loopt over vier legendarische Tourcols: de Col du Glandon, Col du Télégraphe, Col du Galibier en Alpe d'Huez. De deelnemers komen met name uit de Benelux, Verenigd Koninkrijk en Scandinavië. Gek genoeg heeft het minder aantrekkingskracht op de Fransen. Tot de COVID-pandemie stonden er gewoonlijk zo'n 7000 deelnemers aan de start in Bourg d'Oisans. Voor veel fietsers is dit de ultieme cyclo; hier wil je mee thuis komen. Vooral ook omdat je een gouden, zilveren of bronzen diploma kan halen.

De klim naar de Glandon is 28 kilometer lang en voor de meesten goed te doen. Over de top is de steile afdaling geneutraliseerd. Hier zijn in het verleden ernstige ongelukken gebeurd (zelf met dodelijke afloop). De Télégraphe/Galibier is 35 kilometer lang. Het is in feite een lange klim, omdat de tussenliggende afdaling van 5 kilometer nauwelijks genoeg is om te herstellen. Met name de laatste 8 kilometer van de Galibier zijn killing. Na een heerlijke afdaling van 48 kilometer bereik je de voet van de Alp en hoef je enkel nog 13 kilometer omhoog. Veel deelnemers van de Marmotte gaan hier kruipend, zwalkend en zwoegend omhoog.

Er zijn ook extra evenementen: twee dagen van tevoren kun je een klimtijdrit rijden naar Alpe d'Huez en sinds 2021 is er ook een ultrafondo (226km/6300hm). Hierbij rij je twee keer de klim naar Alpe d'Huez.

De Marmotte is gewoon de meest legendarische cyclo die elke serieuze granfondorijder op zijn palmares wil hebben. Ik reed hem inmiddels vier keer (brons, zilver en 2 x goud). Ik sluit zeker niet uit dat er nog een deelname bij komt. Opvallend was dat het al die edities vrijwel alleen maar goed weer was.

Bijzonderheden:

De route is deels autovrij, maar iedereen is altijd gehouden aan de verkeersregels.
Er wordt gestart in drie groepen: 7:00 uur, 7:20 uur en 7:40 uur.
Op de top van de Glandon kan het druk zijn, met name in de laatste groep.
De afdaling van de Galibier bevat enkele donkere tunnels. Het is verplicht om hier met verlichting te rijden. Kleine lampjes volstaan.
Wie na 18:15 uur aan de voet van de Alp aankomt wordt uit de race genomen.
Over de bevoorrading zijn de meningen verdeeld. De Fransen serveren graag broodjes. Niet iedereen stelt dit op prijs. Maar er is ook normaal sportvoedsel als reepjes, koeken, gels en sportdrank. Wie kritisch is neemt zelf een het nodige mee.
De limieten voor goud en zilver liggen niet extreem scherp.
Er is ook een klimtijdrit en een ultrafondo.

Marmotte Granfondo Pyrénées (3 september 2023, onder voorbehoud)

Foto: Afzien op de laatste hectometers van de Tourmalet.

Deze cyclo kent twee parcoursen die jaarlijks worden afgewisseld:

Start Argeles-Gazost, finish Luz Ardiden (naar verwachting editie 2023).
Start Luz Saint Sauveur, finish Hautacam (editie 2022).

Beide routes zijn +/- 163 km en 5300 hm.

De laatste editie vond plaats in 2022 met finish op Hautacam. De cyclo keerde terug na een afwezigheid van twee jaar. Voor 2023 is het evenement al bevestigd door Cycling Classics France, maar de datum staat nog niet vast.

Toen ik in 2017 aan de start stond was het broeierig en al aardig warm. Het was de hele dag bewolkt, ideaal weer voor een cyclo. Ik was voor mijn doen erg goed in vorm. En dat was nodig ook, want deze granfondo behoort tot de meest extreme uitdagingen die ik ooit gereden heb. Goud was het doel. En dat was nog een hele klus, want de limieten liggen vrij scherp. Totaal gesloopt kon ik 's middags het gouden brevet ophalen op de Hautacam.

Er liggen maar liefst vijf cols te wachten. Ook hier rij je over legendarische namen. 's Morgens vroeg is de westkant van de Col du Tourmalet de eerste hindernis. Dit is de makkelijke kant en de meeste deelnemers komen hier zonder problemen overheen. De onregelmatige Hourquette d'Ancizan zal voor de velen een minder bekende naam zijn, hoewel hij al meerdere keren in de Tour is opgenomen. Dan wacht de Col d'Aspin, bekend uit de Tour. Deze is vrij goed te doen, maar je voelt wel dat het al de derde klim van de dag is. Heb je die overleefd dan begint het eigenlijk pas. De oostkant van de Col du Tourmalet is beduidend zwaarder dan de westkant. Met name in de laatste 10 kilometer zitten lange stukken van boven de 10%. Hier worden de renners volledig uitgeperst. De slotklim is voor iedereen een extreme uitdaging, of het nu Luz Ardiden is of Hautacam.

