Zo klein de wielerclub, zo groot zijn de daden. Wielervereniging Cycling Mates organiseert wielertochten voor toerfietsers die zoeken naar extreme uitdagingen.

Hoezo toerfietsen? Wie zijn tanden zet in de etapperitten die Cycling Mates in Frankrijk en Italië organiseert, moet van goeden huize komen. Neem de Tour de Pyrénées. In zes ritten van 150 kilometer tussen de Golf van Biscaye en de Middellandse Zee krijgen de fietsers het hele riedeltje legendarische bergen van de hors categorie voor de kiezen.

Met als koninginnenrit de derde etappe van Lourdes naar Bagnères de Luchon. Waarin achtereenvolgens opdoemen de Col du Tourmalet, Col Hourquette d’Ancienne en de Peyresourde. ,,In het jaar 2019 deden ze daar in de Tour de France twee dagen over”, lacht één van de organisatoren Roelof de Jonge.

Liefhebbers van het zware werk

Hij richtte in 2011 samen met o.a. Herman Etten wielervereniging Cycling Mates op. Met zijn compagnon Herman Etten organiseert hij etappekoersen voor de liefhebbers van het zware werk. ,,Wij vullen elkaar aan. Herman zet het parcours uit, ik regel alles er omheen zoals hotelaccommodaties en vervoer.” De andere kroonjuwelen van WVCM zijn: Le Petit Tour de France (7 dagen) en de Giro di Stelvio (5 dagen) dat in 2021 aangevuld wordt met het 5 daagse Dolomieten Rondje.

Fietsers die een uitdaging zoeken

Jan Willem ter Veer (Meppel), Bjorn Vonk (Stadskanaal) en Lucas Poelman (2e Exloërmond) completeren het vijfkoppige bestuur. De vereniging telt 20 leden. Die zijn verspreid over het hele land. Van Amsterdam tot Veenendaal tot de Achterhoek. Hun gemeenschappelijke deler? ,,Fietsers die een uitdaging zoeken.”

Wielervereniging Cycling Mates staat ingeschreven als fietstoerclub bij wielerbond NFTU. Ontzorgen is het toverwoord. Wie met Cycling Mates op pad gaat, hoeft zich alleen op het fietsen te concentreren.

Alles eromheen wordt geregeld. Bagage wordt van hotel naar hotel gebracht. Op twee verzorgingsposten onderweg worden naar believen lunch, isotone drankjes, supplementen, bananen, blikjes cola en wat dies meer zij verstrekt. Er reist een vaste masseur mee die elke avond paraat staat. Het principe is: kneuzen gaan voor.

Van chirurg tot KLM-piloot

Wie zijn dat toch, de wielergekken die dit soort ultieme uitdagingen aandurven? ,,De deelnemers zijn grofweg tussen de 30 en 70 jaar oud en komen uit het hele land. Het is een select en gemêleerd gezelschap. Van ondernemer tot hoge bedrijfsfunctionaris, chirurg, arts en KLM-piloot. Ze willen een week fietsen en verder niks aan hun hoofd hebben”.

In de reviews zijn de superlatieven over hotels, eten en totale verzorging niet van de lucht. "Chapeau voor de organisatie en de masseur, waardoor wij ons een beetje een prof voelden", evalueert een deelnemer aan de Giro di Stelvio.

Voldoende pasta

De organisatoren: "De deelnemers leveren een zware inspanning. Daarom mag het ze aan niks ontbreken. Willen ze een extra blikje cola, dan doen wij niet moeilijk. Wat maakt het ook uit op de totaalprijs? En in de hotels is het zaak dat er voldoende pasta is. Vooral Franse hotels schieten daarin nog wel eens tekort als je niet oplet.”

Eén van de busjes is uitgerust met reserveonderdelen en schiet te hulp als iemand materiaalpech heeft. Wat als het mankement niet snel te repareren is? Geen nood. Eén blik op de waslijst van fietsreparateurs langs het parcours en de organisatoren weten wie verder kan helpen.

Geen winstbejag

Afhankelijk naar welke grote etappekoers je voorkeur uitgaat, kost een volledig verzorgd weekje afzien met Cycling Mates zo tussen de 850 en ruim 1000 euro. Met dank aan de organisatie die geen winstbejag nastreeft. ,,Er zit voor ons geen verdienmodel aan. Wij doen het tegen onkosten. Dit is onze hobby, organiseren vinden we leuk. Die tripjes beschouwen we als vakantie.”

Maar het blijft een kwestie van flink aanpoten voor De Jonge en Etten. ‘s Morgens stokbrood halen, voor de eerste renner klaar staan bij de eerste verzorgingspost, jakkeren naar de volgende post... Ondertussen moeten ze scherp en alert zijn.

Voor toerfietsen op dit niveau zit een ongeluk in een klein hoekje. De organisatie prijst zich gelukkig dat ernstige calamiteiten tot nu toe zijn uitgebleven. ,,In de Petit Tour de France brak iemand een sleutelbeen toen hij in de afdaling over de kop sloeg, maar verder hebben we gelukkig geen ernstige incidenten meegemaakt. Soms moet je renners ook een zetje geven als het hun eer te na is om af te stappen. Zoals eens gebeurde met een deelnemer die op zekere dag aan het eind van zijn latijn was. Hij weigerde er aan toe te geven, maar toen Herman hem de volgende dag vroeg: ‘Dus jij gaat vandaag met mij mee in de auto?’ was het antwoord: ‘Ach ja, laat mij dat toch maar doen.’ Als organisatie moet je de renners in bescherming nemen.”

Meer over Cycling Mates op de website.