De Tourmalet beklim je dus twee keer en daal je ook twee keer af. De afdaling van de oostkant is supersnel en er zitten enkele galerijen in. Oppassen geblazen. De afdaling van de westkant is iets minder snel, maar vrij makkelijk. Op enkele haarspeldbochten na kun je je fiets lekker laten rollen.

Deelnemers komen vooral uit Frankrijk, de Benelux en Spanje. Het aantal bedraagt tussen de 1000 en 2000, alhoewel in 2022 veel minder renners aan start stonden. Wat mij betreft veel te weinig, deze cyclo is een absolute must voor elk palmares. De meeste deelnemers schatten deze cyclo zwaarder in dan de Marmotte Alpes.

Bijzonderheden:

Twee verschillende parcoursen die om het jaar worden verreden. De routes zijn 80% identiek.
Qua logistiek is Argeles-Gazost - Luz Ardiden handiger, omdat het vanaf de finish alleen maar afdalen is naar de startplaats.
Beide startplaatsen zijn een perfecte uitvalsbasis voor een mooie fietsvakantie in deze regio.
De seingevers verrichten erg goed werk, je kunt overal doorrijden.
De bevoorrading is vergelijkbaar met de Marmotte Alpes. Met het verschil dat er minder deelnemers zijn en je dus minder kans loopt dat bepaalde artikelen op zijn.
Doordat er minder mensen aan de start staan is de sfeer en organisatie minder hectisch.
De limieten voor goud en zilver staan een stuk scherper dan bij de Marmotte Alpes.

Marmotte Granfondo Valais (5 augustus 2023)

Foto: Het gravelstuk aan de voet van de slotklim.

In tegenstelling tot de versies in de Alpen en Pyreneeën wordt de Marmotte Granfondo Valais verreden in Zwitserland. Organisator R&D mag de naam Marmotte gebruiken voor de granfondo. Verder bestaat het programma uit een ultrafondo en mediofondo. De route van de Marmotte is 133 km en 4700 hm.

In 2020 was ik deelnemer van een extreem hete editie. Om 6 uur 's morgens stond ik in Le Châble aan de start in zomertenue, zelfs zonder armstukken of windstopper bij me te hebben. Het werd een dag van 30-35 graden, zelfs op 2000 meter.

Opvallend is het afwisselende karakter van het parcours. De cyclo bevat vijf cols: Col du Lein (1685m), Mayens de Vernamiège (1560m), Thyon 2000 (2090m), Nendaz (1520m) en Col de la Croix de Coeur (2175m). De laatste kilometer van de Col du Lein en de eerste paar honderd meter van de Col de la Croix de Coeur zijn onverhard, maar het wegdek is met een racefiets goed te doen. Verder kennen Thyon 2000 en de Croix de Coeur aan het begin een zeer steile passage met stukken tot 20%. 4 kilometer na de start begint de eerste klim al. Daarna zit een vlak stuk van 20 kilometer. Verder is het enkel op en af.

Bijzonderheden:

Geen cols met grote namen.
De afdalingen zijn over het algemeen vrij technisch.
Je komt enkele zeer steile passages tegen (Thyon 2000, Col de la Croix de Coeur).
De route bevat enkele onverharde stukken (Col du Lein, Col de la Croix de Coeur).
De Col de la Croix de Coeur is een Marmottewaardige slotklim; een prachtige afsluiter. Deze klim verdient meer bekendheid.
De bevoorrading is goed geregeld: ruim opgezet, een goed aanbod en vriendelijke mensen.
De ultrafondo is inmiddels een begrip. Deze kent maar liefst 8848 hm, waardoor het eigenlijk Everesten is in cyclovorm.

Ondanks het ontbreken van grote namen is de Marmotte Granfondo Valais een echte Marmotte. Ik vond het een erg zwaar parcours met een slotklim die er zijn mag. De finishlijn is getrokken op de Col de la Croix de Coeur, hier zijn enkele faciliteiten ingericht. Het complete finishdorp vind je enkele honderden meters lager in Verbier.

Samenvattend

De Marmotte is een legendarische naam in cycloland. Of je nou de versie rijdt in de Alpen, Pyreneeën of Valais, je krijgt een beestachtige route voorgeschoteld met een zeer zware slotklim. Welke je ook rijdt, je kunt ermee thuiskomen. Naar mijn mening is de Pyreneeënversie de zwaarste. Deze kent weliswaar iets minder kilometers dan de Alpenversie, maar meer hoogtemeters. Per kilometer verzamel je maar liefst 32,5 hoogtemeter (versus 28,7 in de Marmotte Alpes), wat ongekend is in de cyclowereld. De Marmotte Valais gaat daar nog even dunnetjes overheen met 35,3 hoogtemeter per kilometer. De afstand is echter wat korter.